Πώς κατανοούμε τον κόσμο;

Χωρίς τίτλο, Moise Kisling

 

Του Νίκου Τσούλια

     Υπάρχει ο νοητικός κόσμος, ο κόσμος του πνεύματος, των ιδεών μας, της φαντασίας μας, των σκέψεών μας – και με αυτόν τον κόσμο προσπαθούμε να έρθουμε σε προσέγγιση με τον φυσικό κόσμο, να τον ερμηνεύσουμε, όσο πιο πιστά μπορούμε και διαπιστώνουμε με το πέρασμα του χρόνου, ότι πάντα ένα μόνο μέρος του κόσμου γνωρίζουμε, ότι πάντα κάτι καινούργιο βρίσκουμε ή (και συνήθως) τροποποιούμε τις προϋπάρχουσες προσλαμβάνουσες παραστάσεις μας μέσα στην ατελείωτη αυτή πορεία. Ναι, το ξέρουμε ότι ποτέ δεν θα σταματήσουμε σε μία τελική αλήθεια, σε ένα πεδίο που θα είναι το έσχατο πεδίο της γνώσης.

Δέντρα, δέντρα παντού

Του Νίκου Τσούλια

     Μπορούν να λείπουν τα δέντρα από την αγροτική ζωή;  Ποτέ!  Πολλά από τα δέντρα αυτά θα είναι ξεχωριστά. Θα έχουν ρόλο στη ζωή των ανθρώπων. Θα χαρίζουν καρπούς ξανά και ξανά. Θα δίνουν σκιά σε κουρασμένο σώματα. Θα μπαίνουν στο παιχνίδι των παιδιών – το σκαρφάλωμα στα δέντρα ήταν μία καθημερινή δραστηριότητα τους.

Νοσταλγώ το παρόν!

Καφέ “Sycophant», Θησείο – με θέα την Ακρόπολη, Απρίλιος 2024

Του Νίκου Τσούλια

 

     Όχι δεν το νοσταλγώ, γιατί κάθε φορά με κάποιο τρόπο το παρελθόν, που ήταν κάποτε παρόν, κατακτά την προνομία μιας εξ ορισμού ωραιοποίησης, αφού κρατάμε μόνο τη φωτεινότητα των γεγονότων.

John Rawls, Πολιτικός Φιλελευθερισμός

από Γιώργος Σκολαρίκης

Κριτική: John Rawls, Πολιτικός Φιλελευθερισμός (εκδ. Μεταίχμιο)

26/04/2018

Ο Πολιτικός Φιλελευθερισμός δημοσιεύτηκε το 1993 και αποτελεί το δεύτερο σπουδαίο έργο του Rawls μετά τη Θεωρία της Δικαιοσύνης (1971). Στα ελληνικά το έργο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το 2004 και οι ίδιες εκδόσεις προέβησαν τον Οκτώβριο του 2017 σε νέα εμπλουτισμένη έκδοση του.

Παραδόσεις και προβληματισμοί για το Πάσχα

Ανάσταση Sandro Botticelli 1490

Του Νίκου Τσούλια

     Το Πάσχα είναι μια γιορτή με αναφορά στα δύο μεγάλα γεγονότα της χριστιανοσύνης, τη Σταύρωση και την Ανάσταση, με ισχυρό κοσμοθεωρητικό, θρησκευτικό και πολιτιστικό περιεχόμενο, που παραμένει αναλλοίωτο στου χρόνου την επέλαση.

Νανόπουλος: Zήστε τη ζωή σας και αφήστε τους άλλους να κάνουν ό,τι νομίζουν. Και αν κάνουν κάτι καλό, μιμηθείτε το

Ο διακεκριμένος καθηγητής φυσικής υψηλών ενεργειών και Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Δρ. Δημήτρης Νανόπουλος, σε μια συνέντευξη-μάθημα ζωής, δηλώνει πως του αρέσει να απολαμβάνει «τη ζωή, τον έρωτα, την τέχνη», προτρέπει τους νέους «να πολεμήσουν για τη ζωή που θέλουν να έχουν».

