Νοιαζόμαστε για τους κατατρεγμένους;

Του Νίκου Τσούλια

     Κάπου – κάπου εκδηλώνονται η αλληλεγγύη και η «συμπάθειά» μας προς τον κόσμο των κατατρεγμένων. Όταν η δημοσιότητα φέρνει στην επιφάνεια οριακές περιπτώσεις δυστυχίας, όταν μαθαίνουμε για γεγονότα πλήρους απαξίωσης του ανθρώπου, όταν γίνονται γνωστά ακραία φαινόμενα εξαθλίωσης – ακόμα και στη «διπλανή πόρτα» -, αναρωτιόμαστε έκπληκτοι το πως μπορούν να συμβαίνουν όλα αυτά «τη σήμερον ημέρα»!

Οι ανισότητες είναι μόνο ανισότητες;

Του Νίκου Τσούλια

     Είναι γνωστή η ιδεολογική διαμάχη μεταξύ δεξιάς και αριστεράς ως προς το ποια αξία είναι πιο σημαντική: η ελευθερία ή ισότητα; Αλλά είναι μια διαμάχη εν πολλοίς κίβδηλη, γιατί οι εν λόγω αξίες όχι μόνο δεν μπορούν να θεωρηθούν ως αντιπαρατιθέμενες ή ως ιεραρχούμενες μεταξύ τους αλλά τουναντίον αποκτούν το πλήρες νόημά της και ολοκληρώνονται με την αμοιβαία συνύπαρξή τους. Η μία δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς την άλλη!

ΕΛΣΤΑΤ: Στο 28,3% του πληθυσμού της χώρας βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας

OT.gr Newsroom, 27.07.2022

     Στα 2.971.200 τα άτομα που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο – Υψηλότερος στην περίπτωση των παιδιών ηλικίας 17 ετών και κάτω

Αυξήθηκαν οι πολίτες στην Ελλάδα, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο φτώχειας.

Ειδικότερα, στο 28,3% του πληθυσμού της χώρας διαμορφώνεται το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό το 2021, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 0,9% σε σχέση με το 2020, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ.

Επίσης, το 6,9% των νοικοκυριών δήλωσε ότι το εισόδημα του αυξήθηκε κατά τους τελευταίους δώδεκα μήνες, ενώ το 26,3% των νοικοκυριών ότι μειώθηκε και το 66,7% των νοικοκυριών ότι παρέμεινε το ίδιο.

Το φάσμα της πείνας πλανάται πάνω από τη Γη

Παναγιώτης Σωτήρης

22 Μαΐου 2022

Ο πλανήτης είναι αντιμέτωπος με μια παγκόσμια επισιτιστική κρίση

Τα στοιχεία δείχνουν ότι η πείνα επιστρέφει στον πλανήτη. Αυτό δείχνει τουλάχιστον η Παγκόσμια Έκθεση για τις Επισιτιστικές Κρίσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Σίτισης, που είναι τμήμα του δικτύου οργανισμών που συνδέονται με τον ΟΗΕ.

Η έκθεση υποστηρίζει ότι το 2021 περίπου 193 εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετώπιζαν μια συνθήκη οξείας διατροφικής ανασφάλειας παγκοσμίως. Αυτό σημαίνει μια αύξηση περίπου 80% σε σχέση με το 2016.

Φοιτητής παρέα με τη φτώχεια του

Αθήνα, δεκαετία 1970

Του Νίκου Τσούλια

     Δύσκολα χρόνια τον βρήκαν σαν ήλθε στην Αθήνα στη δεκαετία του 1970. Κουβαλούσε τη φτώχεια του από το χωριό του, από τη μικρή του χαμοκέλα. Με τι λεφτά να σπουδάσει; Η οικογένειά του ίσα που τα έβγαζε πέρα για μια ζωή αγροτική, λιτή και μετρημένη, εκεί στην επαρχία – τίποτα παραπάνω.

Δείκτες εκπαίδευσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση

«Η επίδραση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού ήδη από τις μικρές ηλικίες έχουν σοβαρό αντίκτυπο στην  ικανότητα των παιδιών να επιτύχουν αργότερα,» –

Γράφει ο Παντελής Γαλίτης

«Η εκπαίδευση είναι αναγκαία για τη ζωτικότητα της ευρωπαϊκής κοινωνίας και οικονομίας. Στόχος του Ευρωπαϊκού Χώρου Εκπαίδευσης είναι να προσφέρει στις κοινότητες εκπαίδευσης και κατάρτισης τη στήριξη που χρειάζονται για να εκπληρώσουν τη βασική αποστολή τους σε απαιτητικούς αλλά και συναρπαστικούς καιρούς» (Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen) i.

