Το περιβάλλον του σχολείου

Του Νίκου Τσούλια

“Διότι μόρφωσις σημαίνει κάτι το καθολικόν, που ευρίσκεται εις άμεσον επαφήν προς την ζωήν, είναι η πραγμάτωσις της επιθυμίας να τοποθετήσης ελλόγως το εγώ σου εντός της συναφείας του όλου πνευματικού βίου”.

Ι. Συκουτρής

Στην εποχή της διαρκούς εξειδίκευσης, της πλήρους επαγγελματοποίησης της ζωής μας και της καθολικής κατίσχυσης της χρησιμοθηρικής αντίληψης σε έναν πολιτισμό «κατασκευασμένου κόσμου», σε μια κοινωνία του «έχειν» και όχι του «είναι» ουδόλως τίθεται προς συζήτηση ένα από τα πιο καίρια ζητήματα της σημερινής ιστορικότητας: «Τι σχολείο θέλουμε;».

The drama of science

 

www.scienceinschool.org, Submitted by sis on 08 December 2009

Joseph Wright of Derby, An Experiment on a Bird in the Air Pump, 1768, oil on canvas in The National Gallery, London, UK
Image courtesy of The Yorck Project: 10.000 Meisterwerke der Malerei; image source: Wikimedia Commons

Do you enjoy the drama of science? The colour, the smells, the intricacies? Why not follow science teacher Bernhard Sturm’s suggestions: let your students bring yet more drama into the classroom by (re-)enacting science, to help them visualise and remember the lesson.

Να θυμόμαστε το παρελθόν για να σχεδιάζουμε το μέλλον

Γράφει ο ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΝΟΥΣΕΛΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 19.11.11

Η ικανότητά μας να μαθαίνουμε νέα πράγματα, να τα καταγράφουμε και να τα αποθηκεύουμε με τον πιο αποτελεσματικό και οικονομικό τρόπο στη μνήμη μας αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση της επιβίωσής μας.

Ο εγκέφαλος καλείται αδιαλείπτως να «ερμηνεύει», δηλαδή να νοηματοδοτεί τις πληροφορίες που προσλαμβάνει καταφεύγοντας σε όσα ήδη γνωρίζει, προκειμένου να «αποφασίσει» ποιες ενέργειες πρέπει να κάνει. Και αυτή η «εσωτερική» νοητική διεργασία είναι προφανώς ζωτικής σημασίας, αφού από αυτήν εξαρτάται αφενός η επιβίωσή μας και αφετέρου η ταυτότητά μας ως νοήμονων όντων.

Τεχνοφοβία και πολιτισμός της βαρβαρότητας (β)

Του Νίκου Τσούλια

Η όλη συζήτηση για το προκείμενο θέμα μας μπορεί να αποδραματοποιηθεί. Μήπως, δηλαδή, όλοι αυτοί οι κραδασμοί είναι ένα αναπόφευκτο σύμπτωμα που εμφανίζεται κάθε φορά στην ιστορία του ανθρώπου σε εποχές μετάβασης και γοργής ανάδειξης του «καινούργιου», του όποιου «καινούργιου»; Θα μπορούσε να προσεγγιστεί το όλο θέμα και έτσι, αλλά αυτό δεν αναιρεί την έννοια της ξεχωριστής περίπτωσης ή και ακόμα τη σημασία εντυπωσιακού ενδεχομένου. Και κάτι τέτοιο σημαίνει ότι όσοι έχουν αντιρρήσεις στα τεχνολογικά μελλούμενα και παρόντα δεν είναι εξ ορισμού κάποιοι σύγχρονοι «Λουδίτες», δεν είναι όσοι δεν θα περιλαμβάνονται σ’ αυτές τις εξελίξεις. Τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα. Η αυγή της βιομηχανικής εποχής δεν προκαλούσε μόνο κάποιους φόβους από τον κόσμο των μηχανών. Κουβαλούσε μαζί της ένα συλλογικό όραμα, μια ευρεία προσδοκία, την κοινωνία της αφθονίας. Και αυτό το συλλογικό όνειρο ενσωμάτωνε κάθε είδους αντίρρηση.

