Η Τέχνη και η Ποίηση συναντούν το Φθινόπωρο

Paul Gauguin, Allée des Alyscamps 1888 Seiji Togo Memorial Sompo Japan Museum of Art, Τόκιο

Ναπολέοντας Λαπαθιώτης

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Φθινόπωρο σ’ αγάπησα, την ώρα που τα φύλλα
πέφτουν, κι αφήνουν τα κλαριά γυμνά για το χειμώνα,
που βιάζονται τα δειλινά, κι είναι τα ρόδα μήλα,
– κι είναι τα βράδια μόνα…

Φθινόπωρο

Γεώργιος Δροσίνης

Χειμώνιασε καὶ φεύγουν τὰ πουλιά,
γοργὰ ὁ πελαργὸς τὰ πελαγώνει,
κι ἡ φλύαρη χελιδονοφωλιὰ
χορτάριασε παντέρημη καὶ μόνη.

Τοῦ σπίνου χάθηκε ἡ γλυκειὰ λαλιά,
φοβήθηκε ὁ μελισσουργὸς τὸ χιόνι,
κι ἡ σουσουράδα κάτω στὴν ἀκρογιαλιὰ
δὲν τρέχει, δὲν πηδᾷ δὲν καμαρώνει.

Στῆς λυγαριᾶς τ’ ὁλόξερο κλαδί,
τοῦ φθινοπώρου φτωχικὸ παιδί,
ὁ καλογιάννος πρόσχαρος προβάλλει.

Μὲ λόγια ταπεινὰ καὶ σιγανά,
μικρὸς προφήτης φτερωτός, μηνᾷ
τὴν Ἄνοιξι, ποὺ θὰ γυρίση πάλι.

Πηγή: Αναγνωστικό Β’ Δημοτικού 1963

Πέφτουν του φθινοπώρου τα φύλλα και ένα ατέλειωτο πανηγύρι αρχίζει…

Του Νίκου Τσούλια

     Ποιος και ποια δεν έχει στοχαστεί στων φύλλων την φθινοπωριάτικη ομορφιά, δεν έχει χαθεί σε σκέψεις παρατηρώντας τις γλυκές αποχρώσεις τους – από το βαθύ καφέ μέχρι το πιο απαλό ροζ και το ασθενικό κίτρινο, από το πορφυρένιο μέχρι το χρυσαφένιο -, δεν έχει συλλογιστεί στο ταξίδι της αέναης επιστροφής των, που κάνουν ξανά και ξανά, χωρίς τελειωμό;

Στο κιρκιρένιο χρώμα του φθινοπώρου

Του Κώστα Κυριάκη

Οι στοχασμοί σου παίρνουν άλλοτε τη μορφή ενός δωρικού κίονα

Και άλλοτε το σχήμα ενός τρούλου

Όταν ο καιρός αγριεύει

Ανάμεσα στα κυπαρίσσια ακούς φωνές που διώχνουν την αγριάδα του ματιού

Με το σουγιά στα δόντια

Σκάβεις ήσυχα το λάκκο

Να πιούν αίμα οι δικοί σου νεκροί

Που έρχονται πέρα από το χρόνο και τραβάνε στον άλλο χρόνο

Το βράδυ στο σπίτι

Μ’ ένα ποτήρι τσίπουρο

στάζει στην καρδιά

Μνησιπήμων πόνος

…

* Ο Κώστας Κυριάκης έχει πραγματοποιήσει σπουδές στην εκπαίδευση, στον πολιτισμό και στις κοινωνικές επιστήμες. Ασχολείται με τη μελέτη, τη συγγραφή, το μπλόγκινγκ (http://constantinoskyriakis.blogspot.gr) και την κόρη του.

Το Φθινόπωρο ως καλλιτέχνης!

Του Νίκου Τσούλια

     Ήλιε σκηνοθέτη: άλλαξε το σκηνικό. Να γαληνέψουν οι καυτές εντάσεις. Λιγόστεψε τις ουράνιες διαδρομές σου. Οι ηλιαχτίνες σου να καμπυλώσουν. Τα φώτα σου να χαμηλώσουν. Η θέρμη σου να μετριάσει. Η ψύχρα μέσα στη ζέστη να εισβάλλει.

Η ομορφιά του Φθινοπώρου σε 20 μαγευτικές φωτογραφίες!

