Ε όχι, δεν χάσαμε όλοι

Του Νίκου Τσούλια

     Όλος ο δημοσιογραφικός πυρήνας, που στηρίζει με συνέπεια τη Ν.Δ. και που κυριαρχεί στα Μέσα Ενημέρωσης, προσπαθεί να περάσει ένα μήνυμα που θολώνει το πραγματικό αποτέλεσμα των εκλογών. Με μια ευκολία μιλάνε για εκλογική απώλεια όλων των κομμάτων πλην Βελόπουλου. Ο στόχος είναι προφανής. Επιχειρείται να συγκαλυφθεί – κάτω από τη γενική αποτυχία όλων – το βασικό μήνυμα των εκλογών: η απόλυτη και γενική αποδοκιμασία της κυβερνητικής πολιτικής της Ν.Δ.

     Αποσιωπάται η διαφορετικότητα δύο ούτως ή άλλως διαφορετικών πραγμάτων. Είναι άλλο να μην επιτυγχάνεις το στόχο, γιατί μειώνονται σημαντικά τα εκλογικά ποσοστά σου και αποδοκιμάζεσαι και άλλο να μην επιτυγχάνεις, γιατί δεν είναι το ποσοστό της αύξησής του το επιδιωκόμενο – αν και είναι της τάξης του 5%.

     Στις εκλογές κατέρρευσε το δήθεν επιτυχημένο αφήγημα της Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ πήγε άλλο ένα 10% κάτω από το προηγούμενο ποσοστό του στις ευρωεκλογές του 2019.

     Και το στοιχείο της συντριβής, η γυμνή εικόνα από το in.gr. «Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να πιάσει το χαμηλότερο αριθμό ψήφων στην πενηντάχρονη ιστορία του κόμματος. Με 1.110.000 ψήφους υπολείπεται ακόμη και του χειρότερου ποσοστιαία αποτελέσματος για τη ΝΔ, που μέχρι χθες κατείχε ο Αντώνης Σαμαράς στις εθνικές του Μαΐου του 2012 με ποσοστό 18,85% και 1.192.000 ψήφους».

     Σωστά το ΠΑΣΟΚ είχε βάλει έναν στόχο ανατρεπτικό του σημερινού πολιτικού συστήματος. Το πολιτικό και ιδεολογικό μας πλαίσιο ήταν σωστό. Κανένας στο κόμμα μας δεν έθεσε άλλη πολιτική ατζέντα και δεν είχε καμιά ουσιαστική διαφοροποίηση επί του προγράμματός μας.

     Πολλές φορές τα κόμματα θέτουν στόχους και δεν καταφέρνουν να τους επιτύχουν αλλά τους προσεγγίζουν. Αυτό δεν συνιστά αφόρμηση για κάποια εσωστρέφεια. Αντίθετα, οφείλουμε να ανοίξουμε διάλογο – και εσωκομματικό και ευρύτερα κοινωνικό – από σήμερα με αντίληψη κριτικής και αυτοκριτικής. Γιατί είναι συστατικό στοιχείο της ίδιας της ομορφιάς και της καταστατικής θέσπισης της συλλογικότητάς μας.

     Έχει μεγάλη σημασία να αποτιμηθεί η αποχή σε συνδυασμό με τα εκλογικά ποσοστά αλλά και με τον πραγματικό αριθμό των ψήφων που παίρνει κάθε κόμμα. Να μελετήσουμε τα κοινωνικά και γεωγραφικά χαρακτηριστικά και ιδιαίτερα εκείνα της διαφοροποίησης της κομματικής επιρροής μας: της περιφέρειας σε σχέση με Αθήνα και Θεσσαλονίκη αλλά να δούμε την ιδιαιτερότητα της ανόδου της ακροδεξιάς στη Μακεδονία και την ιδιαιτερότητα της Θράκης.

     Σε κάθε περίπτωση, ο πολιτικός μας λόγος – με προγραμματικά στοιχεία αλλά και με περισσότερη ένταση από ό,τι προεκλογικά – οφείλει να έχει συνεχώς στις αναφορές του το κύριο μήνυμα του λαού: στην αποδοκιμασία της κυβέρνησης της Ν.Δ. Να αποκαλύψουμε τις τακτικές κινήσεις, που επιχειρεί η κυβέρνηση για να αποκρύψει την ουσία του μηνύματος και την πλήρη στρέβλωσή του είτε με έναν ανασχηματισμό (ποιον άραγε μπορεί να ενδιαφέρει;) είτε με το απόλυτα αλαζονικό επιχείρημα «να επιταχύνουμε το έργο μας» – λες και η λαϊκή απόρριψη αφορούσε την ταχύτητα (!) και όχι την ίδια την ουσία της αποτυχημένης πολιτικής, που ρήμαξε τα νοικοκυριά.

     Στις δηλώσεις που έκανε ο κ. Μητσοτάκης – παρά το επιτηδευμένα και επίπλαστα χαμογελαστό (αλλά και πάντα ειρωνικό και αλαζονικό) πρόσωπό του – ήταν έκδηλη η απογοήτευσή του. Συνειδητοποίησε ότι έχει πάρει την κατιούσα και την έξοδο από την πολιτική ζωή.

     Η δημαγωγική και τυχοδιωκτική πρακτική της Ν.Δ. να συνεκφράσει, όπως καμαρωτά υπερηφανευόταν ο αρχηγός της, «από τη δεξιά μέχρι την κεντροαριστερά», έφτασε στο τέλος της. Πέτυχε μάλιστα και κάτι άλλο. Με τις κινήσεις τακτικής – για να δελεάσει εκλογικά το ακραίο δεξιό ακροατήριο – τροφοδότησε την ακροδεξιά, λίπανε το έδαφος για τον Βελόπουλο.

    Είμαστε κόμμα, που υπερασπίζεται σταθερά και αταλάντευτα τον ορθολογισμό και την ουσία της πολιτικής, σε αντιπαράθεση με τα φαινόμενα σκοταδισμού και θρησκοληψίας, που αναδεικνύει τον πατριωτισμό και τη συνεργασία των λαών, που επιμένει στον προγραμματικό λόγο.

     Προφανώς έχουμε αδυναμίες. Και οφείλουμε να τις μελετήσουμε με συστηματικό τρόπο. Ο διάλογος – με κριτική και αυτοκριτική διάθεση – και η κοινή αγωνία μας, για να βελτιώσουμε τη δράση μας, μπορούν να δώσουν νέα πνοή στην πολιτική μας πρόταση για την «επόμενη ημέρα».

Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. – ΚΙΝ.ΑΛ.