Ελιά, το ιερό δέντρο
Του Νίκου Τσούλια
Για εμάς τους Έλληνες η ελιά είναι το πολυτιμότερο δέντρο για πολλούς και σημαντικούς λόγους. Είναι το «δέντρο – σύμβολο» τομής της ιστορίας μας, της μυθολογίας μας, της οικολογίας μας, της οικονομίας μας, της φύσης μας και του πολιτισμού μας.
Quotes and books
Μοναχικά λουλούδια…
Του Νίκου Τσούλια
«Είχα ακούσει από τους παλιούς παραμυθάδες ότι υπάρχουν μοναχικά λουλούδια εκεί πέρα στο Καλαθέϊκο, εκεί που πέφτει ο ήλιος έχει από τη μια πλευρά ο λόφος βυθιστεί. Λένε ότι εκεί βγαίνουν νεράιδες και ξελογιάζουν όποιον κάθεται για πολλή ώρα εκεί κοντά. Μερικοί λένε ότι είναι σαν τις Σειρήνες του Οδυσσέα. Δεν ξέρω… Εκεί όμως όλοι συμφωνούνε ότι υπάρχουν μοναχικά λουλούδια, που σαν τα αντικρίσεις για τα καλά θα είναι σαν να έχεις βρει έναν θησαυρό. Τι ακριβώς εννοούν δεν έχω καταλάβει. Πρέπει να εξηγήσεις τα μοναχικά λουλούδια και να βρεις τι κρύβουν, το όνειρο ενός βασανισμένου ανθρώπου…».
Αγαπημένη μου ιστοσελίδα
Jonas Lie – The Inner Harbor
Του Νίκου Τσούλια
Αγαπημένη μου ιστοσελίδα, μπορώ αβασάνιστα να αναρωτηθώ: Τι θα γινόμουνα χωρίς εσένα; Πώς θα ήταν η καθημερινή ζωή μου; Πώς θα υπηρετούσα την ακόρεστη επιθυμία να γράφω, να γράφω και να ξαναγράφω; Πώς θα καλλιεργούσα τόσο συστηματικά τη σκέψη μου και την επιχειρηματολογία μου για να τεκμηριώνω μια άποψή μου, στο βαθμό βέβαια που εξαντλώ τις δυνατότητές μου; Τι θα έκανα χωρίς εσένα τις πιο δημιουργικές στιγμές της ημέρας μου;
Ύδωρ και νερό: ένα όμορφο ζευγάρι της γλώσσας μας
Παραλία Σίμου στην Ελαφόννησο
Του Νίκου Τσούλια
Ενθουσιάστηκα με το συλλογισμό μου, που δεν ξέρω και πώς ακριβώς γεννήθηκε˙ εγώ τον επινόησα ή αυτός με επισκέφτηκε ή συναντηθήκαμε …στα μισά του δρόμου; Στα παλιότερα χρόνια, στα χρόνια που η φτώχεια έφευγε και ερχόταν η πρόοδος, οι γονείς μας στις καλές τους ή στις δύσκολες στιγμές τους – που ήθελαν να ξεκουραστούν ή να απολαύσουν κάτι ξεχωριστό – μας έλεγαν να πάμε να πιάσουμε και να φέρουμε «φρέσκο νερό από το πηγάδι». Καιρούς αργότερα όταν έμαθα ότι φρέσκο νερό διαλαλούσαν οι νερουλάδες στους βυζαντινούς δρόμους της Πόλης, συνέδεσα τα δύο γεγονότα ως στοιχεία της συλλογικής αφήγησης του λαού μας και χάρηκα που το σκίρτημα της σκέψης (μου) μού χάρισε αυτή την τόσο ξεχωριστή χαρά.
Πρόσφατα σχόλια