Άσε τις σκιές να φεύγουν…

The Lovers II, 1928 by Rene Magritte

Του Νίκου Τσούλια

      Μην αφήνεις τις σκιές να μεγαλώνουν. Ρίξε τους φως ή μάλλον μην εμποδίζεις το φως να πέσει πάνω τους. Σκέψου και στοχάσου. Αν κάτι σε κρατάει επίμονα στο παρελθόν, αν κάτι δεν αφήνει το χρόνο να κυλάει, στοιχειώνει. Και μετά σε βυθίζει στη μαύρη άβυσσο. Σου ρουφάει τη ζωτικότητα. Δεν σε αφήνει να προχωρήσεις στη ζωή.

Τι είναι χρόνος;

Του Νίκου Τσούλια

     Υπάρχουν ερωτήματα, που μπορούν να τίθενται και απλώς να επισύρουν προβληματισμούς και στοχασμούς, χωρίς ποτέ να γνωρίζουν απαντήσεις; Σαφώς και ναι. Και ευτυχώς, γιατί απλά κάτι τέτοιο καταδεικνύει μια απλή πραγματικότητα, ότι πάντα θα υπάρχει η έννοια του άγνωστου και ότι η ανθρώπινη σκέψη έχει όρια, όρια που διαρκώς διευρύνονται αλλά ποτέ δεν παύουν να είναι όρια!

Πάολο Κοέλιο: «Ο χρόνος δεν περνάει. Είναι απλώς το παρόν»

    «Ο χρόνος δεν μετριέται, δημιουργήσαμε μια σύμβαση που είναι απολύτως απαραίτητη για να λειτουργήσει σωστά η κοινωνία».

Σε άρθρο που διαβάσαμε στο newsbeast.gr, μαθαίνουμε την άποψη του Πάολο Κοέλιο σχετικά με το ζήτημα της μετενσάρκωσης, του θανάτου αλλά και της έννοιας του χρόνου με το οποίο καταπιάνεται, στο νέο του βιβλίο, «Άλεφ», όπου περιγράφει μια προσωπική του εμπειρία.

Κάθε Χριστούγεννα έχουν το φάντασμά τους

«Βοριάς» (1903), έργο του προραφαηλίτη Βρετανού ζωγράφου Τζον Ουίλιαμ Ουότερχαουζ (1849-1917).

Ηλίας Μαγκλίνης

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 26.12.2021

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΓΚΡΙ

Την πρώτη φορά ονειρεύτηκε ένα ζευγάρι κιάλια. Δύο ημέρες μετά, παραμονή Χριστουγέννων ήταν, έπεσε πάνω τους. Πάνω σ’ ένα παγκάκι κάποιος τα είχε ξεχάσει, μέσα στη θήκη τους. «Τι σύμπτωση», σκέφτηκε.

Παίζουμε με τον Χρόνο;

Του Νίκου Τσούλια

     Τον αισθανόμαστε κάθε στιγμή. Είναι παντού παρών. Καθορίζει τα πάντα. Φέρνει μαζί του συνεχώς τη φθορά και τη δημιουργία. Άλλοτε θέλουμε να τρέξει γρήγορα και άλλοτε θέλουμε να κολλάει. Πότε τον φοβόμαστε και δεν θέλουμε να βλέπουμε τα σημάδια πάνω μας και πότε προσδοκούμε σε αυτόν να μας λυτρώσει από τις ασχήμιες και τα βάσανα.

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ

Χρίστος Σαμαντάς

Η διάκριση του χρόνου σε παρελθόν, παρόν και μέλλον παρουσιάζει αναλογικά κενά μνήμης, διαίσθησης και φαντασίας. Για το παρελθόν όσα δεν θυμόμαστε, δεν έχουν αξία καθότι η ζωή σύμφωνα με τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές, δεν είναι αυτή που έζησε κανείς, αλλά αυτή που θυμάται και όπως τη θυμάται για να τη διηγηθεί.

