Σχέδιο Προγραμματισμού του Τομέα Παιδείας (γ μέρος)

για την επόμενη σχολική χρονιά (και το καλοκαίρι)

30.6.2020

 

Του Νίκου Τσούλια

Γραμματέα του Τομέα Παιδείας

του Κινήματος Αλλαγής

Φίλες, φίλοι

Κύρια πεδία πολιτικής παρέμβασής μας στο επόμενο διάστημα
(με ενδεικτικές κάποιες όψεις τους σε επιμέρους θέματα):

1. Το περιεχόμενο της εκπαίδευσης και του σχολείου. Ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης

2. Η νέα δυναμική της Επαγγελματικής εκπαίδευσης

3. «Συζητάμε για τον εκπαιδευτικό»

Σχέδιο Προγραμματισμού του Τομέα Παιδείας (β μέρος)

για την επόμενη σχολική χρονιά (και το καλοκαίρι)

 

30.6.2020

 

Του Νίκου Τσούλια

Γραμματέα του Τομέα Παιδείας

του Κινήματος Αλλαγής

 

     Προχωράμε σε νέες επεξεργασίες, σε νέες ιδέες, σε καινοτομίες. Προσπαθούμε να διαμορφώσουμε ένα συνεκτικό μεταρρυθμιστικό προοδευτικό σχέδιο για την εκπαίδευση συνολικά. Δίνουμε εξ αρχής το συμβολισμό αυτού του αγώνα μας. Αναδεικνύουμε το «περιεχόμενο του σύγχρονου σχολείου και του πανεπιστημίου και τον ρόλο του εκπαιδευτικού».

Μια ευκαιρία να ανακαλύψουμε εκ νέου το σχολείο

Η επτάχρονη Nelly σπουδάζει στο tablet της στο σπίτι στο Αμπιτζάν της Ακτής του Ελεφαντοστού, Απρίλιος 2020. Εκπαιδευτικά βίντεο που παράγονται από τη UNICEF και το Υπουργείο Παιδείας της χώρας μεταδίδονται επίσης στην εθνική τηλεόραση.

Σχέδιο Προγραμματισμού του Τομέα Παιδείας (α μέρος)

για την επόμενη σχολική χρονιά (και το καλοκαίρι)

 

 

 

30.6.2020

 

Του Νίκου Τσούλια

Γραμματέα του Τομέα Παιδείας

του Κινήματος Αλλαγής

 

Εισαγωγικές παρατηρήσεις:

 

α) Απαιτούνται ΓΡΑΠΤΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ από τα μέλη μας και ΝΕΕΣ ΙΔΕΕΣ, όπως τόνισε και η Πρόεδρος Φ. Γεννηματά.

β) Ο εν λόγω προγραμματισμός είναι σχέδιο. «Επιδιώκει» παρατηρήσεις, σχόλια, προτάσεις, αναθεωρήσεις, διαγραφές συμπληρώματα κλπ κλπ).

Πόσο "αγαπάει" η αγορά την εκπαίδευση;

 

 

Η κυβέρνηση εκταμιεύει 15 εκατ. ευρώ για τον καθαρισμό των σχολείων και την προμήθεια υγειονομικού υλικού και 34 εκατ. ευρώ για τα ΜΑΤ.

Του Νίκου Μάστορα

Πόσο «αγαπάει» η κυβέρνηση την εκπαίδευση;

Ωρολόγια προγράμματα σε κρίση! Εκπαιδευτικοί κλάδοι σε διωγμό!

ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

Π.Ε.Κ.

Πολλές φορές στο παρελθόν τα ωρολόγια προγράμματα Γυμνασίου και Λυκείου αξιοποιήθηκαν ως εργαλείο εξυπηρέτησης των αιτημάτων κλάδων και ειδικοτήτων και ακόμη συχνότερα για να εξυπηρετήσουν τις πλεονάσματα ή τις ελλείψεις σε συγκεκριμένες ειδικότητες εκπαιδευτικών της Β/θμιας.

Εισήγηση στην τηλεδιάσκεψη του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής

Σχέδιο Προγραμματισμού του Τομέα Παιδείας

για την επόμενη σχολική χρονιά (και το καλοκαίρι)

22.6.2020

Του Νίκου Τσούλια

Γραμματέα του Τομέα Παιδείας

του Κινήματος Αλλαγής

Φίλες και φίλοι,

 

Το προηγούμενο διάστημα ο Τομέας μας παρουσίασε σημαντική δυναμική στα εκπαιδευτικά ζητήματα με συνεχείς παρεμβάσεις και με τεκμηριωμένες θέσεις αναδεικνύοντας την πολιτική του Κινήματος Αλλαγής.

