Το χωριό

Του Νίκου Τσούλια

[Μια εξαίρεση: Το σημερινό κείμενο αφιερώνεται σε όσους έχουν κάνει τα πρώτα τους βήματα σε χωριό, στο χωριό τους]

Το χωριό είναι μια φοβερή επινόηση. Όχι δεν είναι ένας κοινωνικο – πολιτισμικός θεσμός που αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη ιστορική φάση της εξέλιξης της ιστορίας. Είναι ένα ξεπέταγμα της ανθρώπινης διάνοιας, σαν εκείνα τα φωτεινά ξέφωτα που η στοχαστική ή η επιστημονική έρευνα εφευρίσκει και τα κατακτά για να καθησυχάζει – έστω προσωρινά – η διαρκής αγωνία της συλλογικής και προσωπικής αναζήτησής μας. Όχι δεν είναι ένα αναγκαίο βήμα της αγροτικού τρόπου ανάπτυξης προκειμένου να περάσουμε στα εκτεταμένα πεδία της αστικοποίησης. Είναι ένα θαυμαστό δημιούργημα για να ολοκληρώνεται η βιολογική και η κοινωνική φύση του ανθρώπου, για να βρίσκουν γόνιμο έδαφος οι ανθρώπινες σχέσεις.

Διαβάζοντας ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ 1947

ΝΙΚ. ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΥ –
Γ. ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΥ –
ΜΕΛΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ Κ. Α.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΔΙΑ ΤΗΝ ΣΤ΄ ΤΑΞΙΝ ΤΩΝ
ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ ΠΑΛΑΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ
ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ

Ε Ν  Α Θ Η Ν Α Ι Σ, 1 9 4 7

Ας κρατήσουν οι χοροί…

Ο πόλεμος έχει τελειώσει. Ο κόσμος αναπνέει. Το “ποτέ πια πόλεμος” είναι μέσα στις καρδιές όλων των ανθρώπων. Το τέρας του φασισμού και του ναζισμού, που έφερε το σύγχρονο πολιτισμό στην πλήρη απο-ανθρωποποίησή του, έχει εξοντωθεί. Η Ελλάδα μετράει πληγές. Αλλά πέραν τούτου, η ελευθερία δοκιμάζεται. Ο εμφύλιος είναι  μεγάλη πληγή, θα βαστήξει χρόνια και χρόνια. Στα σχολικά βιβλία νιώθεις όμως μόνο τον αέρα της αισιοδοξίας. Θα δούμε να συνυπάρχει μάλιστα η δημοτική με την καθαρεύουσα, ο Ψυχάρης αγκαλιά με τον Μωραϊτίδη! Η θεματολογία είναι πλούσια (διαβάστε προσεκτικά τον πίνακα περιεχομένων), εκφράζει όλες τις όψεις της ελληνικής κοινωνίας. Το θρησκευτικό και το εθνικό στοιχείο θα έχουν τον πρώτο λόγο.

Υπάρχει και κάτι πρωτοποριακό, ξένη λογοτεχνία. Κείμενα των κορυφών του Ευρωπαϊκού πνεύματος, του Δάντη, του Σαίξπηρ, του Γκαίτε, του Ουγκώ, του Κίπλινγκ σταλάζουν ψυχική ευφορία και πνευματική ελευθερία στις νεανικές και εφηβικές αναζητήσεις. Τι φοβερά συναισθήματα πλημμυρίζουν τους γυμνασιόπαιδες που φεύγουν από τη βαρβαρότητα της υποδούλωσης του σώματος και του πνεύματος και αγναντεύουν ορίζοντες ειρήνης και στοχασμού…  

Επιμέλεια: Νίκου Τσούλια

To τίμημα ήταν το σκοτάδι

Του Μιχάλη Μητσού

ΤΑ ΝΕΑ, 22.10.11

Ο ισπανός δημοσιογράφος που πήγε να τον παραλάβει στο αεροδρόμιο του Οβιέδο εντυπωσιάστηκε. Ο καλλιτέχνης κατέβηκε από το αεροπλάνο όπως κατέβαιναν οι επιβάτες του «Queen Mary»: ατσαλάκωτος. Σταυρωτό σακάκι, γραβάτα και καπέλο. Εφτασε στο ξενοδοχείο, χαιρέτησε τους φίλους που τον περίμεναν, υπέγραψε μερικά βιβλία, πόζαρε με μια ομάδα μουσικών, χαιρέτησε και πάλι, αποσύρθηκε στο δωμάτιό του. Την επομένη, στη συνέντευξη Τύπου, πάλι ατσαλάκωτος, έδωσε την εξής ειρωνική απάντηση όταν τον ρώτησαν για τις εβραϊκές του ρίζες: «Ξέρω ότι οι Ισπανοί μάς απέλασαν το 1492 και αισθάνομαι γοητευμένος που με δέχονται και πάλι στην αγκαλιά τους».

Η πολιτική ατζέντα 3.11.11

Πρωτοσέλιδα του ξένου Τύπου
για την Ελλάδα

ΤΑ ΝΕΑ 2.11.11

Με αντιφατικούς τίτλους από το «Χάος» της Liberation μέχρι το «Μπράβο» του Der Spiegel τα πρωτοσέλιδα του ξένου Τύπου για δεύτερη μέρα σήμερα σχολιάζουν το δημοψήφισμα, την επακόλουθη αναταραχή των αγορών και τη συνάντηση Παπανδρέου σήμερα στις Κάννες με Σαρκοζί και Μέρκελ.