Δέντρα, δέντρα παντού

Του Νίκου Τσούλια

     Μπορούν να λείπουν τα δέντρα από την αγροτική ζωή;  Ποτέ!  Πολλά από τα δέντρα αυτά θα είναι ξεχωριστά. Θα έχουν ρόλο στη ζωή των ανθρώπων. Θα χαρίζουν καρπούς ξανά και ξανά. Θα δίνουν σκιά σε κουρασμένο σώματα. Θα μπαίνουν στο παιχνίδι των παιδιών – το σκαρφάλωμα στα δέντρα ήταν μία καθημερινή δραστηριότητα τους.

Πόσο γλυκιά η ομορφιά του γυμνού δέντρου…

Του Νίκου Τσούλια

    Αν δεν έχεις αγαπήσει κάποιο δέντρο, αν δεν έχεις φυτέψει ένα δέντρο και να το καμαρώνεις που μεγαλώνει, αν δεν ψυχανεμίζεσαι βλέποντας κάποιο δέντρο, αν με κάθε ευκαιρία αντίληψης δέντρου που συναντάς, δεν πάει το μυαλό σου σε κάποιο δέντρο της παιδικής ηλικίας σου ανασύροντας μαζί του βιώματα και νοσταλγίες, τότε ίσως να μην έχουν και πολύ νόημα όσα ακολουθούν…

Στοχαζόμαστε στη ζωή μας;

Le Penseur (Ο σκεπτόμενος) , 1882, Παρίσι, Μουσείο Ροντέν

Του Νίκου Τσούλια

     Η ονοματοδοσία μάς αποκαλύπτει τον κόσμο μας. Μας δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνούμε. Δημιουργεί το γλωσσικό παιχνίδι, την ουσία της ανθρώπινης φύσης. Συμβαίνει όμως και κάτι άλλο. Ο προσδιορισμός μιας κατάστασης με την ονοματοθεσία μπορεί να περιορίζει το πεδίο που περιγράφει ή και στην ουσία να μην το αποκαλύπτει ή και να διαμορφώνει κάποια σύγχυση.

Πέφτουν του φθινοπώρου τα φύλλα και ένα ατέλειωτο πανηγύρι αρχίζει…

Του Νίκου Τσούλια

     Ποιος και ποια δεν έχει στοχαστεί στων φύλλων την φθινοπωριάτικη ομορφιά, δεν έχει χαθεί σε σκέψεις παρατηρώντας τις γλυκές αποχρώσεις τους – από το βαθύ καφέ μέχρι το πιο απαλό ροζ και το ασθενικό κίτρινο, από το πορφυρένιο μέχρι το χρυσαφένιο -, δεν έχει συλλογιστεί στο ταξίδι της αέναης επιστροφής των, που κάνουν ξανά και ξανά, χωρίς τελειωμό;

Στον κορωνοϊό… σκέψου θετικά

Ηλίας Γιαννακόπουλος

Νοεμβρίου 10, 2020

«Ο ευσεβής πόθος να μην υπάρχει το κακό το μόνο που καταφέρνει είναι να το κάνει αόριστο, πελώριο και απειλητικό», (Άλιστερ Κρόουλι).

Η δεύτερη περίοδος του «απαγορευτικού» (lockdown) προκάλεσε νέες αγωνίες και φόβους για το μέλλον και τη ζωή μας. Μπροστά στο νέο σκηνικό που επέβαλε ο κορονοϊός εκτός από τους συνήθεις «συνωμοσιολόγους» εμφανίστηκαν και οι «επαγγελματίες της συμφοράς». Οι πρώτοι διαβλέπουν παντού μηχανισμούς και ύποπτα σχέδια μιας παγκόσμιας οργουελικής εξουσίας που στοχεύει στην «πολιτική αφωνία» των πολιτών και στην επιβολή μιας «συμπολιτευτικής σκέψης».