Η δυσαρμονία στη σχέση γονέα – εκπαιδευτικού βλάπτει σοβαρά την εκπαίδευση και τον μαθητή

Sunday Reading at Country School – Nikolay Bogdanov

 

 

Κωνσταντίνου Χαράλαμπος,

 

Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων –

Αντιπρόεδρος της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ελλάδος

11.11.2019

 

Τα τελευταία και αυξημένα κρούσματα επιθετικής συμπεριφοράς τόσο γονέων όσο και μαθητών απέναντι σε εκπαιδευτικούς προκαλούν εύλογη ανησυχία και προβληματισμό

Η χαμένη αθωότητα της ντροπής

Λίμνη του Πηνειού, στο βάθος ο Ερύμανθος

 

Του Νίκου Τσούλια

      Όταν αντιλαμβανόμουν στους εκάστοτε καινούργιους μαθητές κάποιους εξ αυτών να είναι ντροπαλοί, ένιωθα μια ευχάριστη έκπληξη, θεωρούσα ότι είναι μια «παιδαγωγική ευκαιρία», μια πρόκληση για ξεχωριστές εκπαιδευτικές δημιουργίες.

Εκπαιδευτικοί: Πώς να φέρετε την αλλαγή στον τρόπο διδασκαλίας σας

 

 

Έντεκα τρόποι, οι οποίοι μπορεί να αποτελέσουν οδηγό για τους δασκάλους ώστε να εφαρμόσουν στην πράξη τη διαφοροποιημένη διδασκαλία.

Παιδεία alert: Αγνοείται η κριτική σκέψη

ritacurtis.com

 

Γράφει ο  Δημήτρης Τσιριγώτης.

Φυσικός

 

Έχετε παρατηρήσει τι παθαίνει ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής όταν του φορτώνουμε όλο και περισσότερα δεδομένα στο σκληρό του δίσκο αλλά δεν του αναβαθμίζουμε τον επεξεργαστή του; Γίνεται αργός και χάνει την υπολογιστική του ικανότητα. Από κάτι παρόμοιο κινδυνεύουν και οι μαθητές αν δεν ενισχύσουμε την δική τους επεξεργαστική ικανότητα με την καλλιέργεια της κριτικής τους σκέψης.

Μια περίεργη «εκδίκηση» στον κόσμο των βιβλίων

Αλέξανδρος Serebryakov, διαβάζοντας ένα βιβλίο – Zinaida Serebriakova

Του Νίκου Τσούλια

      Δεν ήξερα σ’ εκείνους τους καιρούς ότι υπάρχουν σε πληθώρα εξωσχολικά βιβλία. Μόνο στη μικρή ντουλάπα του δημοτικού σχολείου υπήρχαν μερικά εξωσχολικά βιβλία, δυο τρία βιβλία ιστορίας, άλλα τόσα διηγήματα και μια εγκυκλοπαίδεια.

     Τα ελάχιστα μεγαλύτερα παιδιά που πήγαιναν Γυμνάσιο έφευγαν από το χωριό και έμεναν σε κάποια πόλη είτε στην Αμαλιάδα είτε στην Πάτρα – γιατί εκεί υπήρχε η δυνατότητα τα σπουδάσουν – και δεν είχαν αναφέρει – ή πάντως δεν είχα ακούσει – ότι υπάρχουν πολλά εξωσχολικά βιβλία που μπορείς να τα έχεις και εσύ στο σπίτι σου.

      Στα σπίτια μας τότε στα χρόνια της φτώχειας της δεκαετίας του 1960 μόνο τα βιβλία του σχολείου έκαναν την εμφάνισή τους ούτε και είχα ακούσει από κάποιον πατέρα να πηγαίνει στην Αμαλιάδα για να αγοράσει βιβλία. Τα μόνα αναγνώσματα που κυκλοφορούσαν κρυφά από χέρι σε χέρι (γιατί απαγορευόταν να τα διαβάζουμε γιατί θα μας … έκαναν κακό) και φυλάγονταν στις παιδικές κρυψώνες (που ποτέ κανένας μεγάλος δεν θα μπορούσε να βρει) ήταν ο «Μικρός ήρωας», ο «Μικρός Σερίφης», η «Μάσκα», ο «Ταρζάν» και κανένα «Μίκυ Μάους».

      Σαν πήγα στο Γυμνάσιο κάποιου γειτονικού χωριού, που μόλις είχε φτιαχτεί γιατί άρχισαν να πηγαίνουν περισσότερα παιδιά στο Γυμνάσιο (και κυρίως αυτά που έβγαζαν απολυτήριο του Δημοτικού με 7, 8, 9 και 10 ή αυτά που αξιολογούσαν οι δάσκαλοι όταν τους ρωτούσαν οι γονείς), εκεί συνάντησα κανονική βιβλιοθήκη με καμιά πενηνταριά βιβλία. Ονειρεύτηκα αμέσως σαν την είδα.

     Θα κάνω και εγώ βιβλιοθήκη στο σπίτι μου. Λάτρευα το διάβασμα και δεν ήταν μόνο ότι ήταν ο μοναδικός δρόμος για να φύγω από το χωριό αλλά κυρίως γιατί μου ικανοποιούσε την πληθωρική φαντασία μου. Ήμουνα πάντα ένας ονειροπαρμένος. Καθετί που έβλεπα ή που μου ερχόταν στο μυαλό το μετέφερα στον κόσμο των ονειροπολήσεων και ανακάτευα πάντα την πραγματικότητα με τη φαντασία. Και με γοήτευε τόσο πολύ αυτό το παιχνίδι, που δεν νομίζω ότι δεν το εγκατέλειψα ποτέ!

