Όχι στη βεβήλωση της Πηνείας!

Θα δεχτούμε κι άλλο πλήγμα στην Πηνεία;

Του Νίκου Τσούλια

     Δεύτερο ιστορικής έκτασης πλήγμα δέχεται η Πηνεία της Ηλείας. Η νέα θυσία επιβάλλεται κι αυτή με βίαιο τρόπο, αφού κανένας διάλογος – ούτε καν προσχηματικός – δεν έγινε περί του επίδικου ζητήματος.

Η λίμνη που μας έδιωξε…

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Μπορεί να μην είναι έτσι ακριβώς όπως τα λέει ο τίτλος του άρθρου μου. Γιατί είναι αλήθεια ότι η τάση για την εγκατάλειψη των χωριών και ο έντονος ρυθμός αστικοποίησης είναι ένα ισχυρό ρεύμα – καθολικό και παγκόσμιο – και συνδέεται με τους γενικότερους μετασχηματισμούς τόσο της ύστερης βιομηχανικής εποχής όσο και της νεοαναδυόμενης εποχής της πληροφορικής και των νέων τεχνολογιών και της έντονης παγκοσμιοποίησης και διεθνοποίησης.

«Η Λίμνη του Πηνειού στην Ηλεία, στο διάβα του χρόνου», παρελθόν, παρόν και μέλλον!

 

Λίμνη Πηνειού, Πορτοβούνι, Ερύμανθος: μια συνάντηση της φύσης και του ανθρώπου.

 

Μια ομορφιά που δεν χαρίζει μόνο απόλαυση και ονειροπόληση αλλά σε καλεί στην καλλιέργεια της αισθητικής σύλληψης της πραγματικότητας, της ζωής, του εαυτού μας.

Μια ιδέα, μια πρόταση, ένα ξεκίνημα: θα βρεθούν συνοδοιπόροι;

 

Του Νίκου Τσούλια

 

    Όλοι οι κάτοικοι των χωριών της περιοχής – που έζησαν το διωγμό τους από το Φράγμα του Πηνειού και που τώρα αποδεχόμενοι πια την όλη εξέλιξη αναζητούν τις ομορφιές της Λίμνης εκεί που κάποτε ήταν ο βιος τους και οι κόποι τους – νιώθουν ψυχικά πιο συνδεδεμένοι, γιατί έχουν ισχυρά κοινά βιώματα. Προσωπικά, νιώθω μια ιδιαίτερη οικειότητα για τους ανθρώπους αυτών των χωριών λόγω αυτής της κοινής μοίρας των 50 χρόνων από τη δημιουργία της Λίμνης Πηνειού.

Η …άλλη πλευρά του φράγματος του Πηνειού

Στο βάθος το Πετροβούνι

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Από την εποχή που άρχισε η λειτουργία του Φράγματος του Πηνειού τη δεκαετία του 1960 μέχρι σήμερα – αν και έχει περάσει μισός αιώνας – η όλη συζήτηση αφορά το ένα μέρος του Φράγματος, αυτό που ευνοήθηκε, το πεδινό μέρος της βόρειας Ηλείας. Φυσιολογική εξέλιξη είναι η όλη ιστορία, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, αφού εκείνο που πάντα ενδιαφέρει είναι ο σκοπός ενός έργου ή μιας ενέργειας…

Εν τω βυθώ…

Με την ΕΛΕΝΗ ΣΚΑΒΔΗ, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Εχει όμορφες γειτονιές στην ύπαιθρο. Μπορεί να μη γυαλίζουν από λούστρα και αλουμίνιο, λάμπουν όμως ακόμα και το χειμώνα λουσμένες στην υγρασία του Γενάρη. Διαβιούν με νωχέλεια μέσα στη γεωγραφία του Μοριά, διεκδικούν δικαίωμα σε μια εικονική τεμπελιά, με οίστρο φοραδίτσας που κυλιέται στη χλόη.