Προστρέχοντας στα βιβλία…

Του Νίκου Τσούλια

Το βιβλίο μάς μετέτρεψε τους μύθους σε αληθοφανή πραγματικότητα, η περιπέτεια πάντα μας οδηγούσε σε μια μυστική ατμόσφαιρα, σε μια έκρηξη της φαντασίας μας, που η σημερινή εικονική προσομοίωση της τεχνολογίας ούτε κατά ένα μυριοστό δεν την προσεγγίζει, τρυπώναμε και εμείς μέσα στις αποστολές, γινόμαστε κάποιοι από τους ήρωες ή προσθέταμε τον εαυτό μας στον κεντρικό ήρωα, έχοντας την ίδια ανάσα με αυτόν για να μη μας πάρει είδηση ο συγγραφέας, γιατί «γράφαμε» και εμείς την πλοκή πριν διαβάσουμε την εκδοχή του συγγραφέα, μαντεύοντάς την πότε μόνοι μας στο κρεβάτι πριν κοιμηθούμε όταν ονειρευόμαστε τους κόσμους που θα κατακτούσαμε, πότε όταν σταματούσαμε για λίγο να πάρουμε καμιά ανάσα από το κυνηγητό της μπάλας με τους φίλους μας, πότε όταν δουλεύαμε στα χωράφια και προσμέναμε το πέσιμο του ήλιου για να γλυτώσουμε από την κούραση. Γι’ αυτό προστρέχαμε στα βιβλία. Τα σκεφτόμαστε διαρκώς.

Σπίτι

Του Μιχάλη Κατσαρού

Σπίτι μὲ τὰ κεραμίδια σου
σπίτι σπίτι ἀληθινὸ
περιστέρια τὰ στολίδια σου
σπίτι μὲ τὸν οὐρανό.

Ποῦ νὰ εἶσαι
ποῦ νὰ στέκεις
ποῦ νὰ εἶσαι ἀληθινὸ
σπίτι μὲ τὰ κεραμίδια
σπίτι μὲ τὸν οὐρανό.

Ποιὸς νὰ φέρνει νὰ γιομίζει
κάθε ράφι σου παλιὸ
σπίτι τῶν ὀνείρων σπίτι
ποῦ καρτέραγες τὸ γιό.

Ἂν γυρίσει καλοκαίρι
ἂν γυρίσει χειμωνιὰ
σπίτι κάποιος θὰ σοῦ φέρει
ἀνθισμένη λεμονιά.

Ενα νέο… … πρόσωπο

Του Ρούσου Βραννά,

ΤΑ ΝΕΑ, 3.10.11

Ενα νέο…

… πρόσωπο έχει αναδυθεί μέσα από την τρέχουσα οικονομική κρίση, το οποίο υπήρχε μεν πάντα, αλλά ποτέ δεν το νιώθαμε τόσο κοντινό μας όσο τώρα: ο χρεωμένος άνθρωπος. Και είναι αυτός ένας άνθρωπος που θεωρείται αποκλειστικά υπεύθυνος και ένοχος για την τύχη του από ένα σύστημα που καθορίζει μονοπωλιακά τη σχέση δανειστή και οφειλέτη και που δεν κάνει καμιά διάκριση ανάμεσα σε εργαζόμενους και ανέργους, καταναλωτές και παραγωγούς, συνταξιούχους και τροφίμους του φτωχοκομείου. Είναι όλοι τους οφειλέτες, υπεύθυνοι και ένοχοι έναντι του κεφαλαίου, του μεγάλου δανειστή, του παγκόσμιου δανειστή.