Πάντα φαντασμένος, πάντα ταξιδεμένος

Του Νίκου Τσούλια

     Τι μανία κι αυτή… Να τρέχει από δω και από κει, πότε στο παρελθόν ψάχνει να βρει γεγονότα και πράγματα, να φιλοσοφήσει, να νοσταλγήσει, πότε τρέχει στο μέλλον, γοητεύεται τόσο πολύ με το άγνωστο, πάντα έχει τόσα μυστικά, θέλει να βρει σημεία που θα τα δουν άλλοι αργότεραˑ γιατί δεν έχει δικαίωμα; Το μέλλον σε όλους και σε κανέναν δεν ανήκει, γιατί να μη βάλει κι αυτή τη δική της άποψη;

Η Αγάπη έχει το πιο φλογερό φως, είναι η ομορφιά της ζωής

Ρενέ Μαγκρίτ – Η γραμμή της ζωής

Του Νίκου Τσούλια

     Πολλά έχουν γραφτεί, γράφονται και θα γράφονται στον αιώνα τον άπαντα για το τι είναι αγάπη, για το πόσο τη θέλουμε, για το αν την καλλιεργούμε.

Τελικά ποιοι είμαστε;

Κεφάλι μιας νεαρής γυναίκας με ανακατωμένα μαλλιά (Λήδα), Λεονάρντο Ντα Βίντσι

Του Νίκου Τσούλια

     Όχι, δεν αναφέρομαι σε κάποιο φιλοσοφικό και υπαρξιακό ερώτημα, σε έναν προβληματισμό που δύσκολα μπορεί να τον προσεγγίσουμε είτε από εγγενείς αδυναμίες είτε από αντικειμενικές οριοθετήσεις του πνεύματος του ανθρώπου απέναντι στην «παράλογη σιωπή του Σύμπαντος» ή στο «ποιο μπορεί να είναι το νόημα της ζωής» ή στα διαχρονικά αναπάντητα μεταφυσικά ζητήματα.

Τίποτα δεν με τρομάζει…

Joseph Stella (Italian-American, 1877–1946) Battle of Lights, Coney Island, Mardi Gras, 1913-14

Του Νίκου Τσούλια

Τι με τρομάζει…

      Πολλά και σοβαρά είναι τα «στοιχεία – στοιχειά» που με τρομάζουν. Έρχονται και επανέρχονται απρόσκλητα δημιουργώντας γκρίζο σκηνικό στη φωτεινότητα των ονείρων μου και των οραμάτων μου. Δεν ξέρω ποιος τα δημιουργεί ούτε και πώς καταφτάνουν στη σκέψη μου και περιορίζουν τη δημιουργικότητα της ονειροπόλησής μου και τον ορίζοντα των φαντασιώσεών μου.

Τι παράξενο ταξίδι!

Του Νίκου Τσούλια

     Πώς να σχεδιάσεις ένα ταξίδι που δεν ξέρεις τίποτα γι’ αυτό; Δεν ξέρεις αν (και πόσο) διαρκεί, που σε οδηγεί, από που θα περάσεις, ποιους θα συναντήσεις. Δεν ξέρεις αν πράγματι είναι ταξίδι, γιατί δεν ξέρεις αν υπάρχει κάτι από εσένα σ’ αυτό το άγνωστο ταξίδι, αν υπάρχεις ή απλώς το σχεδιάζεις και μετά το καταπίνει η μαύρη άβυσσος…

Το στοίχειωμα των βιβλίων και το γιγάντωμα της Μηχανής

Του Νίκου Τσούλια

     Το 2100 οι άνθρωποι έπαψαν να διαβάζουν βιβλία. Όλη μέρα στον πληροφοριόκοσμο του ίντερνετ. Και όταν κουράζονταν, κολλούσαν στην τηλεόραση. Οι εικόνες ήταν το μεγάλο πεδίο της ζωής τους. Πολλοί άρχισαν να μην ξέρουν να διαβάζουν. Διάβαζαν κάποια φυλλάδια με οδηγίες για καταναλωτικά αγαθά, για τα φαγητά στα εστιατόρια και καμιά αθλητική εφημερίδα.