Αναζητώντας την ιδανική συνταγή

New Planet, 1921 – Konstantin Yuon

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΔΟΥΚΑ

Είναι καιρός πια να σταματήσουν  οι μεμψιμοιρίες, οι αμφιταλαντεύσεις και οι ενδοιασμοί σχετικά με το θέμα, αφού είναι γνωστό και αναμφισβήτητο, ότι ένα πιάτο γεμιστά είναι πάντα ένα πιάτο γεμιστά, αυτό δεν αλλάζει, έτσι δεν είναι;

Τα Χριστούγεννα συναντάμε τον πρώτο εαυτό μας

Του Νίκου Τσούλια

     Τα φετινά Χριστούγεννα είναι γκρίζα. Δεν μοιάζουν με όσα έχουμε ζήσει. Εξ αυτού και μόνο θα μείνουν στη μνήμη μας, θα κάνουμε αναφορές μελλοντικά έστω και συννεφιασμένες. Είναι Χριστούγεννα της πανδημίας και της αγωνίας, του κορωνοϊού και του εγκλεισμού.

Αυτοσχέδια σπουδή στη συνείδηση (β΄μέρος)

Alfred Sisley (French, 1839-1899), La crue du Loing à Moret [Flooding of the Loing at Moret], 1889

Του Νίκου Τσούλια

Συνεχίζουμε το δεύτερο μέρος του θέματός μας.

      Πέραν του ζητήματος / αγκαθιού της μεθοδολογίας με την οποία μπορούμε να αναζητήσουμε τη συνείδηση, υπάρχει και το ακόμα πιο δύσκολο μέρος του προβλήματός μας, ο προσδιορισμός της συνείδησης. Τι είναι συνείδηση; Αποφεύγοντας σκόπιμα την οποιαδήποτε στήριξη σε άλλες πηγές και προκειμένου να έχω απόλυτα προσωπική ματιά στο όλο ζήτημα – όπως έχω προκαθορίσει για συγκεκριμένους λόγους – καταθέτω την υποκειμενική μου θεώρηση.

Γκραβούρες, μια πολύ ξεχωριστή και όμορφη μορφή τέχνης

Του Νίκου Τσούλια

      Οι γκραβούρες αποτελούν ένα ξεχωριστό και πολύ όμορφο μέρος στην ιστορία της τέχνης, στην προσπάθεια του ανθρώπου να εκπολιτίσει τη ζωή του και τις κοινωνίες του. Καταδεικνύουν μια πρωτόγνωρη επιμέλεια, ένα πάθος για την πιο ορθή απεικόνιση και για τη λεπτομέρεια˙ έτσι κι αλλιώς αναπτύσσονται σε εποχές όπου λείπει η τεχνολογία της φωτογραφίας που σήμερα έχει κατακλύσει κάθε στοιχείο καλλιτεχνικής προσέγγισης της πραγματικότητας.

Μικροί στοχασμοί σε καθημερινούς προβληματισμούς

Philosopher, Νταλί

Του Νίκου Τσούλια

Υπάρχει απόλυτη ελευθερία. Υπάρχει το απόλυτα προσωπικό σύμπαν.

     Η σκέψη μας έχει απόλυτη ελευθερία – αν και δική μας, δεν είναι πάντα δική μας. Μπορεί να έρθει από το πουθενά και άλλοτε να μας ξαφνιάζει και να αναρωτιόμαστε πώς προέκυψε και άλλοτε να την αγκαλιάζουμε σαν να ήταν πάντα δική μας, πριν ακόμα φανερωθεί.

Δρόμοι της Θάλασσας, Δρόμοι του Βουνού

 

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΔΟΥΚΑ               

 

Στη χώρα αυτή που κάθε θέμα είναι και μια ευκαιρία για να διαφωνήσουμε, στη χώρα αυτή που τα πράγματα συνήθως κυμαίνονται μεταξύ απελπισίας και αποθέωσης, δεν μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστο το δίπολο: Θάλασσα ή Βουνό.

Σχέσεις θεωρίας και πράξης: ένα διαχρονικό, “ανοικτό” ζήτημα

Του Νίκου Τσούλια

      Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα στοχαστικά προβλήματα, που επηρεάζουν τόσο την καθημερινή ζωή μας όσο και τις γενικότερες πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Αν και δεν εμφανίζονται με σαφή κάθε φορά μορφή, εν τούτοις διαπιστώνεται με μια κριτική ματιά ότι υποβόσκει συχνά μια λογική προστριβών μεταξύ θεωρίας και πράξης.