Του σχολείου χαιρετισμός ήταν…

 

Μια τάξη – όνειρο, 3ο ΓΕΛ Ζωγράφου, Στα Γιάννενα, Δεκέμβριος 2016

Όταν η Ομορφιά μαγεύει την πραγματικότητα…

Του Νίκου Τσούλια

     Βρίσκομαι σε σχολική αίθουσα χωρίς να καταλάβω το πως έγινε. Χαρά και μαγεία διέγειρε όλη μου την ύπαρξη. Απλώθηκε στο πνεύμα μου. Διαπότισε το είναι μου.

     «Δεν πειράζει. Ας μην ξέρω το πως έγινε». Πρώτη τάξη λυκείου ήταν – από τα σώματά τους το κατάλαβα. Με τόσα χρόνια στο λύκειο εύκολα προσανατόλιζα την όποια εικόνα του. Ένιωθα ότι ήμουν πιο ψηλός από το ύψος μου. Όχι δεν ήμουν πάνω σε έδρα. Δεν αναζήτησα κάποια ερμηνεία για το παράδοξο.

Ονειρευόμαστε με του ουρανού τα αστέρια;

Του Νίκου Τσούλια

     Στη γενικευμένη σε μεγάλο βαθμό πλέον αστική ζωή μας χάνουμε πολλές ομορφιές του Κόσμου και της φύσης. Και δεν είναι μόνο η εικονική και η ψηφιακή πραγματικότητα, που μας απορροφούν μεγάλα κομμάτια από την καθημερινή λειτουργία μας. Είναι ο ενσωματωμένος στο αστικό τοπίο τρόπος που σκεφτόμαστε και κινούμαστε.

ΟΝΕΙΡΟ ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΝΕΙΡΟ

Edgar Allan Poe

Δέξου, λοιπόν, ἕνα φιλί καί μιά παραδοχή, τώρα – ἰδίως–  πού φεύγω. Δέν εἶχες λάθος: ὄνειρο ἤτανε ἡ ζωή μου. Ἔχει, ὡστόσο, σημασία ἄν ἦταν μέρα ἤ νύχτα, ψευδαίσθηση ἤ ὄχι, ἡ πτώση τῶν ἐλπίδων μου; Ὄνειρο μέσα σέ ὄνειρο εἶναι ὅ,τι ζοῦμε. Αὐτό!

Στέκομαι· ἀκούω κύματα νά ὠρύονται τό μαρτύριο κάποιας ἀκτῆς· κοιτάζω τό χέρι μου: κρατάω μιά χούφτα ἄμμο χρυσή… Ἀσήμαντο ἀπόκτημα! Καί πῶς γλιστράει ἀνάμεσα στά δάχτυλα, πῶς χάνεται· βουλιάζει κι ἐγώ θρηνῶ· θρηνῶ, βουλιάζει! Θεέ μου, ἄν ἔσφιγγα γερά τό χέρι, θά τήν ἔσωζα; Θά τήν κρατοῦσα μακριά ἀπ’ τ’ ἀνελέητο κύμα; Ὄνειρο μέσα σέ ὄνειρο εἶναι ὅ,τι ζοῦμε; Αὐτό;

Πηγή: poetics

Η δύναμη να ονειρεύεσαι

Αυτό που ξεχωρίζει στην τεράστια επιτυχία του Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι αυτό που ο ίδιος θέλησε να καταστήσει σαφές

Γιάννης Θ. Διαμαντής

in.gr

21 Ιουλίου 2021

O Γιάννης Αντετοκούνμπο εδώ και λίγες ώρες βρίσκεται στην κορυφή του αθλητικού και όχι μόνο κόσμου.

Έχουμε άποψη για τη ζωή;

Henri Moret, The reaper

Του Νίκου Τσούλια

Πρέπει να κάνουμε το καθετί, ώστε, όσο ζούμε,
να γίνουμε μέτοχοι της αρετής και της φρόνησης –
διότι το έπαθλο είναι ωραίο και η ελπίδα μεγάλη.

Πλάτωνας, Φαίδων

      Ερχόμαστε στη ζωή και πριν ακόμα καλά – καλά συνειδητοποιήσουμε τον εαυτό μας και δημιουργήσουμε το πρώτο γενικό περίγραμμα της ταυτότητάς μας έχει δημιουργηθεί ένα είδωλό μας μέσα από τις συμβατικές και σε μεγάλο βαθμό ετεροπροσδιορισμένες αντικειμενικές συνθήκες. «Συνηθίζουμε να ζούμε προτού συνηθίσουμε να σκεφτόμαστε», θα ισχυριστεί ο μεγάλος διανοητής Α. Καμύ στο «Μύθο του Σισύφου», για να τονίσει το πώς η ζωή μάς εμπεριέχει προτού καν την κατανοήσουμε.

