Τα προσωπεία της γραφής

Grand carnival Ostendais, Felix Labisse, 1934

 

Κουζέλη Λαμπρινή

TO BHMΑ

28.08.2019

Ενας άγνωστος συγγραφέας της ελληνιστικής εποχής, μια έκδοση που δεν έγινε, ένα φιλολογικό μυστήριο και ένας ύμνος στη γλώσσα είναι τα συστατικά του τελευταίου βιβλίου του Γιώργη Γιατρομανωλάκη.

Advertisements

Αλμπέρ Καμύ: «Μη βαδίζεις μπροστά μου γιατί μπορεί να μη σε ακολουθήσω…»

 

 

Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας που γεννήθηκε στην Αλγερία. Ιδρυτής του Théâtre du Travail (1935), όπου δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός. Χρωστά τη φήμη του στα μυθιστορήματά του «Ο Ξένος» και «Η Πανούκλα», στα θεατρικά του έργα «Καλιγούλας» και «Οι Δίκαιοι» και στα φιλοσοφικά του δοκίμια: «Ο Μύθος του Σίσυφου» και «Ο Επαναστατημένος Άνθρωπος». Συχνά κατατάσσεται στους υπαρξιστές, κάτι που ο ίδιος απέρριπτε. Σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα.

Albert Camus, 1913-1960, Γάλλος συγγραφέας

 

1 Σεπτεμβρίου 2019

10 ποιήματα για τον έρωτα

Κεντρική φωτογραφία του Ernst Ludwig Kirchner, Great Lovers (Mr and Miss Hembus)

 

Μα αν η ποίηση δεν υμνήσει πρώτα από όλα τον έρωτα, τι άλλο θα είχε προτεραιότητα; Για ποιο λόγο να υπήρχε η ποίηση;

(δικό μου σχόλιο)

Μαρσέλ Προυστ: «Το ταξίδι της ανακάλυψης δεν σημαίνει να ψάχνεις καινούργια μέρη αλλά να έχεις καινούργια μάτια…»

Ο Marcel Proust (1871-1922), ήταν Γάλλος συγγραφέας. Σπούδασε νομικά, πολιτικές επιστήμες και φιλοσοφία. Yπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μυθιστοριογράφους του 20ού αιώνα κι ένας από τους πιο σημαντικούς κριτικούς της εποχής του. Tο έργο του προκάλεσε έναν τεράστιο αριθμό από αναλυτικές εργασίες και συνθετικές μελέτες και επηρέασε πολλούς κατοπινούς λογοτέχνες. Το έργο της ζωής του ήταν το «Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο» που θεωρείται το καλύτερο μυθιστόρημα όλων των εποχών.

17.6.2019

Μήτσος Αλεξανδρόπουλος | Εξαίρετος πεζογράφος και κορυφαίος μελετητής της ρωσικής λογοτεχνίας

 

May 19, 2019



• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Μια μικρή συμβολή στη μνήμη ενός μεγάλου Έλληνα πεζογράφου, του Μήτσου Αλεξανδρόπουλου, που έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, πριν από έντεκα χρόνια. Είναι μια συνέντευξη που του είχα πάρει παλιότερα και που συμπυκνώνει πολλά για τη ζωή και το έργο του. Το υλικό αυτό είναι αρχειοθετημένο στο μπλογκ μου lagadin.wordpress.com

Έλενα Ακρίτα: «Ήθελα να βάλω τον ήλιο της Μεσογείου στα δικά μου βιβλία»

 

Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα //

 

 

«Η γιαγιά μου είχε απίστευτη δύναμη, δεν φοβότανε τίποτα, ήταν αναρχική γυναίκα, άθεη, τότε μιλάμε, στη Μικρασία του τότε, και με εξαιρετικό χιούμορ. Και όπως συμβαίνει σε άλλες γενιές και η μάνα δίνει στην κόρη το δαχτυλίδι, εμάς, νομίζω, ότι μας έδωσε αυτό το δαχτυλίδι που ήταν η προσπάθεια να χαμογελάμε στην απελπισία».

Η ΜΑΝΑ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΜΑΣ

Ν. Γύζης

Tης Γεωργίας Γκοτσοπούλου Φιλολόγου-Λογοτέχνιδος

Η ΜΑΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΝΑ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ

Η μάνα, όπως παρουσιάζεται μέσα στα βιβλία των λογοτεχνών του 20^ου αιώνα είναι ένα γήινο πρίσμα, ένας πίνακας ζωγραφικής, πάνω στον οποίο ακουμπά κάθε χρωματισμός, από τον πιο σκούρο και σκοτεινό μέχρι τον πιο απαλό ή διάφανο, μέχρι τον πιο ζωντανό κι εκρηκτικό, ένα καλειδοσκόπιο, που άλλοτε σε αγριεύει με τις σκιές του κι άλλοτε σε νανουρίζει με τα γλυκά μοτίβα του.