Η σύγχρονη βαρβαρότητα είναι ο νεοφιλελευθερισμός
Του Νίκου Τσούλια
Συχνά η σχολειοποίηση των λέξεων και η εν πολλοίς έντονη βιωματική πρόσληψη των εννοιών στις μικρές ηλικίες μας δημιουργούν μια ισχυρή κρούστα προκατάληψης και δεν επιτρέπουν την ανανέωση του περιεχομένου τους. Έτσι, αν θέλουμε να προσδιορίσουμε την έννοια της λέξης «βαρβαρότητα», η σκέψη μας θα πάει σε άγριους ανθρώπους, σε έλλειμμα πολιτισμού, σε σκληρές και απάνθρωπες συμπεριφορές και πάντως θα θεωρήσουμε ότι είναι κάτι που δεν αφορά το σημερινό δυτικό πολιτισμό.
Η ηλεκτρονική επιστροφή της «Επιθεώρησης Τέχνης»
Το 1ο τεύχος της Επιθεώρησης Τέχνης, Χριστούγεννα 1954
Γ. Γιατρομανωλάκης, ΤΟ ΒΗΜΑ 20/11/2016
Η ψηφιακή επανέκδοση του ιστορικού περιοδικού τέχνης και πολιτισμού της Αριστεράς
Δημήτρης Γληνός. Ο αγωνιστής δάσκαλος, ο ριζοσπάστης παιδαγωγός
“Aν ισχύει η ρήση πως οι νεκροί βαραίνουν στα μυαλά των ζωντανών και η παράδοση αποτελεί και βαρίδι στην πρόοδο, τότε η περίπτωση του Γληνού θα πρέπει να αποτελεί εξαίρεση. Γιατί ο πνευματικός ηγέτης και αγωνιστής δάσκαλος, ο οποίος ξεκίνησε από τον αστικό ουμανισμό για να συναντηθεί με τον κομμουνισμό, ασυμβίβαστος, καινοτόμος, συγκροτημένος, δίκαια πρέπει να θεωρηθεί μεταξύ των πρώτων στο πνευματικό στερέωμα του 20ου αιώνα. Ίσως ο μέγιστος αριστερός διανοητής στον παιδαγωγικό χώρο”
“αντιτετράδια της εκπαίδευσης”, τεύχος 60-61
Αφιέρωμα στο Δημήτρη Γληνό
Eπιμέλεια: Eλένη Zούζουλα – Kώστας Θεριανός
Φυτεύοντας το σπόρο της γνώσης
Sidney Nolan (Australian, 1917-1992), Ned Kelly: Crossing Bridge, 1964
Θεόδωρος Σταυρόπουλος
22.8.2016
Η μόρφωση, όπως ακριβώς μια εύφορη γη, φέρνει όλα τα καλά
«Η παιδεία, καθάπερ ευδαίμων χώρα, πάντα τ’ αγαθά φέρει»
έλεγε ο Σωκράτης και πιθανών ο νέος να είχε περισσότερη «εξυπνάδα» αν έκανε τον κόπο να μελετήσει τον Αθηναίο φιλόσοφο, διότι θα ήξερε ότι όσο δεν βασίζεται στην πνευματική και ψυχική καλλιέργεια του, τόσο περισσότερο θα οδηγείται στον ατομικισμό, ναρκισσισμό και την φαυλότητα.
Ο συνδικαλισμός αλλάζει ή παρακμάζει;
Του Νίκου Τσούλια
Προφανώς μπορεί να αμφισβητηθεί το νόημα της διάζευξης του ερωτήματος, αφού το «αλλάζει» δεν είναι αντιθετικό του «παρακμάζει» αλλά επιπλέον είναι και γενικότερου περιεχομένου. Το έθεσα όμως το ερώτημα με αυτή τη μορφή με αφορμή σχετικές παρατηρήσεις πολλών εκπαιδευτικών, οι οποίες ισχυρίζονταν ότι ζούμε σε περίοδο βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης και επομένως είναι μεταβατική περίοδος.
Ο μαθητής
Tom Sawyer By Jefrey T Larson
Όσκαρ Ουάιλντ
Οι Δρυάδες έκλαιγαν για να παρηγορήσουν τη Λίμνη.
«Ήταν όμορφος ο Νάρκισσος;», ερώτησε η Λίμνη.
«Αυτό ποιος μπορεί καλύτερα να το ξέρει από σένα;», απάντησαν οι Δρυάδες.
«Από μας πάντα προσπερνούσε, μα σένα πάντα σε ζήταγε για να ξαπλώνει πλάι σου,
να σε θαυμάζει και να καθρεφτίζει στον καθρέφτη των νερών σου την ομορφιά του».
Κι’ η λίμνη απάντησε: «Εγώ όμως αγαπούσα το Νάρκισσο, γιατί όταν ξαπλωνόταν στην όχθη μου
και με κοίταζε, καθρέφτιζα στον καθρέφτη των ματιών του τη δική μου ομορφιά».
Και αν δεν υπήρχε η κρίση;
Elmer Bischoff, Woman Reading Near Window, 1959
Του Νίκου Τσούλια
Πού να θέσουμε ένα τέτοιο ερώτημα˙ είναι ύβρις και μόνο να το σκεφτεί κανείς. Κι όμως θα αποτολμήσω να θέσω το ερώτημα ακόμα πιο προκλητικά. Αν δεν συνέβαινε η κρίση, θα νιώθαμε και ότι πορευόμαστε καλά ως πολίτες και ως πολιτεία, ως κοινωνία και ως λαός;
Πρόσφατα σχόλια