Η μελαγχολική όψη των διακοπών

Του Νίκου Τσούλια

     Οι διακοπές δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους και τα παιδιά αλλά όλους τους ανθρώπους. Φυσικά και για όσους δεν εργάζονται πρόσκαιρα ή όχι και για οποιοδήποτε λόγο και για τους συνταξιούχους κλπ, οι καλοκαιρινές διακοπές είναι πρώτιστη ψυχική και σωματική ανάγκη.

Είμαι ευτυχισμένος, γιατί υπήρξα φτωχός!

Late Light    –   Marcel Schellekens, 2009

Του Νίκου Τσούλια

      Δεν ξέρω ποια είναι η έννοια και ποιο το περιεχόμενο της ευτυχίας. Δεν ξέρω αν μπορεί να οριστεί με μια καθολική αποδοχή. Εγώ πάντως θεωρώ ότι είναι εκείνη η κατάσταση που νιώθεις όμορφα και χαίρεσαι κάθε στιγμή και κάθε έκφραση της ζωής, που γεύεσαι την πληρότητα του εαυτού σου και θεωρείς ότι όλος ο κόσμος είναι δικός σου και ας μην έχεις τίποτα.

Η φτώχεια θέλει καλοπέραση

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Η φτώχεια θέλει καλοπέραση. Αυτό ήταν ένα από τα προτάγματα των παλιότερων εποχών της στέρησης και της ολιγάρκειας και βιωνόταν όχι απλά και μόνο ως δικαίωμα αλλά και ως υποχρέωση! Και ήταν απόλυτα φυσιολογική και αναγκαία αυτή η προσφυγή των φτωχών ανθρώπων στη διασκέδαση, για να μπορούν να παίρνουν ψυχικές ανάσες στο δύσκολο αγώνα της ζωής, για να οραματίζονται ένα φωτεινό μέλλον.

Να φύγεις από τις λάσπες…

Του Νίκου Τσούλια

      Ήταν η εκδοχή του Αμερικάνικου ονείρου της αγροτικής ζωής στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες της χώρας μας. Η φτώχεια και η έντονα σκληρή δουλειά στα χωράφια έπεφταν σαν κατάρα στην ελληνική κοινωνία.

Μανάδες ηρωίδες των παλιότερων καιρών…

Τι και αν δούλευαν σκληρά μέσα στο λιοπύρι, ένα χαμόγελο του μωρού ήταν πηγή δύναμης και ευτυχίας!

Του Νίκου Τσούλια

 

      Μπορώ εξ αρχής να ισχυριστώ – και θα προσπαθήσω να τεκμηριώσω αυτό τον ισχυρισμό μου – ότι οι μανάδες των παλιότερων καιρών ήταν γυναίκες του σκληρού και διαρκούς αγώνα για να στηρίξουν την οικογένειά τους. Ήταν ηρωίδες. Αναφέρομαι στις γυναίκες των φτωχών και αγροτικών κυρίως περιοχών – που ήταν και η μεγάλη πλειοψηφία – στις εποχές των δεκαετιών 1950 και 1960.

Στους καιρούς της ολιγάρκειας

ΜΕΣΣΑΡΑ 1939 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ NELLY’S

Του Νίκου Τσούλια

      Γειτόνευαν με τους καιρούς της φτώχειας και έτσι ολιγάρκεια και φτώχεια έκαναν παρέα στους τόπους των ανθρώπων. Μάλιστα κάποιο γερόντοι έλεγαν ότι η ολιγάρκεια ήταν παιδί της φτώχειας και άμα κάποτε τελείωνε η φτώχεια, θα χανόταν και η ολιγάρκεια. «Και ξέρεις», τόνιζαν με σημασία οι παππούδες στα εγγόνια, «θα είναι κακό να συμβεί αυτό γιατί η ολιγάρκεια κάνει καλό στον άνθρωπο. Του δίνει τη δυνατότητα να σκέπτεται και τον άλλο άνθρωπο και να μην έχει το νου του στα χρήματα μόνο».