Συλλογική Νοημοσύνη

«Η COVID ανάγκασε τις κυβερνήσεις να γίνουν πολύ ενεργές αλλά επίσης τις ανάγκασε να ακολουθήσουν την επιστήμη και να μη βασίζονται μόνο στη λαϊκιστική ρητορική τους».

Ιωάννα Α. Σουφλέρη

in.gr, 18 Οκτωβρίου 2021

Περισσή τροφή για σκέψη έδωσε το συνέδριο του Κύκλου των Ιδεών στις αρχές της περασμένης εβδομάδας, το οποίο ήταν εστιασμένο στο μέλλον. Σύμφυτη με τον άνθρωπο η ανάγκη να «δει» και να σχεδιάσει το μέλλον. Και καθώς ορισμένα εργαλεία τα οποία έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας, όπως παραδείγματος χάριν η τεχνητή νοημοσύνη, δεν ήταν διαθέσιμα σε καμία άλλη ιστορική στιγμή, η ορθή αξιοποίησή τους για ένα καλύτερο αύριο καθίσταται αποκλειστικά δική μας ευθύνη.

Συζητώντας για τις Γενικές Συνελεύσεις

GRIMMER, Abel_Spring

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Απορώ αν υπάρχουν άλλες κοινωνικές λειτουργίες τόσο δημιουργικές και τόσο γοητευτικές όσο οι Γενικές Συνελεύσεις των εργαζόμενων και των διάφορων επαγγελματικών κλάδων. Εδώ αναδύεται η ομορφιά και η δύναμη της συλλογικότητας και γίνονται οι αντιπαραθέσεις ιδεών και αντιλήψεων, οι καταθέσεις προτάσεων και σχεδίων επί διάφορων ζητημάτων κάθε εργασιακού χώρου αλλά και η παραταξιακή διαπάλη και κυρίως οι συνθέσεις και οι συγκλίσεις στους κοινούς στόχους και στον κοινό αγώνα.

Κόντρα στο ρεύμα…

Maurice de Vlaminck (France 1876-1958), Sunny River With Boater (c. 1906)

Του Νίκου Τσούλια

      Φυσικά και δεν είναι εξ ορισμού πλεονέκτημα ή μειονέκτημα να είσαι μέσα σε ένα μαζικό ρεύμα. Μπορεί να έχει απόλυτα θετικά χαρακτηριστικά ανάλογα με τους προσανατολισμούς και το περιεχόμενο του ρεύματος, αν είναι για παράδειγμα ένα μορφωτικό ή καλλιτεχνικό κίνημα. Αλλά συνήθως η ανάπτυξη των μαζικών πολιτικών και των κοινωνικών ρευμάτων της εποχής μας αφορά τον καταναλωτισμό και το λαϊκισμό ή σε μικρότερη έκταση τον εθνικισμό και το ρατσισμό.

Οι προκλήσεις των «ακροατηρίων»

Houses on the River | Henri Le Sidaner

 

 

 

 

Του Νίκου Τσούλια

      Να εξαιρέσουμε φυσικά τις λειτουργίες της σχολικής αίθουσας, γιατί ναι μεν έχουν και αυτές μια όψη ακροατηρίου αλλά εδώ επικυριαρχεί η εκπαιδευτική και η παιδαγωγική όψη και το όλο σκηνικό έχει άλλες αφετηρίες και επιδιώξεις. Αναφέρομαι στα κάθε λογής ακροατήρια στα οποία βρίσκεσαι απέναντι σε ένα σύνολο ανθρώπων, όπου θα δώσεις μια διάλεξη ή θα μιλήσεις για ένα θέμα κοινού ενδιαφέροντος.

Γιατί να συμμετέχω στη συλλογική δράση;

Taking a Line for a Walk  –  Brita Granstrom

Του Νίκου Τσούλια

 

      Θέλω να θέσω δύο ερωτήματα. Είναι δυνατόν ένας πολίτης να μην αισθάνεται την ψυχική και συναισθηματική ανάγκη να συμμετέχει σε κάποιο πεδίο συλλογικότητας, στα λεγόμενα κοινά ζητήματα; Μπορεί να υπάρξει κοινωνία χωρίς την ενεργό συμμετοχή των πολιτών στους θεσμούς της και στις λειτουργίες της;

Μπορεί να υπάρξει συνδικαλισμός από την ΟΛΜΕ χωρίς την κεντροαριστερή παράταξη;

Darren Thompson

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Δεν νομίζω ότι χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση, για τη φυσιογνωμία της ΟΛΜΕ με παραταξιακό συσχετισμό που περιλαμβάνει μόνο τη ΔΑΚΕ και τις αριστερές παρατάξεις του κινήματός μας. Δεν χρειάζεται κάποιος εμβριθής θεωρητικός στοχασμός περί του ζητήματός μας, αρκεί να αφήσουμε τα γεγονότα να μιλήσουν.

ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΥΦΕΣΗΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗΣ

Giuseppe Pellizza da Volpedo (1868-1907), Il Quarto Stato, 1901

 

Μια μελέτη για το συνδικαλιστικό κίνημα στη σύγχρονη Ελλάδα: τα χαρακτηριστικά του, ο ρόλος των συνδικάτων τα τελευταία χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, η εξέλιξή τους και οι διεργασίες στο εσωτερικό τους, οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν.

Το συνδικαλιστικό κίνημα στη σύγχρονη Ελλάδα

Αποστόλης Καψάλης, ερευνητής εργασιακών σχέσεων

Γενικές συνελεύσεις: δύναμη συλλογικότητας

Claude Monet

 

 

Του Νίκου Τσούλια

      Γεννήθηκαν μαζί με το ξεκίνημα των συλλογικών δράσεων των εργαζομένων. Είναι το πεδίο της αμεσότερης έκφρασης των εργαζομένων. Μπορεί να μην είναι ο πιο αποφασιστικός θεσμός – σε σχέση με εκείνο των Συνεδρίων -, αλλά έχει μεγαλύτερη επιρροή στις συνειδήσεις των εργαζομένων και στην αποτελεσματικότητα των κοινωνικών αγώνων από κάθε άλλο θεσμό· έτσι κι αλλιώς τα συνέδρια είναι υπόθεση της κορυφής των συνδικαλιστικών οργάνων και όχι της οργανωμένης βάσης των.

Ποια κοινωνία;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ*

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 23.02.2014

 

Η Θάτσερ είπε κάποτε ότι «δεν υπάρχει κοινωνία, υπάρχουν μόνο άτομα». Το είχε πει για λόγους εντυπώσεων, θέλοντας να δώσει έμφαση στην ατομικότητα σε βάρος της συλλογικότητας. Τέτοιες ιδέες, όμως, οδήγησαν στην αποθέωση του ατομικισμού και στην κοινωνική πόλωση στις δυτικές κοινωνίες.

Ριζοσπαστική δημοκρατία και συλλογικά κινήματα σήμερα

Μυταράς Δημήτρης, Μορφές

ΑΥΓΗ, 04.01.2014

 

Προδημοσίευση από τον τόμο που θα εκδοθεί τον Ιούνιο του 2014 από τις εκδόσεις Ashgate, στα αγγλικά, με την επιμέλεια των Αλ. Κιουπκιολή και Γ. Κατσαμπέκη. Κάθε Κυριακή δημοσιεύουμε ένα μεταφρασμένο απόσπασμα από κείμενο του τόμου.

Μια αφήγηση είναι η ζωή μας

REINHOLD, Heinrich, Terrace of the Capucin Priory in Sorrento, 1823-24

Του Νίκου Τσούλια

      Μια αφήγηση είναι η ζωή μας, μια αφήγηση στους άλλους και στον εαυτό μας, μια αφήγηση με νόημα και περιεχόμενο. Και είναι αυτές οι αφηγήσεις όλων των ανθρώπων – άλλες σπουδαίες και άλλες ταπεινές – το υφάδι της ιστορίας, ο Λόγος, ο μοναδικός έναρθρος ήχος μέσα στη σιωπή του γνωστού μας Σύμπαντος που δωρίζει τη δυνατότητα στη Φύση να συνειδητοποιήσει τον εαυτό της και μέσω αυτού αναδύεται μια άλλη φύση, η φύση του πολιτισμού. Μια αφήγηση είναι η ζωή μας, που την εξιστορούμε κάθε στιγμή συνειδητά και ασυνείδητα και είναι το αποκούμπι μας στην έλλειψη νοήματος των όσων συμβαίνουν γύρω μας.

Συμπεράσματα για το 35ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ

Για μια συλλογικότητα του πνεύματος και όχι του ξίφους

Του Νίκου Τσούλια

      Αποτυχία ή μάλλον πλήρης αποτυχία, αυτό είναι το γενικό συμπέρασμα του 35^ου Συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ. Αποτυχία ακόμα και στο να προκύψει ένα γενικόλογο ψήφισμα για την “εικόνα” των δημόσιων υπηρεσιών, για τα προβλήματα και για τις προτεραιότητες των δημοσίων υπαλλήλων.