Η λάμψη του Stephen Hawking

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Ούτε οι ιδεολογίες ούτε πολύ περισσότερο οι θρησκείες βελτίωσαν τη ζωή του ανθρώπου όπως η επιστήμη, η οποία έχει ήδη γίνει ο πιο ισχυρός τρόπος της σκέψης του ανθρώπου και ο πιο σημαντικός παράγοντας γραφής δημιουργικών γεγονότων.

Advertisements

Υπάρχει Έλληνας που δεν διαβάζει την Οδύσσεια;

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Είμαστε τυχεροί. «Κληρονομήσαμε» όμορφη και στοχαστική γλώσσα, αείζωο και θαλερό πολιτισμό. Και αν ο Παρθενώνας είναι κορυφαίο παγκόσμιο μνημείο και θεσμοποιήθηκε ως τέτοιο με την υιοθέτησή του από την UNESCO ως σύμβολο του λογότυπού της, είναι η Οδύσσεια (μαζί με την Ιλιάδα) η μήτρα όλων των αφηγήσεων του δυτικού πνεύματος. Γιατί εδώ τίθενται πρώτιστα προτάγματα της ζωής του ανθρώπου…

Μήπως ξέχασα να ζήσω;

Materialização de um quadro imaginário, Fernando Calhau, 1975

Του Νίκου Τσούλια

     Όχι, αυτά δεν είναι με το ούζο – είναι πριν. Κλωθογυρίζουν συνέχεια μέσα μου. Άμα είσαι νέα, το μυαλό σου είναι στα όνειρα και στη δημιουργία. Άμα μεγαλώνεις, βυθίζεσαι στις σκέψεις σου, στο τι έκανες. Τρώγεσαι με την αυτοκριτική σου.

Αγαπητά ανεκπλήρωτα όνειρά μου…

Peach Tree in Bloom – Vincent van Gogh, 1888

Του Νίκου Τσούλια

      Δεν ξέρω κατά πόσο είστε ανεξάρτητα από εμένα, αν έχετε κάποιο βαθμό αυτονομίας – καταπώς λένε σ’ αυτές τις περιπτώσεις – και αν κατά συνέπεια οφείλω να συζητήσω με εσάς ή απλά και μόνο με τον εαυτό μου. Ταλαντεύομαι ανάμεσα σ’ αυτές τις άκρες του δίπολου, όπως ταλαντευόμαστε σ’ όλα τα μεγάλα ζητήματα της ζωής.

Ο Μαρξισμός είχε την αυταπάτη ότι θα απαντούσε σε όλα!

Του Νίκου Τσούλια

 

      Αν το τέλος μιας ιστορικής έκφρασης του μαρξισμού, αυτού που ονομάσαμε «υπαρκτό σοσιαλισμό», ερχόταν με την ανάδυση μιας εποχής με πιο εξευγενισμένη συμπεριφορά του ανθρώπου, τότε η αποτίμηση αυτού του ρεύματος της νοόσφαιρας θα ήταν σίγουρα αρνητική. Εφόσον όμως ωθούνται στην επίκαιρη ιστοριογραφία τόσο οι αταβιστικού χαρακτήρα εθνικές καθυστερήσεις, με κύριο στόχο την επίλυση των διαφορών του παρελθόντος, όσο και οι «εκσυγχρονιστικές» απόψεις της επέκτασης της βαρβαρότητας και της εκμετάλλευσης, η συζήτηση και ο αγώνας για δίκαιη κοινωνία θα τεθούν σε στέρεες βάσεις, ακριβώς γιατί η συνείδηση του ανθρώπου αναζητεί μέσα από το δράμα της βιολογικής ύπαρξης και από την αλλοτριωμένη όψη του τεχνολογικού του πολιτισμού το πέρασμά της στη σφαίρα της απόλυτης ελευθερίας. Από δεοντολογικής άποψης πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι στις στροφές τις ιστορίας τα βλέμματα είναι αδρανειακά και οι καμπυλόγραμμες τροχιές προσφέρουν θέαση ρευστών και εναλλασσόμενων εικόνων…

Η αρχοντιά του ανθρώπου

 

Του ΚΑΡΛ ΓΙΑΣΠΕΡΣ

Ιούλιος 26, 2019

ΟΤΑΝ αναρωτιούμαστε αν η ανθρώπινη αξιοπρέπεια μπορεί ακόμη και τώρα να υπάρξει, ισοδυναμεί με το να αναρωτιούμαστε εάν μπορεί ακόμη και τώρα να υπάρξουν ευγενείς. Αλλά δεν πρόκειται πια, σήμερα, για μια αριστοκρατία με την παλιά της έννοια, δηλαδή: επικράτηση μιας μειονότητας με προνόμια που να βασίζονται στην κληρονομία. Δεν πρόκειται πια για μια τάξη που έχει ανεβεί πάνω απ’ τη μάζα με τη δύναμή της, με τα πλούτη της, με την παιδεία της και την πραγματοποίηση κάποιου πολιτιστικού ιδανικού.

Κατάθλιψης μαύρες σκιές…

Του Νίκου Τσούλια

      Παλιά την ξέραμε μόνο μέσα από τα λεξικά. Δεν είχαμε κανένα απτό παράδειγμα, για να μας βάλει σε άγνωστες έγνοιες. Δεν ασχολούμαστε καν με τέτοια θέματα. Ήταν και απόλυτα απόλιτικο ζήτημα. Δεν μπορείς να συζητάς θέματα ψυχικής υγείας και να έχεις μαρξιστική και αγωνιστική αντίληψη ή, πολύ περισσότερο, να διατρέχεσαι από επαναστατικό οίστρο και από απόλυτη αριστεροσύνη.