Ο πιο όμορφος αγώνας…

Του Νίκου Τσούλια

     Μόλις γεννιόμαστε την ελευθερία ζητάμε. Να μιλήσουμε θέλουμε, να επικοινωνήσουμε με τους άλλους, με τον κόσμο, με τον ίδιο τον εαυτό μας. Και είναι η κατάκτηση της γλώσσας ο πρώτος μεγάλος ορίζοντας της ελευθερίας. Αν αυτό δεν συμβεί, δεν θα γίνουμε ποτέ άνθρωποι, δεν θα εισέλθουμε στο στερέωμα της συνείδησης· θα χαθεί οριστικά η υπόθεση της ελευθερίας…

Advertisements

Ο Μικρός Πρίγκιπας είναι εδώ!

Του Νίκου Τσούλια

     Είναι προσωπική γνώμη μου αλλά και ισχυρή πίστη μου. Ο Οδυσσέας, ο Δον Κιχώτης και ο Μικρός Πρίγκιπας – τηρουμένων των αναλογιών, των πολιτιστικών μεγεθών και των συμβολισμών – είναι εμβληματικές μορφές που θρέφουν εποχές και πολιτισμούς, ανθρώπους και λαούς. Είναι ταξιδευτές της ζωής και της ιστορίας, της αγάπης και του έρωτα, του ονείρου και της φαντασίας, του αγώνα και της επινόησης.

“Όλα τα αστέρια είναι ανθισμένα”

Συνομιλώντας με τον Μικρό Πρίγκιπα

Του Νίκου Τσούλια

     Κατάσταση πλάσματος, αρχέγονη μορφή φωτιάς, φοβερά εχθρικό κάθε πλησίασμά τους είναι η φυσική τους, η πραγματική τους ταυτότητα. Μόνο η λογοτεχνία και η ποίηση, η φαντασία και η ονειροπλασία του ανθρώπου μπορούν να δουν πέραν του πραγματικού.  Τα αστέρια είναι αφορμή για να συνειδητοποιήσουμε και να αισθανθούμε πολλά περισσότερα από ό,τι οι αισθήσεις και η επιστήμη μπορούν να μας πουν…

Η σχέση μας με την ομορφιά, μια δύσκολη αλλά και απλή υπόθεση!

Του Νίκου Τσούλια

     Ο προσδιορισμός της ομορφιάς, υπέρτατης αξίας στον πολιτισμό και στην ιστορία του ανθρώπου, στοιχείου που γλυκαίνει την τραχύτητα της ζωής, δεν είναι εύκολος. Μπορούμε σχετικά εύκολα να θεωρήσουμε κάτι ως όμορφο αλλά δεν είναι καθόλου το ίδιο να ορίσουμε το τι είναι ομορφιά.

Η κίβδηλη εικόνα του Θεάματος

 

 

Beaulieu Landscape – 1893 – Pierre Auguste Renoir

Του Νίκου Τσούλια

«Χωρίς αμφιβολία, η εποχή μας προτιμά την εικόνα από το αντικείμενο, το αντίγραφο από το πρωτότυπο, την αναπαράσταση από την πραγματικότητα, το φαινόμενο από το είναι… Το ιερό γι’ αυτήν δεν είναι παρά η ψευδαίσθηση, και το ανίερο είναι η αλήθεια»

Φόϋερμπαχ

Τι αφήνουμε πίσω μας…

Vincent van Gogh, Park at Asnieres in Spring, 1887

Του Νίκου Τσούλια

      Απορώ γιατί δεν το σκεφτόμαστε, γιατί δεν το συζητάμε, γιατί δεν το υλοποιούμε. Απορώ πιο πολύ γιατί δεν φαίνεται να μας απασχολεί και «φεύγουμε» ή σαν να πηγαίνουμε κάπου από όπου σίγουρα θα ξαναγυρίσουμε ή, το εντελώς αντίθετο, να «πηγαίνουμε σαν το σκυλί στο αμπέλι». Απορώ γιατί δεν υπάρχει καθόλου προβληματισμός και ανησυχία για το τι αφήνουμε πίσω μας…

Φθινοπωριάζει…

Του Νίκου Τσούλια

     Ναι το ρήμα και όχι το ουσιαστικό. Το ουσιαστικό δείχνει απλή ύπαρξη, ένα πράγμα, μια κατάσταση. Το ρήμα δείχνει ενέργεια, δυνατότητα, κίνηση, αλλαγή, εξέλιξη, το γίγνεσθαι. Άλλο το φθινοπωριάζει και άλλο το φθινόπωρο, άλλο το ζω και άλλο η ζωή, άλλο το αγαπώ και άλλο η αγάπη… Το ρήμα εκφράζει την απόφαση, τη θέληση, το σχεδιασμό, την ονειροπόληση…