Η διακήρυξη της Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου–Νοέμβριος 1973

Οι φοιτητές απ’ όλες τις σχολές στη διάρκεια του φοιτητικού κινήματος συνειδητοποιήσαμε, πως τα προβλήματά μας, σχετικά με τον εκδημοκρατισμό της Παιδείας και τη λειτουργία του Εκπαιδευτικού συστήματος, δεν λύνονται χωρίς την αλλαγή της συγκεκριμένης πολιτικής καταστάσεως.

ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ

 

 

της Κωστούλας Μητροπούλου

Πίσω απ’ τα κάγκελα ελεύθεροι χιλιάδες
στο δρόμο περπατάει αργά η φοβέρα,
πίσω απ’ τα σίδερα ονειρεύονται μανάδες
παιδιά που έχουνε αλλάξει σε μια μέρα.

Το αγόρι και η πόρτα

Τάσσος

ΡΙΤΣΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Εκεί που έπεσε
είναι μια κόκκινη λίμνη,
ένα κόκκινο δέντρο,
ένα κόκκινο πουλί.
Σηκώθηκε όρθια
η πεσμένη καγκελόπορτα-
χιλιάδες άλογα.
Λαός καβαλίκεψε.
Κομνηνέ! – φωνάξαμε.
Γύρισε και μας κοίταξε
δε φορούσε επίδεσμο
ούτε στεφάνι.
Άσπρα άλογα, κόκκινα άλογα
και μαύρα, πιο μαύρα-
καλπασμός, – η ιστορία
Να προφτάσουμε.

 

https://www.sarantakos.com/istoria/polyt17n/ritsos_agori.html

 

«Εδώ Πολυτεχνείο»

 

ΦΩΤΟΣ ΓΙΟΦΥΛΛΗΣ

Στον άγιο ήχο της φωνής: «Εδώ Πολυτεχνείο!…»
στο κάλεσμα της νιότης μας, που φέρνει προς το φως
άστραψε σ’ όλες τις ψυχές τ’ άφταστο μεγαλείο
της Λευτεριάς και ξέσπασε κάθε καημός κρυφός!

Ο μετασχηματισμός της 17ης Νοεμβρίου 1973

 Μια ματιά στην πορεία του Πολυτεχνείου της προηγούμενης χρονιάς του 2016

Του Νίκου Τσούλια

 

      Ένα μεγάλο πολιτικό γεγονός αποκτά πάντα ιστορική διάσταση και η επιρροή του είναι διαχρονική με πολλούς ιδεολογικούς και κοσμοθεωρητικούς συμβολισμούς. Έχει μια ιδιαίτερη αξία εκείνη η φάση που το μείζον πολιτικό γεγονός μετασχηματίζεται σε ιστορικό. Αυτό σημαίνει εκτός των άλλων ότι έχει απομειωθεί η δυναμική του και η επιρροή του στην τρέχουσα κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Οφείλουμε να δεχτούμε – κατά τη γνώμη μου – ότι αυτή η μετεξέλιξη είναι απολύτως φυσιολογική και συνδέεται με τη ροή και τη γραφή της ίδιας της ζωής και της ιστορίας.

Η «17η Νοεμβρίου 1973» σήμερα…

Του Νίκου Τσούλια

      Πάντα τα μεγάλα γεγονότα της ιστορίας υπερβαίνουν την κλασική ροή του χρόνου˙ τα βρίσκουμε ξανά και ξανά μπροστά μας κουβαλώντας και το πολιτικο-ιδεολογικό φορτίο τους και τη σύγχρονη σημασιολόγησή της σε ένα ερμηνευτικό μίγμα που επισύρει πολλές συμφωνίες αλλά και συχνά πολλές αντιπαραθέσεις. Η 17^η Νοεμβρίου 1973 η κατ’ εξοχήν πολιτική εκπαιδευτική / εθνική μας γιορτή είναι φορτισμένη, γιατί ο απόηχός της παραμένει ακόμα δρων και ενεργός αλλά και γιατί η ερμηνεία της συναντάει όλο και πιο πολλές αποχρώσεις συγκριτικά με τα άλλα μεγάλα ιστορικά γεγονότα της χώρας μας.

28η Οκτωβρίου – 17η Νοεμβρίου

 

Ρήγος Α., Η ΑΥΓΗ, 02.11.2014

 

H κυκλοφορία τούτου του ένθετου βρίσκεται ημερολογιακά ανάμεσα σε δυο τελείως διάφορους γιορτασμούς ιστορικής μνήμης, σε μια εποχή ‘αμνημοσύνης’. Σε μια εποχή που ο κυρίαρχος ελληνοχριστιανικός ιδεαλιστικός Λόγος επιμένει ακόμη, τουλάχιστον στους λόγους των κυβερνώντων, σε μια επιλεκτική εξιδανικευτική χρήση των ιστορικών γεγονότων, σε άχρονες και άλογες ιδεοληψίες και στερεοτυπικές επαναλήψεις, μετατρέποντας τα ιστορικά γεγονότα σε μεγαλειώδη συμβάντα μιας ιδιαίτερης, αδούλωτης καιαδιαφοροποίητης ελληνικής ‘φυλής’, με ηρωικούς αψεγάδιαστους ηγέτες, χωρίς ταξικές και πολιτικές διαφορές, πράξεων και αντιλήψεων, χωρίς συγκρούσεις και κυρίως χωρίς συνέπειες και συνέχειες στο παρόν κοινωνικο-πολιτικό και ιδεολογικό-πολιτισμικό γίγνεσθαι.

Εδώ Πολυτεχνείο

του Γ. Σαράντη

Τρείς  νύχτες καίγανε οι φωτιές
την τελευταία ακούστηκαν καμπάνες
Κάπου αλλού θα παίζεται η ζωή μας σκέφτηκα
και τότε τον είδα
λαμπαδιασμένο απ’ τις ζητωκραυγές
να τρέχει προς το θάνατο
Αλέξανδρε του φώναξα
Αλέξανδρε
κι ύστερα πιο σπαραχτικά Αλέξανδρεεε,
πάλι και πάλι
Καθώς έσκυψα να τον σηκώσω από την άσφαλτο
δε βρήκα παρά στάχτη
Σ’ όλους τους δρόμους
οι στρατιώτες πυροβολούσαν το φόβο τους.

Από τον τόμο Αντιφασιστικά ’67-’74, εκδ. Γραμμή, 1984

 

 

 

Ημερολόγιο μιας εβδομάδας

Γιάννης Ρίτσος

ΑΘΗΝΑ 16 Νοεμβρίου 1973

Ωραία παιδιά με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια
ωραία παιδιά δικά μας με τη μεγάλη θλίψη των ανδρείων
αψήφιστοι, όρθιοι στα Προπύλαια στον πέτρινο αέρα, έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι
πως μεγαλώνει το μπόι, το βήμα κι η παλάμη του ανθρώπου.