Παρατάξεις στο συνδικαλισμό της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης

Του Νίκου Τσούλια

      Οι παρατάξεις στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης σχηματοποιήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1980 αμέσως μετά την ψήφιση του Ν. 1264/1982, του πιο φιλεργατικού Νόμου στη χώρα μας. Μέχρι τότε και στην πρώτη φάση της Μεταπολίτευσης δεν επιτρεπόταν ο παραταξιακός συνδικαλισμός και οι εκλογικές διαδικασίες γίνονταν με το περίφημο «Ενιαίο Ψηφοδέλτιο». Η μικρή αυτή αναφορά έχει χρονικό πλαίσιο την πρώτη εικοσαετία δηλαδή το διάστημα 1982-2003. Και είναι διάστημα αυθαίρετο και η οριοθέτησή του έχει γίνει με βάση την καλή γνώση του τοπίου που έχω γι’ αυτή την περίοδο.

Μια θεώρηση του 37ου Συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ

Του Νίκου Τσούλια

 

 

     Τα συνέδρια των συνδικαλιστικών οργανώσεων πάντα είναι σταθμοί στη διαμόρφωση θέσεων και προτάσεων, στη συλλογική δράση, στην διεκδίκηση των αιτημάτων και των δικαιωμάτων των εργαζόμενων αλλά και στη διαμόρφωση των παραταξιακών συσχετισμών στα όργανα διοίκησης με βάση τις κοινωνικές διεργασίες.

Ο νεοφιλελευθερισμός στην ουσία και στο περιεχόμενο της παιδείας δεν θα περάσει!

Προοδευτική Ενότητα Καθηγητών (ΠΕΚ)

Δεκέμβριος 2019

 

Θα αγωνιστούμε κατά της σύνδεσης της βαθμολογίας των μαθητών μας με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών .

 

     Πρωτόγνωρες και βαθιά συντηρητικές πολιτικές, σύμφωνα με δημοσιεύματα, επιχειρεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση της Ν.Δ. και το Υπουργείο Παιδείας. Συγκεκριμένα, σχεδιάζουν την έμμεση σύνδεση της βαθμολογίας των μαθητών με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών τους.

Η προσωπική μου σχέση με την ΟΛΜΕ

Από τον πρώτο εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας των Εκπαιδευτικών (5η Οκτωβρίου) στην Ελλάδα.

Οργανώθηκε από κοινού από τις Ομοσπονδίες των Εκπαιδευτικών και των τριών βαθμίδων της εκπαίδευσης της Ελλάδας και της Κύπρου.

Του Νίκου Τσούλια

Το παρόν άρθρο έχει προσωπική χροιά. Για τη γενικότερη και αμιγώς  συνδικαλιστική σχέση μου με την ΟΛΜΕ υπάρχει μια σειρά άρθρων.

      Η σχέση μου με την ΟΛΜΕ υπήρξε μια πολύ σημαντική περίοδος της ζωής μου, μια φωτεινή δυνατότητα της συλλογικής μου δράσης, μια δημιουργική σύλληψη της κοινωνικότητάς μου. Πάντα με ενδιέφερε το πεδίο της συλλογικής και κοινωνικής αναφοράς. Είχε προηγηθεί η πρωτόλεια κατάκτηση της συλλογικότητας στα φοιτητικά χρόνια της πρώιμης μεταπολιτευτικής περιόδου, η αντίστοιχη λειτουργία μου στον επιστημονικό χώρο και αμέσως μετά τον διορισμό μου η συνεχής παρουσία μου στις τοπικές ενώσεις (στα Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Ηλείας και Α΄ Δυτικής Αττικής).

Εκπαιδευτικό κίνημα και αυτοδιοίκηση: σχέση ελέγχου ή σχέση συνεργασίας;

Full moon, Paul Klee, 1919

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Δύο σημαντικοί κοινωνικοί θεσμοί, η εκπαίδευση και η αυτοδιοίκηση δεν έχουν βρει ένα κοινό τόπο για μια δημιουργική συνεξέλιξη, για μια πιο ελπιδοφόρα προοπτική. Έχουν μάλιστα απόκλιση σε βασικούς στόχους.

Εισήγηση της ΠΕΚ στις Γενικές Συνελεύσεις των εκπαιδευτικών

Προοδευτική Ενότητα Καθηγητών

Α. Πολιτική συγκυρία

1. Το διεθνές σκηνικό παραμένει γκρίζο…

Οι πολεμικές επιχειρήσεις εξακολουθούν να μαίνονται στην  περιοχή της Μ. Ανατολής προκαλώντας εκτεταμένες απώλειες ανθρώπων, μεγάλα προσφυγικά ρεύματα, καταστροφές χωρών, βίαιες γεωστρατηγικές ανακατατάξεις. Η εισβολή της Τουρκίας στη Συρία αποτελεί καταπάτηση του  διεθνούς δικαίου, ακυρώνει την κυριαρχία ξένου κράτους και προκαλεί σοβαρά προβλήματα.

Ας υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει συνδικαλισμός…

Still Life with Acropolis in the Background, Konstantinos Parthenis, c.1931

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Ας υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει συνδικαλισμός και ας κάνουμε μια μικρή σχετική θεώρηση. Και γιατί φτάνω σε μια τέτοια αναφορά; Είναι απλό. Είναι τόσες πολλές οι απορριπτικές στη συλλογική δράση αναλύσεις βασικών παραγόντων των Μ.Μ.Ε. αλλά και κυρίως πολιτικών παραγόντων – ιδιαίτερα αυτών που έχουν ή είχαν σχέση με την κρατική εξουσία – που αναρωτιέσαι: πρόκειται για αναλύσεις κριτικής έστω και σκληρής και άδικης ή για αναλύσεις αποδόμησης και συκοφαντικής στόχευσης;