Articles for teachers

European Trade Union Committee for Education

EI European Region

The ETUCE, the European Trade Union Committee for Education is the European Region of Education International. It represents 135 teacher unions in Europe, i.e. 12.8 million teachers from all levels of the education sector in 45 countries. The ETUCE is a social partner in education at EU level and a trade union federation of the ETUC, the European Trade Union Confederation.

ETUCE CALLS FOR ACTION IN SOLIDARITY WITH GREECE

 

Statement from The ETUCE Committee assembled to meeting 10-11 October 2011

Since last week, the set of austerity measures imposed to Greece by the Troika (European Commission, European Central Bank and International Monetary Fund) as a pre-requisite for releasing a new financial aid has crossed a yellow line, requiring a strong reaction from the whole trade union movement in Europe and worldwide.

Τεχνοφοβία και πολιτισμός της βαρβαρότητας (α)

Του Νίκου Τσούλια

Μέσα στα χίλια τόσα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ο σύγχρονος άνθρωπος είναι και η τεχνοφοβία (technophobia) και το τεχνοάγχος (techno-anxiety). Πρόκειται για δύο ισχυρά σύνδρομα της τεχνολογικής επανάστασης που θέτουν πολλά ερωτήματα και ανοιχτά ζητήματα στους ολοένα και πιο νέους και πιο σύνθετους προβληματισμούς του πολιτισμού των μηχανών. Η σχέση του ανθρώπου με τις μηχανές είναι πολύ παλιά. Είτε πρόκειται για το Δαίδαλο είτε για τον Ντα Βίντσι είτε για τον Έντισον είτε για τον Μπιλ Γκέητς των σημερινών ψηφιακών πεδίων, η κοινή αναφορά διαπλέκεται με τη μόνιμη αναζητητική αγωνία του ανθρώπου να επινοήσει, να δημιουργήσει το δικό του Κόσμο, να ανασχεδιάσει ό,τι τον περιβάλλει, να γευθεί τον καρπό της γνώσης ακόμα και τον απαγορευμένο. Η νέα σύγκρουση γύρω από το ρόλο των νέων τεχνολογιών, που αποτελεί μέρος της γενικότερης κοινωνικής διαπάλης, δεν έχει τα χαρακτηριστικά της αντίστοιχης και προηγούμενης βιομηχανικής φάσης.  

 

Η πολιτική των ημερών 28.11.11

Ευρωζώνη: ο Τύπος κάνει λόγο για οικονομικό Αρμαγεδδώνα

Οι γερμανικές εφημερίδες διαπιστώνουν την απομόνωση του Βερολίνου στην ΕΕ

ΤΟ ΒΗΜΑ 25.11.11

Προστρέχοντας στα βιβλία…

Του Νίκου Τσούλια

Το βιβλίο μάς μετέτρεψε τους μύθους σε αληθοφανή πραγματικότητα, η περιπέτεια πάντα μας οδηγούσε σε μια μυστική ατμόσφαιρα, σε μια έκρηξη της φαντασίας μας, που η σημερινή εικονική προσομοίωση της τεχνολογίας ούτε κατά ένα μυριοστό δεν την προσεγγίζει, τρυπώναμε και εμείς μέσα στις αποστολές, γινόμαστε κάποιοι από τους ήρωες ή προσθέταμε τον εαυτό μας στον κεντρικό ήρωα, έχοντας την ίδια ανάσα με αυτόν για να μη μας πάρει είδηση ο συγγραφέας, γιατί «γράφαμε» και εμείς την πλοκή πριν διαβάσουμε την εκδοχή του συγγραφέα, μαντεύοντάς την πότε μόνοι μας στο κρεβάτι πριν κοιμηθούμε όταν ονειρευόμαστε τους κόσμους που θα κατακτούσαμε, πότε όταν σταματούσαμε για λίγο να πάρουμε καμιά ανάσα από το κυνηγητό της μπάλας με τους φίλους μας, πότε όταν δουλεύαμε στα χωράφια και προσμέναμε το πέσιμο του ήλιου για να γλυτώσουμε από την κούραση. Γι’ αυτό προστρέχαμε στα βιβλία. Τα σκεφτόμαστε διαρκώς.

