Πώς κατανοούμε τον κόσμο;

Χωρίς τίτλο, Moise Kisling

 

Του Νίκου Τσούλια

     Υπάρχει ο νοητικός κόσμος, ο κόσμος του πνεύματος, των ιδεών μας, της φαντασίας μας, των σκέψεών μας – και με αυτόν τον κόσμο προσπαθούμε να έρθουμε σε προσέγγιση με τον φυσικό κόσμο, να τον ερμηνεύσουμε, όσο πιο πιστά μπορούμε και διαπιστώνουμε με το πέρασμα του χρόνου, ότι πάντα ένα μόνο μέρος του κόσμου γνωρίζουμε, ότι πάντα κάτι καινούργιο βρίσκουμε ή (και συνήθως) τροποποιούμε τις προϋπάρχουσες προσλαμβάνουσες παραστάσεις μας μέσα στην ατελείωτη αυτή πορεία. Ναι, το ξέρουμε ότι ποτέ δεν θα σταματήσουμε σε μία τελική αλήθεια, σε ένα πεδίο που θα είναι το έσχατο πεδίο της γνώσης.

Η οδύσσεια της τεχνητής νοημοσύνης

Δεν χρειάζεται να περιμένουμε ένα μέλλον επιστημονικής φαντασίας – η εποχή της τεχνητής νοημοσύνης είναι ήδη εδώ.

in.gr, 8 Δεκεμβρίου 2021

Ενας ηλικιωμένος πολιτικός, ένας συνταξιούχος διευθύνων σύμβουλος μεγάλης τεχνολογικής εταιρείας και ένας επιστήμονας υπολογιστών συναντιούνται σε ένα μπαρ. Για ποιο πράγμα μιλάνε; Για τεχνητή νοημοσύνη, φυσικά, επειδή όλοι μιλούν για αυτήν – ή σε αυτήν, είτε την αποκαλούν Alexa, Siri, ή κάτι άλλο. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε ένα μέλλον επιστημονικής φαντασίας – η εποχή της τεχνητής νοημοσύνης είναι ήδη εδώ. Οταν οι μηχανές μαθαίνουν, τότε η επίδραση στη ζωή μας είναι έντονη και σίγουρα θα επηρεαστεί και το μέλλον μας.

Δέντρα, δέντρα παντού

Του Νίκου Τσούλια

     Μπορούν να λείπουν τα δέντρα από την αγροτική ζωή;  Ποτέ!  Πολλά από τα δέντρα αυτά θα είναι ξεχωριστά. Θα έχουν ρόλο στη ζωή των ανθρώπων. Θα χαρίζουν καρπούς ξανά και ξανά. Θα δίνουν σκιά σε κουρασμένο σώματα. Θα μπαίνουν στο παιχνίδι των παιδιών – το σκαρφάλωμα στα δέντρα ήταν μία καθημερινή δραστηριότητα τους.

Νοσταλγώ το παρόν!

Καφέ “Sycophant», Θησείο – με θέα την Ακρόπολη, Απρίλιος 2024

Του Νίκου Τσούλια

 

     Όχι δεν το νοσταλγώ, γιατί κάθε φορά με κάποιο τρόπο το παρελθόν, που ήταν κάποτε παρόν, κατακτά την προνομία μιας εξ ορισμού ωραιοποίησης, αφού κρατάμε μόνο τη φωτεινότητα των γεγονότων.

John Rawls, Πολιτικός Φιλελευθερισμός

από Γιώργος Σκολαρίκης

Κριτική: John Rawls, Πολιτικός Φιλελευθερισμός (εκδ. Μεταίχμιο)

26/04/2018

Ο Πολιτικός Φιλελευθερισμός δημοσιεύτηκε το 1993 και αποτελεί το δεύτερο σπουδαίο έργο του Rawls μετά τη Θεωρία της Δικαιοσύνης (1971). Στα ελληνικά το έργο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το 2004 και οι ίδιες εκδόσεις προέβησαν τον Οκτώβριο του 2017 σε νέα εμπλουτισμένη έκδοση του.