Είδα ένα όμορφο υπαρξιακό όνειρο…

Του Νίκου Τσούλια

     Ήμουνα, λέει, με την αγαπημένη μου και κάπου πηγαίναμε – δεν ξέρω που. Φτάσαμε σε μια λίμνη. Ακύμαντη, αρυτίδωτη, ήσυχη, απόλυτα σιωπηλή ούτε η ανάσα της δεν ακουγόταν.

Είδα ένα όνειρο ξανά και ξανά και ξανά…

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Ήταν αναπάντεχο, φοβερά ξεχωριστό. Είδα ένα όνειρο, το ίδιο όνειρο τρία βράδια συνεχόμενα. Και ήταν ολοζώντανο και οι δύο ημέρες που μεσολάβησαν έσβησαν από τη μνήμη μου σαν να μην υπήρξαν ποτέ.

Μπορούμε να ονειρευτούμε το ίδιο όνειρο;

IN HER DREAMS

Του Νίκου Τσούλια

      Μπορούμε να μιλάμε για το «όνειρό μας», για το κοινό όνειρο όλων των ανθρώπων; Νομίζω πως ναι. Γιατί σαφώς υπάρχουν κοινά συστατικά στοιχεία που συνθέτουν το βασικό πυρήνα της ανθρώπινης κατάστασης, μέσα στα οποία δεν μπορεί παρά να είναι οι μεγάλες του φαντασιώσεις και οι πιο βαθιές του επιθυμίες.

Να συναντηθούν τα όνειρά μας

Τριστάνος και Ιζόλδη

Του Νίκου Τσούλια

Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.

Τάσος Λειβαδίτης

      Συναντάς τον παράδεισο και χωρίς να το καταλάβεις δεν μπαίνεις μέσα. Βρίσκεις τους τόπους της απόλυτης ευτυχίας και δεν κατανοείς γιατί τους εγκαταλείπεις. Νιώθεις ότι μπορείς να γευθείς το μεγάλο σου όνειρο και αυτό σου ξεφεύγει μέσα από τα χέρια σου.

Ένα όμορφο όνειρο από το μέλλον…

Να δούμε την ανατολή και τη δύση της Γης!

Του Νίκου Τσούλια

     Αναρωτιέμαι. Πώς θα νιώθεις να θαυμάζεις τη Γη από τη Σελήνη, να είναι άστρο φωτεινό η Γη μας και το φεγγάρι ένας μεγάλος βράχος, να ανταλλάξουν τους ρόλους τους το δίδυμο ζευγάρι Γη – Σελήνη, να αλλάξει ο κόσμος σου όλος, να φτερουγίσει η σκέψη σου στην απεραντοσύνη του χωροχρόνου, να νιώσεις την ταπεινότητα του μπλε πλανήτη μας (να προβληματιστείς ότι είναι μόνο μια μικρή κουκίδα στο Σύμπαν), να αναθεωρήσεις τις μεταφυσικές σου ανησυχίες, να ξαναδείς το υπαρξιακό σου πρόβλημα, γιατί θα χρειαστεί να το τροποποιήσεις…

Αγαπητά ανεκπλήρωτα όνειρά μου…

Peach Tree in Bloom – Vincent van Gogh, 1888

Του Νίκου Τσούλια

      Δεν ξέρω κατά πόσο είστε ανεξάρτητα από εμένα, αν έχετε κάποιο βαθμό αυτονομίας – καταπώς λένε σ’ αυτές τις περιπτώσεις – και αν κατά συνέπεια οφείλω να συζητήσω με εσάς ή απλά και μόνο με τον εαυτό μου. Ταλαντεύομαι ανάμεσα σ’ αυτές τις άκρες του δίπολου, όπως ταλαντευόμαστε σ’ όλα τα μεγάλα ζητήματα της ζωής.

Οι φαντασιώσεις στη ζωή μας

linda christensen

Του Νίκου Τσούλια

      Σ’ εκείνους τους καιρούς της Ελλάδας της κυριαρχίας του αγροτικού πληθυσμού στη δεκαετία του 1960 στα γεμάτα κόσμο χωριά υπήρχε μια μαγική εικόνα, τα μικρά καθρεφτάκια που είχαν στη μια τους όψη μια όμορφη κοπέλα και όλα σχεδόν τα αγόρια διάλεγαν την κοπέλα των ονείρων τους και προέβαλαν τον εαυτό τους στο μέλλον της προόδου τους μαζί με τα χαρακτηριστικά της γυναίκας που θα ερωτεύονταν και θα λάτρευαν. Οι φαντασιώσεις ήταν και ομαδικές αλλά και απόλυτα προσωπικές, αφού κάθε παιδί φιλοτεχνούσε στη συνέχεια και τα άλλα γνωρίσματα που δεν είχαν κατοπτρική απεικόνιση…