από N. στις 09/10/2014

Η μαγεία των φθινοπωρινών χρωμάτων, η μαγεία της φύσης. Βέβαια, ας μην αρκούμαστε στις ψηφιακές εικόνες. Πάντα κάπου δίπλα μας υπάρχει η φυσική ομορφιά χωρίς διαμεσολαβήσεις. Και είναι απείρως καλύτερη. Γιατί την αισθανόμαστε με όλη την ύπαρξή μας…

Φθινοπωρινή νοσταλγία

The invention of life, 1928 – Rene Magritte

Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη

Προχτές, απογευματινή ώρα, δρομολογώντας ένα ακόμα σιγύρισμα και ξεσκόνισμα στη βιβλιοθήκη μου, έπεσα πάνω στα τρίτομα Άπαντα του Τίτου Πατρίκιου από τον «Κέδρο» και κάποιες άλλες μικρότερες ξεχασμένες συλλογές του ποιητή   και ξανάπιασα να διαβάζω αποσπασματικά  ορισμένα κείμενα του χαμένου στο χρόνο «Χωματόδρομου».

Είκοσι αποφθέγματα για το φθινόπωρο

 

 

1. «Ο χειμώνας είναι ένα χαρακτικό, η άνοιξη μια ακουαρέλα, το καλοκαίρι μια ελαιογραφία και το φθινόπωρο ένα μωσαϊκό όλων αυτών» – Stanley Horowitz (Αμερικανός συγγραφέας)

Φθινοπώρου ομορφιές

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Να πέσουν οι τόνοι. Να γαληνέψουν οι εντάσεις. Ο ηλιοβασιλιάς τις ουρανοδιαδρομές του να μικρύνει. Οι ηλιαχτίδες να καμπυλώσουν. Τα φώτα να χαμηλώσουν. Η θέρμη να μετριάσει. Γλυκιά ψύχρα μέσα στη ζέστη να εισβάλλει.

Φίλε, τοῦ φθινοπώρου

Πολυδούρη Μαρία

 

Φίλε, τοῦ φθινοπώρου ἦρθεν ἡ Ὥρα

στὴν πόρτα μου ἔξω. Κίτρινο φορεῖ

στεφάνι ἀπὸ μυρτιά. Στὰ νικηφόρα

χέρια της μία κιθάρα θλιβερή

Κιθάρα παλαιϊκὴ ποὺ κλεῖ πληθώρα

μέσα της ἤχους καὶ ἤχους. Ἱερὴ

κοιτίδα. Κάθε πόνος, κάθε γνώρα

ποὺ ἦταν γλυκιὰ καὶ γίνηκε πικρή,

Ἦχος μέσ᾿ στὴν καρδιά της ἀποστάζει.

Φίλε, τοῦ φθινοπώρου ἡ Ὥρα ἐκεῖ

στὴν πόρτα μου ἦρθε δίχως νὰ διστάζη

Καὶ τὸ κιθάρισμά της πότε πότε

σὰ νἄτανε ἡ φωνή σου ἡ μυστικὴ

τοὺς στίχους σου ποὺ μοῦ τραγούδαες τότε.

Φυλλοβόλος διαδρομή

της Εριφύλης

Δεν είναι πεφταστέρι για να κάνουμε ευχή, παρά ένα χρυσοπράσινο φύλλο που ψυχορραγεί σε ελεύθερη πτώση, ακολουθώντας κι αυτό τη μοίρα του. Είναι ένα φύλλο τυχερό γιατί θ’ αφήσει το αποτύπωμά του στον χρόνο, ευεργετημένο από τον …φιλεύσπλαχνο φακό ενός καλλιτέχνη φωτογράφου.

«Φθινόπωρον το Μελαγχολικόν»

Του Ηλία Γιαννακόπουλου

«Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι..

Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές…».

Τώρα που η μέρα χάνει τη μάχη από τη νύχτα, νιώθεις πως δίπλα σου ξεψυχά το καλοκαίρι. Η διαφορά φωτός και σκότους – νύχτας άρχισε να γίνεται εμφανής. Οι ζεστές ημέρες λιγοστεύουν, ενώ οι κρύες πληθαίνουν. Όλα προοικονομούν και προμηνύουν το φθινόπωρο.