Αποφθέγματα για τον Χρόνο

Υπάρχει ή δεν υπάρχει ο Χρόνος; Μπορεί να νοηθεί χωρίς τον χώρο; Πώς ενιαιοποιείται ο χωροχρόνος; Γιατί δεν έχει νόημα η ερώτηση, τι υπήρχε πριν το Big Bang; Όχι, δεν θα γίνει αναφορά σε επιστημονικές ή σε φιλοσοφικές θεωρήσεις. Απλές ρήσεις περί του Χρόνου το θέμα μας.

Η σχέση μας με την ημέρα…

Του Νίκου Τσούλια

      Δεν εννοώ το πώς περνάμε την καθημερινή μας ζωή αλλά το πώς «βλέπουμε» την κάθε ημέρα μας ως συστατικό στοιχείο της ζωής μας και ίσως αυτό να είναι η ίδια η αντίληψη και η κουλτούρα μας για τη ζωή μας. Το πώς βλέπουμε την ημέρα και τη κάθε ημέρα με τα διάφορα τμήματά της είναι ουσιώδες μέρος της ζωής μας και του εαυτού μας.

«ΧΡΟΝΟΣ ΟΛΕΤΗΡ»

Ηλίας Γιαννακόπουλος

Δεκεμβρίου 30, 2019

«Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος/ δε φταίω εγώ που μεγαλώνω, φταίει η ζωή, που είναι μικρή».

Οι παραπάνω στίχοι του γνωστού τραγουδιού αποτυπώνουν με ενάργεια το άγχος του ανθρώπου απέναντι στη βέβαιη προοπτική πως ο χρόνος που απομένει να ζήσουμε είναι μικρότερος από αυτόν που ζήσαμε.

Ποια είναι η ηλικία μας;

Train in Snow by Claude Monet

Του Νίκου Τσούλια

      Η ηλικία μας είναι πάντα βασικό στοιχείο της ταυτότητάς μας αλλά και του ειδώλου που κάθε άνθρωπος σχηματίζει για τον εαυτό του. Αν και είναι διαρκώς μεταβαλλόμενη, είναι σταθερό συστατικό στοιχείο της εικόνας που προσλαμβάνουν οι άλλοι αλλά και κρίσιμος παράγοντας της ψυχοσυναισθηματικής κατάστασής μας.

Δημιουργεί ο χρόνος αιτιότητα;

Storm coming over Methwold Fen, Oct 2013, Fred Ingrams

Του Νίκου Τσούλια

      Η προσέγγιση της αιτιότητας είναι αυτός καθ’ εαυτός ο πυρήνας της δόμησης της γνώσης αλλά και η ίδια η ουσία της λειτουργίας της σκέψης μας. Ο στοχασμός μας από τα πιο απλά πράγματα μέχρι τα υπαρξιακά ζητήματα την αιτιότητα αναζητεί, με αυτήν ερμηνεύει τον κόσμο και τη ζωή, με αυτή καθησυχάζει την αγωνία μας και δημιουργεί την αίσθηση της ευχαρίστησης στο πάντα ανήσυχο πνεύμα μας. Και είναι ως εκ τούτων όλων – κατά τη γνώμη μου – μείζονος σημασίας η συμπυκνωμένη έκφραση εκείνου του αρχαίου φιλοσόφου που εγκωμιάζοντας την αιτιότητα ισχυριζόταν ότι «είναι προτιμότερο να γνωρίζω την αιτία ενός πράγματος παρά να είμαι βασιλιάς στους Πέρσες».

Κάθε ημέρα, μια άλλη ημέρα!

Maurice de Vlaminck

Του Νίκου Τσούλια

     Έχουμε άποψη για τη ζωή και για τον εαυτό μας; Αναζητούμε και αγωνιζόμαστε για κάποιο συγκροτημένο και φιλόδοξο σκοπό; Δίνουμε γεύση και αξία στη ροή του χρόνου; Νιώθουμε υποκείμενα του προσωπικού μας κόσμου ή απλώς περνάμε τη ζωή μας μέσα από τις συνθήκες που διαμορφώνονται εν πολλοίς έξω απ’ εμάς;