Αρχείο
Νιλ Φέργκιουσον στο «Βήμα» : «Μας περιμένει παρατεταμένη περίοδος αναταράξεων»
Ο διακεκριμένος βρετανός ιστορικός μιλάει στο «Βήμα» για τη συμβολή των δικτύων στην εξέλιξη της παγκόσμιας ιστορίας, την αναγκαία ρύθμιση του Διαδικτύου και τις οικονομικές συνέπειες του κορωνοϊού
Καρασαρίνης Μάρκος
ΤΟ ΒΗΜΑ, 04.11.2020
Υπάρχει μια παρεξήγηση γύρω από τον Νιλ Φέργκιουσον, η οποία πρέπει να λυθεί εξαρχής. Παρά την ελληνική συνήθεια να διαβάζουμε τη λατινική γραφή «Niall» του ονόματός του ως «Νάιαλ», στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με μια πιο συμβατική προφορά, ένα κάπως πιο μακρό «ι», όπως είθισται να προφέρεται στην πατρίδα του, τη Σκωτία. «Πρέπει να κατηγορήσουμε τους γονείς μου γι’ αυτό», λέει γελώντας, «μου έδωσαν ένα κλασικό γαελικό όνομα» (όπου «γαελικά» νοούνται τα μεσαιωνικά σκωτσέζικα και ιρλανδικά).
Τα αγαπημένα βιβλία διάσημων συγγραφέων. Μέρος πρώτο
Είναι πάντα εντυπωσιακό να μαθαίνουμε για έναν συγγραφέα που εκτιμούμε κι έχουμε παρασυρθεί διαβάζοντας τα έργα του, ποια είναι τα βιβλία εκείνα που έκαναν αυτόν να νιώσει όπως κι εμείς! Παρακάτω ακολουθούν πέντε μεγάλα ονόματα και οι λογοτεχνικές τους προτιμήσεις! Έπεται και δεύτερο μέρος…
Άγγελος Τερζάκης – Απόσπασμα από το βιβλίο του ”Το Κατινάκι”
Άγγελος Τερζάκης
(16 Φεβρουαρίου 1907 – 3 Αυγούστου 1979).
Ήταν Έλληνας λογοτέχνης της γενιάς του ’30 και δοκιμιογράφος. Έγραψε διηγήματα, μυθιστορήματα και θεατρικά έργα. Πολύ αξιόλογο είναι το δοκιμιακό του έργο: αυτός και ο Γεώργιος Θεοτοκάς είναι οι κύριοι εκφραστές του θεωρητικού προβληματισμού και των αναζητήσεων της ανανεωτικής γενιάς του ’30.
Χτίζοντας τον λαβύρινθο μιας βιβλιοθήκης
Χ. Λ. Μπόρχες και Φράνκο Μαρία Ρίτσι (Φωτ. Massimo Listri)
του Φράνκο Μαρία Ρίτσι
«Μια μέρα, το χειμώνα του 1973, πήγα στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Μπουένος Άιρες, την οποία διύθυνε ο Μπόρχες. Καλοντυμένος, με λευκό πουκάμισο, με περίμενε κάτω από τον θόλο του αναγνωστηρίου. Μόλις τον ενημέρωσαν ότι έφτασε ο εκδότης από το Μιλάνο, άρχισε να βαδίζει προς το μέρος μου, απευθύνοντάς μου έναν στίχο από την Κόλαση του Δάντη: Tu duca, tu signore, tu maestro («Θα είσαι ο οδηγός μου, ο κύριος και ο αφέντης μου»).
30 βιβλία που πρέπει να έχετε διαβάσει ως τα 30!
Στάινμπεκ
Έχει (σοφά) ειπωθεί πως αυτοί που διαβάζουν έχουν τον κόσμο κι αυτοί που βλέπουν τηλεόραση τον χάνουν. Το διάβασμα είναι απόλαυση κι όπως κάθε απόλαυση, δεν μπορεί παρά να υπόκειται και να αγκαλιάζεται απ’ τα γούστα του υποκειμένου που απολαμβάνει.
Οι λίστες που σου λένε τι πρέπει να κάνεις είναι αντιπαθητικές και το γνωρίζουμε. Επίσης, οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι είναι κάτοχοι της Μεγάλης Αλήθειας είναι κι αυτοί τόσο αντιπαθητικοί, όσο οι λίστες τους. Τα ξέρουμε όλα αυτά, γι’ αυτό δείξτε μεγαλοψυχία, συγχωρήστε μας το «πρέπει» του τίτλου κι επιτρέψτε μας να το αντικαταστήσουμε ταπεινά απ’ το «πραγματικά (πιστεύουμε) ότι αξίζει να διαβαστούν».
