στάλες βροχής
οδυσσέας ζερβός
οι στάλες όλες της βροχής
στο τζάμι γίναν μια
φορτσάτη χαμογέλασες
βιτρίνας ευτυχία
*
πέρασα ώρες αργότερα
θαύμασα την θωριά σου
πάνω στη στάλα της βροχής
έμεινε η αρχοντιά σου
*
ψάχνω στους δρόμους να σε βρω
χάδια να σε κεράσω
*
μ’ έκανε κι αγάπησα, βροχή
την ευωδιά σου
*
στάλες βροχής αξεχώριστες
γίναμε εμείς ένα
Ἡ διαχρονικότητα τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας
Σοφία Μπεκρῆ
Ἕνα σύντομο ταξίδι στοὺς σταθμοὺς ἀπὸ τοὺς ὁποίους πέρασε ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα στὴν πορεία τῶν 4000 περίπου χρόνων ζωῆς της, σύμφωνα μὲ τὶς μέχρι σήμερα γνωστὲς γραπτὲς μαρτυρίες, καταδεικνύει τὴν ἑνότητα καὶ τὴν συνέχειά της, ὥστε, ὅταν γίνεται λόγος γιὰ ἀρχαία,ἀττικοκοινή, ἑλληνιστικὴ κοινή, λογία-καθαρεύουσα, δημοτικὴ ἢ νεοελληνικὴ γλῶσσα, νὰ μὴν ἐννοῇ κανεὶς ὅτι πρόκειται γιὰ διαφορετικὲς γλῶσσες ἀλλὰ γιὰ διαφορετικὲς ἐξελικτικὲς μορφὲς τῆς ἴδιας γλώσσας.
Πρόσφατα σχόλια