Φως της ύπαρξής μου

Απέραντο το κενό…
το μόνο που νιώθω δικό μου

Ποίηση η ύπαρξή μου

Πού «βρισκόμαστε» όταν κοιμόμαστε;

Sleep – Salvador dali

 

Του Νίκου Τσούλια

Ο ύπνος είναι πρόσκαιρος θάνατος και ο θάνατος αιώνιος ύπνος

Ευριπίδης

      Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό ούτε και συμβολικό. Είναι ερώτημα που ζητάει απάντηση συγκεκριμένη και ικανοποιητική, που θα αφήνει δηλαδή κάποιες όψεις μετέωρες αλλά θα έχει μια σαφή βάση. Επίσης είναι αυτονόητο ότι το ερώτημα αφορά τη συνείδησή μας, και όχι το σώμα μας, αν και στο σημείο αυτό τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά. Συγκεκριμένα, το «Είναι» μας όταν κοιμόμαστε είναι κάπως διχοτομημένο, γιατί το μεν σώμα μας έχει σαφή θέση, το δε πνεύμα μας είναι ταξιδεμένο…

Η διαδρομή από το «χθες» στο «σήμερα»

Green Forest Road by Mason3517

 

Του Νίκου Τσούλια

      Είναι πάντα μια διαδρομή περίεργη και αν και προσωπικά γνωστή και βιωμένη είναι εν πολλοίς απροσδιόριστη˙ άλλοτε έχει πολύ φωτεινά σημάδια και άλλοτε τα κενά και τα σκοτάδια της στομώνουν κάθε απόπειρα εικονογράφησή της, άλλοτε φέρνει μια αύρα γλυκιάς θύμησης και νοσταλγίας και άλλοτε τρομάζει με τα φαντάσματά της και περιπαίζει τις βαθιές επιθυμίες μας.

Τι μας συνέχει στη ζωή και στην ύπαρξη; (β)

Abstract Landscape Texture and Emotion on Wood painting by artist Toni Grote

Του Νίκου Τσούλια

      Είδαμε στο πρώτο μέρος αυτού του ζητήματος μια αναφορά στο «τι μάς συνέχει στην ύπαρξή μας». Συνεχίζουμε με το ίδιο ερώτημα αλλά με μια σχετική διεύρυνσή του, στο «τι μάς συνέχει στη ζωή και στην ύπαρξη». Προσθετικά λοιπόν στα όσα αναφέρθηκαν στο πρώτο μέρος κάνουμε μια σχετική θεώρηση και για τον έμβιο κόσμο. Και εδώ συνεχόμαστε με νέα κοινά στοιχεία με όλα τα άλλα έμβια όντα.

Τι μας συνέχει στη ζωή και στην ύπαρξη; (α)

Fall Landscape Abstract Painting Digital Art Graphy

Του Νίκου Τσούλια

 

Is the universe around us an inevitable consequence of some master equation, some theory of everything? Or was there an element of chance in how it formed, and if so how big were those chances? Most people would like a theory in which we were not ridiculously unlikely.

Jon Butterworth, How did I get here?, The Guardian, 8.2.2014

      Ο κόσμος των αισθήσεών μας ως κυρίαρχο πεδίο της σχέσης μας με την πραγματικότητα τείνει να γίνεται μάλλον και μοναδικός τόπος λειτουργίας του εαυτού μας. Αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη και απαιτεί για την προσέγγισή της τη συνεισφορά της αφαιρετικής και της φιλοσοφικής / στοχαστικής σκέψης, της τέχνης και της επιστήμης. Άλλωστε όλη η ιστορία του ανθρώπου είναι η συστηματική προσπάθειά του για να ερμηνεύει διαρκώς την όλη πραγματικότητα και να δημιουργεί και να αναδημιουργεί τον πολιτισμό του.

Ποια είναι τα όρια ύπαρξης και ανυπαρξίας;

Του Νίκου Τσούλια

      Πώς δημιουργήθηκε η ανθρώπινη σκέψη που είναι πάντα ανήσυχη και διεγερμένη, που πάντα αναζητεί και δεν ηρεμεί καθόλου; Για ποιο λόγο η νόησή μας διερευνά τα όρια και δεν κατοικεί στα γνωστά της μέρη; Τι είναι αυτό που κεντρίζει τον εγκέφαλό μας και συνέχεια δημιουργεί και ερευνά;