Η μιζέρια ως πολιτικό πρόβλημα

Του Νίκου Τσούλια

     Άραγε είναι στοιχεία αφέλειας ή σκοπιμότητας ή μιζέριας οι συνεχές προϋποθέσεις που θέτουν τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα όσον αφορά το εκλογικό αποτέλεσμα του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ στις προσεχείς εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;

     Άραγε με αυτή τη λογική τους αγωνιούν περισσότερο από τους άλλους, που δεν βάζουν προϋποθέσεις; Ή, μήπως έχουν δεύτερες σκέψεις με αφετηρία το «εμείς τα λέγαμε»; Βλέπουμε λοιπόν κατ’ επανάληψη δημοσιεύσεις του τύπου «αν δεν είμαστε δεύτερο κόμμα, αν δεν πιάσουμε το 18% ή το 16%, τότε θα…». Και είναι πολύ διαφορετικό να θέτεις στόχους για το θέση του κόμματός μας στην εκλογική κονίστρα – όπως έχουν ήδη τεθεί – και άλλο να βάζεις αυτούς τους στόχους ως προϋπόθεση για κάτι «παρακάτω».

     Δεν διαμορφώνεται απλά και μόνο ένα κλίμα εσωστρέφειας, αλλά τέτοιες πρωτοβουλίες λιπαίνουν το έδαφος μιας οιονεί ηττοπάθειας. Αντί λοιπόν να δημιουργείται ένα κλίμα δημιουργικότητας και εξωστρέφειας και να ενισχύεται η πολιτική μας πρόταση, αφού πολύ σωστά η ηγεσία του κόμματος αναδεικνύει έναν προγραμματικό λόγο σε πλήρη αντίθεση με τις ηγεσίες των άλλων κομμάτων, κάποιοι επιδίδονται σε μίζερες θεωρήσεις.

     Αυτές οι φωνές της Κασσάνδρας τι ακριβώς υπηρετούν; Πιστεύει κάποιος ότι μπορεί να υπάρχει μια λυτρωτική στιγμή για το κόμμα μας και ξαφνικά θα βρεθεί πολύ ψηλά κάνοντας ένα εκλογικό άλμα; Υπάρχουν σήμερα αντικειμενικές συνθήκες για να συμβεί κάτι τέτοιο; Είναι οι ίδιοι που γκρίνιαζαν για τη μικρή άνοδο του κόμματός μας με την προεδρία της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά ξεχνώντας και τις αντικειμενικές δυσκολίες και τον ηρωικό αγώνα της;

     Άραγε ο Νίκος Ανδρουλάκης πρέπει να υιοθετήσει τακτικές και απόψεις του Στ. Κασσελάκη, που βρίσκουν προνομιακή θέση στα μέσα ενημέρωσης, για λόγους που είναι πλέον γνωστοί; Μήπως πιστεύουν σε αναλώσιμους αρχηγούς ή μήπως θεωρούν ότι υπάρχει κάποιος λαοπρόβλητος πολιτικός μας, που θα φέρει εντυπωσιακά αποτελέσματα; Γιατί κάτι τέτοιο από πουθενά δεν προκύπτει, όπως έχει καταδείξει το προηγούμενο διάστημα!

     Σε μια περίοδο α) που υπάρχει μια κοινωνική / πολιτική ρευστοποίηση και διάφορα κόμματα ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια σε φθινοπωρινό δάσος, β) που αναπτύσσονται ισχυρά ρεύματα ακτιβισμού και σκοταδισμού και τα σόου στη Βουλή ή τα σκηνοθετικά ευρήματα χάριν της τηλεοπτικής εικόνας δίνουν και παίρνουν και γ) στην οποία εμφανίζονται εικονίσματα και συνέργειες θρησκοληπτικού περιεχομένου, δεν θα πρέπει να εντείνουμε την προσπάθειά μας στην ανάδειξη μιας δημοκρατικής πρότασης διακυβέρνησης της χώρας, που είναι και το μέγιστο ζήτημα σήμερα;

     Σε μια εποχή, που λείπει ο πολιτικός λόγος από την κομματική αντιπαράθεση, εμείς δεν μπορούμε παρά να επιμένουμε και να αγωνιζόμαστε για τα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα της χώρας, με προτάσεις, όπως έχουμε κάνει μέχρι τώρα, αναδεικνύοντας την προοδευτική πολιτική απέναντι στη σκληρή ταξική πολιτική της Ν.Δ.

     Είμαστε σε δύσκολους καιρούς. Η Ευρώπη μπορεί να γιορτάζει το «ποτέ πια πόλεμος», αλλά ο πόλεμος είναι μέσα στην Ευρώπη και η Ε.Ε. δεν έχει καμιά στρατηγική ειρήνης. Η χώρα μας βλέπει τον αναθεωρητισμό της Τουρκίας να εντείνεται όλο και πιο πολύ και με ευθύνη της κυβέρνησης δεν αναπτύσσεται ένας εθνικός διάλογος, για να αναλυθούν τα νέα στοιχεία, που προέρχονται την επιθετικότητα της Τουρκίας αλλά και από το συνεχιζόμενο δράμα στη Γάζα.

     Μεγάλα τμήματα της κοινωνίας βιώνουν την οικονομική εξαθλίωση και ανέχεια, την ίδια στιγμή που η κερδοσκοπία της αγοράς και του κεφαλαίου γνωρίζει «ημέρες δόξας» και στο Ταμείο Ανάκαμψης γίνεται κομματικό πάρτι από τη «Μαξίμου Α.Ε.».

     Το εκλογικό μας αποτέλεσμα θα είναι θετικό, γιατί όλοι γνωρίζουμε το μείζον διακύβευμα, της εναλλακτικής προοδευτικής πρότασης διακυβέρνησης, και όλοι είμαστε αγωνιστές σε αυτό τον στόχο. Η κριτική μας, αναγκαία πνοή για τον εσωκομματικό μας διάλογο, δεν μπορεί παρά να υπηρετεί κι αυτή τον στόχο μας, που δεν είναι στόχος κομματικός, είναι βαθιά πολιτικός και αφορά το μέλλον του τόπου μας.

Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ

Βαν Γκογκ

Κώστας Παπανικολάου, Κύθνος