Πάντα φαντασμένος, πάντα ταξιδεμένος

Του Νίκου Τσούλια

     Τι μανία κι αυτή… Να τρέχει από δω και από κει, πότε στο παρελθόν ψάχνει να βρει γεγονότα και πράγματα, να φιλοσοφήσει, να νοσταλγήσει, πότε τρέχει στο μέλλον, γοητεύεται τόσο πολύ με το άγνωστο, πάντα έχει τόσα μυστικά, θέλει να βρει σημεία που θα τα δουν άλλοι αργότεραˑ γιατί δεν έχει δικαίωμα; Το μέλλον σε όλους και σε κανέναν δεν ανήκει, γιατί να μη βάλει κι αυτή τη δική της άποψη;