Ο ελληνικός λαός και η φορολογία

A Cloudy Day (Hudson River- Coming Squall) – George Bellows, 1908

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Αν προσεγγίσουμε με μια αξιολογική κρίση το φάσμα των πιο αρνητικών χαρακτηριστικών της ελληνικής κοινωνίας, είναι μάλλον βέβαιο ότι η φοροδιαφυγή θα είναι στην πρώτη θέση. Είναι στοιχείο που διατρέχει όλη την ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους και που συνεχίζει να έχει την άκρως τιμητική του θέση παρά το γεγονός του μείζονος εγχειρήματός μας, της ένταξής μας στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) και της εν μέρει «πολιτισμικής αποκόλλησής» μας από τη βαλκανοποιημένη γεωγραφική γειτονιά μας αλλά και από τη συλλογική συνειδητοποίησή μας ότι αποτελεί έναν βασικό παράγοντα παρακμής της χώρας μας.

Ελλάδα, χώρα διαφθοράς;

Le Coucher Du Soleil La Seine-Claude Monet

Του Νίκου Τσούλια

      Στις σχετικές του θέματος διεθνείς αξιολογήσεις η χώρα μας έχει μια θέση με μεγάλο ποσοστό διαφθοράς, που δεν θυμίζει σε τίποτα οργανωμένο και εκσυγχρονισμένο κράτος. Και προφανώς δεν χρειάζεται καμιά ιδιαίτερη επιστημονική ανάλυση για να εξαχθεί αυτό το συμπέρασμα. Κάθε πολίτης θα έχει συναντήσει αρκετές φορές στη ζωή του φαινόμενο διαφθοράς.

Η κρίση στην επαρχία

Amedeo Bocchi (Italian, 1883-1976) – Ritratto di Bianca in rosa (1930)

Η περίπτωση της Ηλείας

Του Νίκου Τσούλια

 

      Πάντα σε ένα «ιστορικό συμβάν» τόσης έκτασης και έντασης όσο η σημερινή κρίση στη χώρα μας διαμορφώνονται πέραν των γενικών και κοινών στοιχείων και διαφοροποιητικά «σημεία» ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις και στα γεωγραφικά διαμερίσματα, και κυρίως μεταξύ των μεγάλων αστικών κέντρων και των επαρχιακών νομών. Δεν βιώνεται η κρίση με τον ίδιο τρόπο σ’ όλη την Ελλάδα, εξεταζόμενη τόσο κοινωνιολογικά και ταξικά όσο και γεωγραφικά.

Φοροδιαφυγή, η μεγάλη μας πληγή

 

Self-Portrait with Cap, Vincent van Gogh, 1886

Του Νίκου Τσούλια

 

      Η φοροδιαφυγή θεωρείται ως ένας βασικός παράγοντας πρόκλησης της σημερινής κρίσης της χώρας μας. Και αυτό είναι εύκολη διαπίστωση και κοινός τόπος της θεώρησης όλων μας και δεν χρειάζεται κάποια επίπονη ανάλυση για να τεκμηριωθεί.

Περί της ακμής και της …παρακμής των ιδιαίτερων φροντιστηρίων

Dennis Perrin

Του Νίκου Τσούλια

 

      Ξεκίνησε ως ένα εκπαιδευτικό πρόβλημα. Εξελίχτηκε σαν μια ξεχωριστή εκπαιδευτική φροντίδα των γονέων προς τα παιδιά τους. Γενικεύτηκε σαν έκφραση οικογενειακής αγάπης για τη μόρφωση της νέας γενιάς. Ερμηνεύτηκε σαν ένα εκπαιδευτικό πρόβλημα που απορρέει από τις αδυναμίες του θεσμικού εκπαιδευτικού μας συστήματος. Τώρα έχει πλέον μετασχηματιστεί˙ έχει γίνει κοινωνικό φαινόμενο και μάλλον κοινωνικό πρόβλημα. Πρόκειται για μια συλλογική ψύχωση της ελληνικής κοινωνίας που συνδέεται φαινομενικά με τη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής αποσκευής των νέων αλλά κατ’ ουσίαν με τη μεταβίβαση πρωτίστως άμετρων ονείρων και προσδοκιών των γονέων προς τα παιδιά τους.

Παρανομία: το μέγα πρόβλημά μας

Του Νίκου Τσούλια

      Καθημερινά βιώνουμε όλο και καινούργιες περιπτώσεις παρανομίας, κλοπής και υφαρπαγής δημόσιων οικονομικών πόρων. Ξαφνιαζόμαστε από την ευρηματικότητα της καταπάτησης του νόμου. Απορούμε για τα μεγάλα οικονομικά μεγέθη που έχουν κλαπεί. Μένουμε έκπληκτοι από την έκταση της παρανομίας. Πολιτικοί του τύπου: Τσοχατζόπουλου, Παπαγεωργόπουλου, Λιάπη κλπ, στελέχη της κρατικής διοίκησης και των κομματικών μηχανισμών, πρόεδροι και διευθύνοντες σύμβουλοι Δημόσιων Οργανισμών και πολίτες κάθε κατηγορίες έσερναν και σέρνουν το χορό της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου της χώρας μας με την πιο απίστευτη ευκολία και κανένας θεσμός δεν το έπαιρνε είδηση και δεν ελάμβανε κανένα μέτρο! Η φοροδιαφυγή έχει τέτοια μεγέθη που αναλογίζεται κανείς, αν μπορούμε να μιλάμε ουσιαστικά για κάποιο υπαρκτό φορολογικό σύστημα.

Θα ζήσουμε με φορολογίες επί φορολογιών;

Σύνταγμα & Λυκαβηττός, 1966

Του Νίκου Τσούλια

      Είναι μια πραγματικότητα η βαθιά πολύπλευρη κρίση και ο μεγάλος δανεισμός της χώρας μας. Είναι μια πραγματικότητα ότι η οικονομία μας είναι όμηρος των δεσμεύσεών της απέναντι στους δανειστές, ότι είναι δέσμια των επιλογών της τρόικα. Αλλά, είναι δυνατόν η οικονομία μας να μην έχει κάποιο περιεχόμενο και κάποιους προσανατολισμούς εξόδου από την κρίση; Είναι δυνατόν η κυβέρνηση να μην έχει ένα κάποιο σχέδιο υπέρβασης από τη σημερινή κατάμαυρη εικόνα της οικονομικής κατάστασης του λαού μας;