      Και σαν πρώτευσα στην Α΄ τάξη του Γυμνασίου οι καθηγητές μου έκαναν δώρο ένα βιβλίο, τις «Ανακαλύψεις του Λουί Παστέρ». Πιο πολύ χάρηκα το βιβλίο παρά την πρωτιά και τέλος πάντων την πρωτιά την είδα σαν τρόπο για την απόκτηση βιβλίου. Γιατί έβαλα αμέσως πλώρη για την επόμενη χρονιά. Αυτό το δώρο ήταν ο πρώτος φαντασιοδημιουργός επισκέπτης που μπήκε στο σπίτι μου και στην καρδιά μου από το μαγικό κόσμο των βιβλίων. Και φυσικά αμέσως ονειρεύτηκα και βρέθηκα στο μακρινό μέλλον. Το είχα επινοήσει πριν το διαμορφώσει ο χρόνος και η ζωή – και αυτό είναι μια απόδειξη ότι η πραγματικότητα δεν είναι αυτό που νομίζουμε.

      Γεμάτο το διαμέρισμά μου βιβλία. Παντού βιβλιοθήκες, μεγάλες και μικρές, εντυπωσιακές (στο σαλόνι και στο γραφείο μου) και ταπεινές (σε κάθε γωνιά). Βιβλιοθήκες και στο χωριό, στο μεγάλο σπίτι πλέον, οι τοίχοι δεν είναι γυμνοί όπως σ’ εκείνους τους καιρούς. Τα βιβλία είναι η καθολική, η απόλυτη εικόνα, όπου γυρίσεις το βλέμμα σου στους δικούς μου χώρους, στις εστίες μου.

     Πήρα εκδίκηση από το φοβερό έλλειμμα εκείνων των χρόνων της φτώχειας. Αγόραζα βιβλία και γι’ εκείνους τους καιρούς. Διάβαζα και διαβάζω και παιδικά βιβλία, γιατί δεν τα συνάντησα στο μακρύ δρόμο της ανάγνωσης και έτσι έπρεπε να γυρίζω ξανά και ξανά πίσω. Παλιότερα είχα προοικονομήσει το μέλλον, τώρα ανασυσταίνω το παρελθόν – το γέμιζα με βιβλία και με διάβασμα, διάβασμα, διάβασμα.

      Ένιωθα και είμαι ευτυχισμένος, απόλυτα ευτυχισμένος γιατί έχω πολλά βιβλία, και το διάβασμά τους γεμίζει και άλλη μια ζωή μου και έτσι δεν μπορώ να έχω κανένα ουσιαστικό παράπονο ούτε από τους άλλους ούτε από τον εαυτό μου. Απέκτησα δε και σχέσεις με εκδότες και με στελέχη εκδοτικών οίκων, και με φρόντιζαν γενναιόδωρα και αυτοί.

     Νιώθω πληρότητα, γιατί κοντά με το πάθος μου για διάβασμα αναπτύχθηκε και φούντωσε το πάθος μου για γράψιμο και όταν έγινα «συγγραφέας» εκδίδοντας το πρώτο μου βιβλίο, γεύθηκα την τελείωση των ονείρων μου, την εκπλήρωση των παιδικών ονείρων και αυτό είναι η απόλυτη μαγεία που μου δώρισε η ζωή ή που την κατέκτησα εγώ – δεν έχει καμιά σημασία τι από τα δύο συμβαίνει…

      Πήρα εκδίκηση για όλες τις στερήσεις εκείνων των εποχών. Αλλά δεν είχα φανταστεί την αντεκδίκηση των καινούργιων εποχών. Να το πω διαφορετικά. Πάντα όταν αγόραζα ένα βιβλίο, συλλογιζόμουνα ότι μελλοντικά θα τσακώνονται τα παιδιά μου ποιο θα πάρει τα περισσότερα ή τα καλύτερα, ότι θα διαβάζουν χωρίς τις δικές μου ελλείψεις, ότι θα χορτάσουν διάβασμα και θα με έχουν ψηλά στη συνείδησή τους και στην καρδιά τους για την περιουσία που θα τους άφηνα.

     Ήλθε  η …αντεκδίκηση όμως από εκεί που δεν το φανταζόμουνα. Ποιος, εγώ ο μόνιμα φαντασιοβαρεμένος δεν το είχα φανταστεί. Ήλθε από το διαδίκτυο! Αλλά δεν είπα ακόμα την τελευταία μου λέξη και θα πάρω …αντεκδίκηση στην αντεκδίκηση. Θα την φανερώσω άλλη φορά. Έχω μια βεβαιότητα: Το μέλλον θέλει πολλή γνώση, οπότε…

Αίθριο με βιβλίο – Richard Diebenkorn