Σπίτι

Του Μιχάλη Κατσαρού

Σπίτι μὲ τὰ κεραμίδια σου
σπίτι σπίτι ἀληθινὸ
περιστέρια τὰ στολίδια σου
σπίτι μὲ τὸν οὐρανό.

Ποῦ νὰ εἶσαι
ποῦ νὰ στέκεις
ποῦ νὰ εἶσαι ἀληθινὸ
σπίτι μὲ τὰ κεραμίδια
σπίτι μὲ τὸν οὐρανό.

Ποιὸς νὰ φέρνει νὰ γιομίζει
κάθε ράφι σου παλιὸ
σπίτι τῶν ὀνείρων σπίτι
ποῦ καρτέραγες τὸ γιό.

Ἂν γυρίσει καλοκαίρι
ἂν γυρίσει χειμωνιὰ
σπίτι κάποιος θὰ σοῦ φέρει
ἀνθισμένη λεμονιά.

Ενα νέο… … πρόσωπο

Του Ρούσου Βραννά,

ΤΑ ΝΕΑ, 3.10.11

Ενα νέο…

… πρόσωπο έχει αναδυθεί μέσα από την τρέχουσα οικονομική κρίση, το οποίο υπήρχε μεν πάντα, αλλά ποτέ δεν το νιώθαμε τόσο κοντινό μας όσο τώρα: ο χρεωμένος άνθρωπος. Και είναι αυτός ένας άνθρωπος που θεωρείται αποκλειστικά υπεύθυνος και ένοχος για την τύχη του από ένα σύστημα που καθορίζει μονοπωλιακά τη σχέση δανειστή και οφειλέτη και που δεν κάνει καμιά διάκριση ανάμεσα σε εργαζόμενους και ανέργους, καταναλωτές και παραγωγούς, συνταξιούχους και τροφίμους του φτωχοκομείου. Είναι όλοι τους οφειλέτες, υπεύθυνοι και ένοχοι έναντι του κεφαλαίου, του μεγάλου δανειστή, του παγκόσμιου δανειστή.

Η επιστροφή της Αντώνας

Του Νίκου Τσούλια

Όχι, δεν ήταν κόρη του Προέδρου του κυρ – Πέτρου η Αντώνα, ήταν κόρη του κυρ – Πέτρου. Δεν τον είχαν κάνει τότε πρόεδρο τον κυρ – Πέτρο, τότε που είχε παρθεί η απόφαση για τη ζωή της Αντώνας. Κανένας δεν τον κακοχαρακτήρισε τον κυρ – Πέτρο, δεν έφταιγε αυτός. Έτσι ήταν, λέει, τότε τα … έθιμα.
«Δεν φαίνεται να τα παίρνει τα γράμματα, δεν ξέρω τι να πω… Δεν μιλάει σχεδόν καθόλου», του είχε πει ο δάσκαλος. Πιάστηκε απ’ αυτό ο κυρ – Πέτρος, τον βόλευε.
Τα άλλα παιδιά έπεσαν πάνω της, με υπονοούμενα και κοροϊδίες, αφού την απομόνωναν οι μεγάλοι, κάτι ήξεραν αυτοί…
«Δεν έχει τίποτα το κορίτσι, απλώς ντρέπεται», είπε ο κύριος Αντρέας, δάσκαλος από το χωριό που δίδασκε σε μακρινή πόλη.

On the Origin of chemical elements

By Kelly Oakes

| Scientific American

August 2, 2011

We take it for granted that there exists a periodic table with numerous elements (at last count, 118) from which we can construct the world around us. But when the universe began with a big bang, it started out with no elements at all.