Η σημειολογία του χαλάσματος

 

Του Νίκου Τσούλια

      Η εικόνα του είναι μια πρόκληση, ένα κάλεσμα για στοχασμό, μια αφορμή για φιλοσόφηση. Με την απλή θέα του βρίσκεσαι ήδη καθ’ οδόν, στην ερμηνεία, στην προέκταση, στην ανασύσταση. Το χάλασμα έχει τη δική του, την απόλυτα ξεχωριστή σημειολογία.

Όταν τα χαλάσματα… ψιθυρίζουν

 

 

Ο χρόνος περνά, τα γεγονότα τρέχουν, οι στιγμές φεύγουν. Διαπερνούν σαν αστραπή τη ζωή μας και μαζί τους παίρνουν κομμάτια απ τον εαυτό μας. Τότε είναι που αρχίζεις να συνειδητοποιείς, ότι ενώ τρέχεις για να προλάβεις τα ιδανικά σου παλεύοντας με ανεμόμυλους, κάτι έχεις αφήσει ξεχασμένο πίσω σου. Τελικά, ότι έμεινε πίσω, είναι ότι αγάπησες περισσότερο. Είναι ένα κομμάτι του εαυτού σου που κάπου στη πορεία το έχασες.

Τα χαλάσματα έχουν πάντα φαντάσματα…

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Ξέροντας τη γενική εικόνα από πριν η σκέψη σου έχει προοικονομήσει τη δική της εικόνα, έχει δημιουργήσει το δικό της σκηνικό χωρίς να περιμένει τους δικούς σου συντεταγμένους συλλογισμούς. Έτσι γίνεται πάντα, μπροστά από ένα πολύ σημαντικό γεγονός η σκέψη μας προβάλλεται στο μέλλον, χωρίς να είμαστε βέβαιοι κατά πόσο αυτή η σκέψη είναι απόλυτα δική μας ή εκπηγάζει και από το επερχόμενο γεγονός.