Η όμορφη εικόνα του γυρισμού από το χωράφι κάποτε…

Του Νίκου Τσούλια

      Ο γυρισμός από το χωράφι ήταν η εμβληματική εικόνα της χώρας μας για πολλές δεκαετίες, όταν η αγροτική ζωή ήταν η κρατούσα κοινωνική πραγματικότητα στην ιστορική πορεία της χώρας μας. Συνέρρεαν κατά κύματα και από διάφορες κατευθύνσεις ομάδες ανθρώπων προς τα χωριά και τα σπίτια τους, για να πάρουν ανάσες και δύναμη στης νύχτας το καταλάγιασμα, για να αναζωογονηθούν για την επόμενη ημέρα, για κάθε ημέρα – εκτός των πολύ βαριών γιορτών.

Η Μάγισσα της λίμνης

Του Νίκου Τσούλια

      Οι παλιότεροι έλεγαν ότι την έβλεπαν κατά καιρούς – οι νεότεροι απαλλαγμένοι από τις τόσες και τόσες προκαταλήψεις που βάραιναν την ατμόσφαιρα του μικρού χωριού και αγκιστρωμένοι για τα καλά στο όνειρό τους να φύγουν για την πόλη για να φτιάξουν τη ζωή τους ούτε καν που άκουγαν τις σκέψεις των παλιότερων θεωρώντας ότι μπέρδευαν τα παραμύθια με την πραγματικότητα.

Βρίσκεται στην Ελλάδα και είναι ένα από τα ομορφότερα χωριά της Ευρώπης

Όμορφα χρωματισμένα σπιτάκια φωλιάζουν μέσα στην απόκρημνη πλαγιά του λόφου, μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο από πεύκα και κυπαρίσσια, με θέα την υπέροχη παραλία με τα κρυστάλλινα νερά καθώς και το κάστρο της χερσονήσου.

Το χωριό Ανάσταση!

Πλατεία Αγίας Παρασκευής

Μικρή πλατεία στο κέντρο της Ανάστασης με το νεόκτιστο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. Από εδώ ξεκινά και σύντομο μονοπάτι προς την βρύση Μπουρμπούλα. Ο δρόμος που συνεχίζει ευθεία φθάνει μετά από 2χλμ. χωματόδρομου στην ιστορική μονή των Αγίων Θεοδώρων.

Αναστάσοβα

Όμορφο χωριό του Δήμου Καλαβρύτων, που μέχρι το 1953 διατηρούσε το σλαβόφωνο όνομα Αναστάσοβα. Μέχρι το 1724 η περιοχή ήταν μετόχι της Μονής Φανερωμένης Σοπωτού όταν και ιδρύθηκε η ιστορική Ι.Μ. Των Αγίων Θεοδώρων (2 Χλμ. βόρεια του χωριού).

Όχι στη βεβήλωση της Πηνείας!

Θα δεχτούμε κι άλλο πλήγμα στην Πηνεία;

Του Νίκου Τσούλια

     Δεύτερο ιστορικής έκτασης πλήγμα δέχεται η Πηνεία της Ηλείας. Η νέα θυσία επιβάλλεται κι αυτή με βίαιο τρόπο, αφού κανένας διάλογος – ούτε καν προσχηματικός – δεν έγινε περί του επίδικου ζητήματος.

Τα χωριά της Ελλάδας με την ξεχωριστή ματιά 270 Insta-φωτογράφων

2 Αυγούστου 2021

in.gr

Οι εκδόσεις Bell κυκλοφόρησαν ένα πανέμορφο λεύκωμα

Η ομάδα Greek Instagramers Events και οι Εκδόσεις BELL παρουσιάζουν το νέο φωτογραφικό λεύκωμα #my_greece: villages με 270 εικόνες από τα χωριά της Ελλάδας.

Το λεύκωμα προέκυψε από τον μεγαλύτερο ανοιχτό διαγωνισμό φωτογραφίας στην ιστορία των καλλιτεχνικών δράσεων της πιο δραστήριας κοινότητας Ελλήνων Instagramers.

Άνθρωποι παλιότερων εποχών

Οι φωτογραφίες τότε ήταν ένα σημαντικό γεγονός. Ο φωτογράφος απλώς είχε πάρει τη μηχανή από τη Γερμανία και κατέγραφε τις καλές στιγμές στο χωριό..

Του Νίκου Τσούλια

      Ίσα – ίσα που τους πρόλαβα και τους απόλαυσα στην πλήρη διαδρομή της ζωής τους. Για μένα είναι άνθρωποι – υποδείγματα, άνθρωποι της αμέριστης προσφοράς, άνθρωποι της αγάπης για τον άλλο άνθρωπο, άνθρωποι της δουλειάς. Αν ήταν και άνθρωποι της γνώσης και του διαβάσματος – κάτι που εκείνες τις εποχές φάνταζε απόμακρο και εκτός πολιτισμικού πλαισίου …-, θα ήταν άνθρωποι ιδανικοί. Κάποιοι διάβαζαν, αλλά ήταν λίγοι. Και τους δικαιολογώ.