Πώς μπορείς να γιορτάσεις το Πάσχα;

Άγιο Όρος

Του Νίκου Τσούλια

     Η σχέση μας με το Πάσχα και με κάθε ξεχωριστή ημέρα δεν μπορεί να παραμένει σταθερή και αταλάντευτη με το διάβα των εποχών. Δεν αλλάζουν μόνο οι καιροί, αλλάζουμε και εμείς, οι άνθρωποι. Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο…

Νανόπουλος: Zήστε τη ζωή σας και αφήστε τους άλλους να κάνουν ό,τι νομίζουν. Και αν κάνουν κάτι καλό, μιμηθείτε το

Ο διακεκριμένος καθηγητής φυσικής υψηλών ενεργειών και Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Δρ. Δημήτρης Νανόπουλος, σε μια συνέντευξη-μάθημα ζωής, δηλώνει πως του αρέσει να απολαμβάνει «τη ζωή, τον έρωτα, την τέχνη», προτρέπει τους νέους «να πολεμήσουν για τη ζωή που θέλουν να έχουν».

Η Αγάπη έχει το πιο φλογερό φως, είναι η ομορφιά της ζωής

Ρενέ Μαγκρίτ – Η γραμμή της ζωής

Του Νίκου Τσούλια

     Πολλά έχουν γραφτεί, γράφονται και θα γράφονται στον αιώνα τον άπαντα για το τι είναι αγάπη, για το πόσο τη θέλουμε, για το αν την καλλιεργούμε.

Τελικά ποιοι είμαστε;

Κεφάλι μιας νεαρής γυναίκας με ανακατωμένα μαλλιά (Λήδα), Λεονάρντο Ντα Βίντσι

Του Νίκου Τσούλια

     Όχι, δεν αναφέρομαι σε κάποιο φιλοσοφικό και υπαρξιακό ερώτημα, σε έναν προβληματισμό που δύσκολα μπορεί να τον προσεγγίσουμε είτε από εγγενείς αδυναμίες είτε από αντικειμενικές οριοθετήσεις του πνεύματος του ανθρώπου απέναντι στην «παράλογη σιωπή του Σύμπαντος» ή στο «ποιο μπορεί να είναι το νόημα της ζωής» ή στα διαχρονικά αναπάντητα μεταφυσικά ζητήματα.

Τίποτα δεν με τρομάζει…

Joseph Stella (Italian-American, 1877–1946) Battle of Lights, Coney Island, Mardi Gras, 1913-14

Του Νίκου Τσούλια

Τι με τρομάζει…

      Πολλά και σοβαρά είναι τα «στοιχεία – στοιχειά» που με τρομάζουν. Έρχονται και επανέρχονται απρόσκλητα δημιουργώντας γκρίζο σκηνικό στη φωτεινότητα των ονείρων μου και των οραμάτων μου. Δεν ξέρω ποιος τα δημιουργεί ούτε και πώς καταφτάνουν στη σκέψη μου και περιορίζουν τη δημιουργικότητα της ονειροπόλησής μου και τον ορίζοντα των φαντασιώσεών μου.

Τι παράξενο ταξίδι!

Του Νίκου Τσούλια

     Πώς να σχεδιάσεις ένα ταξίδι που δεν ξέρεις τίποτα γι’ αυτό; Δεν ξέρεις αν (και πόσο) διαρκεί, που σε οδηγεί, από που θα περάσεις, ποιους θα συναντήσεις. Δεν ξέρεις αν πράγματι είναι ταξίδι, γιατί δεν ξέρεις αν υπάρχει κάτι από εσένα σ’ αυτό το άγνωστο ταξίδι, αν υπάρχεις ή απλώς το σχεδιάζεις και μετά το καταπίνει η μαύρη άβυσσος…

Τι είναι το άπειρο;

Του Νίκου Τσούλια

     Η σκέψη μας πουθενά δεν σταματά. Δεν αρκείται στα κατακτημένα όσα και να έχει κατανοήσει. Είναι πάντα στην παραμεθόριο των πραγμάτων παλεύοντας με το άγνωστο – με αυτό τρέφεται. Κάθε νέα εξήγηση της πραγματικότητας είναι αφετηρία για νέα ερωτήματα, για όλο και πιο «μακρινούς» στοχασμούς, για έρευνες σε κάθε πεδίο της Γνώσης μας: στην επιστήμη, στη φιλοσοφία, στην τέχνη.