Στη μέση

 

Ξεκινάει τόσες ιστορίες και πάντα τις αφήνει στη μέση. Η ασφάλεια του να ανοίγει τόσους κόσμους, τόσες νέες προοπτικές, υπερτερεί του ψυχαναγκασμού να τελειώνει με ο,τι καταπιάνεται. Κάθε κεφάλαιο είναι και μία ελπίδα για κάτι υπέροχο, καινούριο, μοναδικό.

Τα συναισθήματα όμως δύσκολα αποτυπώνονται, θέλει τέχνη όχι μόνο τεχνική. Εκείνη, όμως, δεν έχει τίποτε απ’ τα δύο. Και τα μακροσκελή κείμενα που έγραφε κάποτε, πάνε κι αυτά. Όσο πιο πολύπλοκες οι σκέψεις, τόσο μικρότερα γίνονται. Το χαρτί ξέρει να φιλτράρει όσα το μυαλό παίζει σε λούπα.

Σε παίρνει μονότερμα και η καθημερινότητα. Σαν ορχήστρα που ό,τι και να γίνει θα παίζει συνέχεια την ίδια μουσική, κάποιες μέρες πιο μελωδική, άλλες με έντονο κρεσέντο, πάντα όμως την ίδια. Κι εσύ απλά προχωράς στον ρυθμό που σου δίνεται. Αισθάνεσαι στρατιωτάκι; Καλά κάνεις. Βρες τουλάχιστον τον σκοπό σου, μην τον αφήσεις κι αυτόν σε ξένα χέρια. Μην τον αφήσεις κι αυτόν στη μέση.

 

Posted on Ιανουαρίου 21, 2017 by pote-pote tin kiriaki

https://potepotetinkiriaki.wordpress.com/2017/01/21/%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%bc%ce%ad%cf%83%ce%b7/

 

N.N. (German, unknown), La couchette de soleil à la ciotat, 1956