Γκρίζες όψεις της αγροτικής ζωής κάποτε…

Του Νίκου Τσούλια

     Αναφερθήκαμε στις ομορφιές της αγροτικής ζωής παλιότερων δεκαετιών και πιο συγκεκριμένα περίπου στη δεκαετία 1964 – 1974. Και πρέπει να αναφερθεί ότι στην προ της δικτατορίας περίοδο έχουμε μια σημαντική πολιτιστική άνθηση της χώρας μας στην τέχνη και στα γράμματα, που αλληλοσυνδέθηκε με την πολιτική άνοιξη της ανέλιξης της Ένωσης Κέντρου και με την κινητικότητα της αριστεράς (ΕΔΑ). Είναι η εποχή που δυναμώνει και επεκτείνεται αργά η μεσαία τάξη…

Η αγροτική ζωή κάποτε…

Του Νίκου Τσούλια

Είναι συνέχεια του άρθρου: Παλιές αγροτικές σκηνές

      Ο θέρος ήταν παλιότερα, πριν από την εμφάνιση των θεριζοαλωνιστικών μηχανών, από τις πιο σκληρές δουλειές. Γυναίκες και άντρες – τα παιδιά δεν συμμετείχαν σ’ αυτή τη δουλειά γιατί εκτός της δυσκολίας της είχαν και τις εξετάσεις του Ιουνίου στο Δημοτικό σχολείο -, με μεγάλα καπέλα και μαντήλια που σκέπαζαν μέχρι και το πάνω μέρος του προσώπου μέσα στην κάψα του Ιουνίου δούλευαν με τα δρεπάνια, για να φτιάξουν στη συνέχεια με τα δεμάτια – που τα έδεναν περίτεχνα κυρίως οι άντρες – τις θυμωνιές και μετά αναλάμβαναν οι αλωνιστικές μηχανές.

Όμορφό μου Πάσχα…

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Το ένα Πάσχα πίσω από το άλλο, στην ίδια ρότα, στον ίδιο σκοπό; Πάντα αναζητούσα, αναζητώ, αναζητούμε, θα αναζητούμε ένα ξεχωριστό Πάσχα.

Η χαμένη αξία της παλιάς κοινοτικής λειτουργίας

Του Νίκου Τσούλια

      Ήταν οι καιροί που η ελληνική κοινωνία πάσχιζε να βρει δρόμους προόδου σε όντως δύσκολη συγκυρία αφού το εμφυλιοπολεμικό κλίμα και η κομματική κυριαρχία της δεξιάς παράταξης επί του κράτους δεν άφηναν ούτε καν στοιχειώδη ίχνη θεσμικής ισονομίας. Ήταν οι εποχές όμως που η αλληλεγγύη δεν ήταν θεωρητικό πρόταγμα αλλά καθημερινή πραγματικότητα και συστατικό στοιχείο ευρείας συναντίληψης μιας κοινοτικής λειτουργίας. Ήταν η περίοδος που οι έννοιες του «δημόσιου συμφέροντος» και του «κοινού καλού» ήταν μέσα στο λεξιλόγιο των ανθρώπων και κυρίως στη ζωή και στην πραγματικότητα και που κανένας τότε δεν φανταζόταν ότι θα ερχόταν η «στιγμή» που ο καταναλωτισμός θα τις αφαιρούσε εντελώς από κάθε ίχνος της σκέψης μας.

Το πανηγύρι στο χωριό κάποτε…

 

Του Νίκου Τσούλια

      Ήταν η φωτεινή ημέρα, η απόλυτα ξεχωριστή γιορτή γιατί οι μεγάλες γιορτές, Χριστούγεννα και Πάσχα, ήταν γιορτές για όλους τους τόπους, για όλα τα χωριά. Αλλά τι ήταν αυτό που μετάλλασε όλο το σκηνικό; Τι συνέβαινε και ο τόπος μας γινόταν πιο φωτεινός; Ακόμα και η φτώχεια τις ημέρες του πανηγυριού με έναν περίεργο τρόπο εξαφανιζόταν. Όλοι είχαν απ’ όλα τα καλά, όλοι ήταν χαμογελαστοί και αισιόδοξοι. Μα μη νομίζετε ότι το περίμεναν περισσότερο τα παιδιά˙ όχι, θα έλεγα το αντίθετο, εκείνοι που χαίρονταν πιο πολύ ήταν οι μεγάλοι. Το είχαν μεγάλη ανάγκη, για να χαλαρώσουν μερικές ημέρες από τη σκληρή δουλειά, για να καλοφάνε και για να διασκεδάσουν.