Ιστορία μιας βραδιάς με ομίχλη

της Κούλας Αδαλόγλου

Η μο­να­ξιά εί­ναι ένα νη­σί με μαύ­ρα πό­δια
που πα­τούν σε σα­θρό βυ­θό.
Κά­θε χρό­νο τα πό­δια τρί­βο­νται
και το νη­σί χά­νει ορι­σμέ­νους πό­ντους.
Δεν εί­ναι γνω­στό πό­τε θα βυ­θι­στεί.

Η απο­μό­νω­ση εί­ναι ένα δέ­ντρο μό­νο
μα­κριά από τα άλ­λα που κά­νουν πα­ρέα
πε­τούν λου­λού­δια και φύλ­λα με­τα­ξύ τους
γε­λούν καρ­πούς.
Εκεί­νο στα­μά­τη­σε να αν­θί­ζει.

Ένα βρά­δυ με ομί­χλη
η μι­κρή νε­ράι­δα σή­κω­σε απα­λά το δέ­ντρο
και το εγκα­τέ­στη­σε στο κέ­ντρο του νη­σιού.
Ρί­ζες και πό­δια μπλέ­χτη­καν
σ’ ένα σφι­χτό και δυ­να­τό αγκά­λια­σμα.

Ήταν μια μέ­ρα ομί­χλης
έπρε­πε να τη σχί­σεις με το μα­χαί­ρι
άνοι­ξα το πα­ρά­θυ­ρο να φύ­γει η νύ­χτα
όρ­μη­σε η ομί­χλη στο δω­μά­τιο
τα κά­λυ­ψε όλα
μό­νο το αμυ­δρό φως του υπο­λο­γι­στή φαι­νό­ταν
πή­ρα βα­θιά ανά­σα
χώ­θη­κα σε μια άβυσ­σο.

https://www.hartismag.gr/hartis-30/poiisi-kai-pezografia/istoria-mias-bradias-me-omixlh-mia-palia-syntagh