«Δράση, δράση θέλω, όχι γράψιμο»
Το τελευταίο ποίημα και δύο επιστολές του Λόρδου Βύρωνα με έντονα ελληνικό ενδιαφέρον σε πρωτότυπη μετάφραση
ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ*
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
04.01.2021
Κανένας ποιητής δεν σαγήνευσε και δεν σκανδάλισε τους συγχρόνους του περισσότερο απ’ όσο ο Μπάιρον. Τα πάντα συνήργησαν για να προσελκύσουν την προσοχή – η ιδιοφυΐα, ο πλούτος, η ομορφιά του, η αντισυμβατική συμπεριφορά του, ο ηρωικός του θάνατος και κάτι απερίσκεπτο και παράτολμο στον χαρακτήρα και τον τρόπο ζωής του. Υπήρξε το πρότυπο του ρομαντικού ήρωα, ένας Δον Ζουάν με σάρκα και οστά –τολμηρός, προκλητικός, μελαγχολικός, βασανισμένος από ενοχές– ένας Übermensch, κατά τον Νίτσε.
Νικήτας Σινιόγλου: Από το ημερολόγιο ενός μισανθρώπου
Ξεπόρτισα αμελώντας να στείλω το λεγόμενο «μήνυμα» στον πενταψήφιο αριθμό 13033
Αρχές Δεκεμβρίου και το βλέμμα της Μόνα Λίζα διαπερνά την άδεια πόλη. Μια πόλη σε παύση, όπου ο δημόσιος χώρος έχει μετατραπεί σε χώρο διέλευσης. Φωτ. ΑP Photo/Petros Giannakouris
ΝΙΚΗΤΑΣ ΣΙΝΙΟΓΛΟΥ*
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 03.01.2021
Η πόλη είναι σε παύση κι είναι πόλη άρρωστη. Οι διανομείς τη διασχίζουν από άκρη σε άκρη με ευσυνειδησία νοσοκόμων. Ο αναβαθμισμένος ρόλος των διανομέων είναι σύμπτωμα μιας γενικευμένης μεταβολής: ο δημόσιος χώρος μετατρέπεται σε χώρο διέλευσης· και δη μιας διέλευσης προγραμματισμένης με αφετηρία δηλωμένη και προορισμό σαφή. Απαγορεύονται οι άσκοπες μετακινήσεις!
Το γράψιμο είναι ιερή υπόθεση
Κάθε φορά που γράφω, πού βρίσκομαι;
Του Νίκου Τσούλια
Το ταξίδι μου με το γράψιμο, αν και καθημερινό, είναι πάντα ταξίδι πρωτόγνωρο, παράξενο, αξιοθαύμαστο. Είναι μια πηγή ανεξάντλητη, που πάντα θα αναβλύζει όσο η ανάσα μου με συνδέει με τον κόσμο της ύπαρξης.
Πέντε βιβλία Ελλήνων πεζογράφων, για να αποχαιρετήσουμε το 2020
Πλούσια και πολυθεματική συνεχίζει να είναι η σύγχρονη ελληνική πεζογραφία
in.gr
27 Δεκεμβρίου 2020
Με πέντε Έλληνες πεζογράφους, διαλεγμένους από τη σοδιά της χρονιάς που φεύγει, αποχαιρετά το 2020 το ΑΠΕ-ΜΠΕ, προτείνοντας βιβλία για τις γιορτές.
Θέλω να γίνω συγγραφέας!
“When writers die they become books, which is, after all, not too bad an incarnation.” — Jorge Luis Borges
Του Νίκου Τσούλια
Όταν για πρώτη φορά ο διευθυντής σύνταξης της «ΕΞΟΡΜΗΣΗΣ», της εφημερίδας στην οποία αρθρογραφούσα, μου έγραψε σε ένα πρόχειρο βιογραφικό μου ότι ήμουνα συγγραφέας των τάδε άρθρων, ένιωσα μια ξεχωριστή ομορφιά σα να βίωνα την εκπλήρωση ενός ονειρεμένου σκοπού της ζωής μου.
Παπαδιαμάντης και Ντίκενς: Μας συντροφεύουν στα φετινά μας Χριστούγεννα!
Του Νίκου Τσούλια
Ισχυρίζομαι ότι τρία είναι τα βασικά πεδία αναφοράς για το όλο στερέωμα των Χριστουγέννων, για να γευθούμε τη μοναδική ομορφιά αυτής της Γιορτής, της Γιορτής που ενώνει το σύνολο του χριστιανικού κόσμου χωρίς διαφοροποιήσεις στο χρόνο τέλεσης και στις παραδόσεις.
Όμορφες φωτογραφίες για τον Παπαδιαμάντη
Ο Παπαδιαμάντης φωτογραφημένος από τον Παύλο Νιρβάνα στην Δεξαμενή της Αθήνας το 1906 (η κλασική του φωτογραφία)
Του Νίκου Τσούλια
Μια συλλογή όμορφων εικόνων για τον Αλέξανδρο των Γραμμάτων μας. Καθεμιά εικόνα και ένας κόσμος – αρκεί να αγαπάτε τον Παπαδιαμάντη και να ψυχανεμίζεστε με το πλούσιο πνευματικό του έργο, με το πάθος του για τον ταπεινό και φτωχό άνθρωπο, για την κοινωνική δικαιοσύνη, για τον Ελληνισμό, για τον ανθρωπισμό.
Πρόσφατα σχόλια