Αρχείο
Συνδέοντας το ρεμπέτικο με τη σύγχρονη τέχνη
Ανέστης Ιωάννου, «In Your Shoes, On Rooted Seeds», 2021.
«Προφανώς δεν πρόκειται για μια επιφανειακή ρεμπετολαγνεία», σχολιάζει ο εικαστικός και καθηγητής της ΑΣΚΤ Πάνος Χαραλάμπους.
Μάρω Βασιλειάδου
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 26.01.2022
«Προφανώς δεν πρόκειται για μια επιφανειακή ρεμπετολαγνεία», σχολιάζει ο εικαστικός και καθηγητής της ΑΣΚΤ Πάνος Χαραλάμπους. Συζητάμε μαζί του με αφορμή την ομαδική εικαστική έκθεση «Ρεμπέτικο», που προετοιμάζεται από τον ΟΠΑΝΔΑ αυτόν τον καιρό σε επιμέλεια του ιστορικού τέχνης και επιμελητή εκθέσεων και δράσεων του Οργανισμού Χριστόφορου Μαρίνου, και στην οποία ο κ. Χαραλάμπους συμμετέχει. Ο ίδιος είναι από τους καλλιτέχνες που ο λαϊκός πολιτισμός και τα μοτίβα του κατέχουν πρωταρχική θέση στο έργο τους.
Μάρκος Βαμβακάρης: 50 χρόνια από το θάνατο του σπουδαίου ρεμπέτη
TANEA
8 Φεβρουαρίου 2022
Οι σταθμοί στην πορεία του
Ενας από τους σημαντικότερους Ελληνες καλλιτέχνες, τα τραγούδια του οποίου ακούγονται μέχρι σήμερα
8 Φεβρουαρίου 1972. O Μάρκος Βαμβακάρης περνά στην ιστορία, αφήνοντας μια τεράστια παρακαταθήκη. Ενας κορυφαίος ρεμπέτης, ένας σπουδαίος μουσικός που μετά από δεκαετίες τα τραγούδια του είναι πασίγνωστα και τα τραγουδούν ακόμη και οι νέες γενιές.
ΤΟ ΞΕΚΡΕΜΑΣΑ ΚΙ ΑΠΟΨΕ
Μπάμπης Βασιλειάδης ή «Τσάντας»
Το ξεκρέμασα κι απόψε
Το παλιό μου μπουζουκάκι
για να σπάσουμε μεράκι
με μια αγάπη μου παλιά
για να σπάσουμε μεράκι
με μια αγάπη μου παλιά.
Τι μαγεία ομορφιάς του έρωτα ο γυρισμός…
Του Νίκου Τσούλια
Γυρισμός, μαγική λέξη. Δύσκολα θα βρεις άνθρωπο που να μην τον έχει αγγίξει. Καθολικό το εννοιολογικό περιεχόμενό της. Το φευγιό πάντα αφήνει πίσω του εκκρεμότητες. Ανοίγει πληγές που δεν κλείνουν.
Ρεμπέτικο και ζεϊμπέκικο ξορκίζουν τους καημούς της ψυχής μας
Του Νίκου Τσούλια
Το ρεμπέτικο τραγούδι είναι ζωτικό κομμάτι της ψυχής μας, αυθεντική έκφραση του νεοελληνικού πολιτισμού, εκδήλωση ομορφιάς, αγάπης αλλά και πόνου, έκφραση ζωής. Βαμβακάρης και Τσιτσάνης: διπλό κεφαλόβρυσο της μουσικής μας και του τραγουδιού μας. Μετά απ’ αυτούς η προσωπική και η συλλογική μορφή της ψυχαγωγίας μας αλλάζει ορίζοντες.
Σ’ ένα απόκρημνο ακρογιάλι
Σ’ ένα απόκρημνο ακρογιάλι
σταματώ για να σκεφτώ.
Δίλημμα είναι να ζήσω
ή στα βράχια να ριχτώ.
Το ταξίδεμα του μπουζουκιού δεν είναι γι’ όλους…
Μ. Βαμβακάρης
Του Νίκου Τσούλια
Είναι κοινός τόπος ότι όλα μαζί τα μουσικά όργανα συναποτελούν το ενιαίο και απόλυτα γοητευτικό Σύμπαν της Μουσικής και ότι κάθε μουσικό όργανο χωριστά έχει μια απόλυτα ξεχωριστή ιδιαιτερότητα που το καθιστά μοναδικό και ανυπέρβλητο. Είναι φανερό ότι η Μουσική είναι ένας ολόκληρος και ενιαίος κόσμος, που δημιουργείται από την «εκφραστικότητα» των μουσικών οργάνων και κυρίως από το ψυχανέμισμα του ανθρώπου στην πορεία της αιώνιας αναζήτησης που κάνει για να βρει το νόημα της ζωής και την ομορφιά του Κόσμου.
Με πήρε το ξημέρωμα στους δρόμους – Άσπρο πουκάμισο φορώ και μαύρο θα το βάψω
Του Νίκου Τσούλια
Είναι τα αγαπημένα μου ζεϊμπέκικα αυτό τον καιρό το «Με πήρε το ξημέρωμα στους δρόμους» και το «Άσπρο πουκάμισο φορώ και μαύρο θα το βάψω». Δεν γίνεται να μην έχεις αγαπημένα τραγούδια και να λες ότι σου αρέσει ο ζεϊμπέκικος και το ρεμπέτικο. Δύο ύμνοι του Βασίλη Τσιτσάνη για τη ζωή και τον άνθρωπο, για τον έρωτα και τη γυναίκα.
Η ιστορία του ρεμπέτικου
Το ρεμπέτικο τραγούδι, που πλέον έχει καταχωριστεί στη συνείδηση και στην καθημερινότητα του Νεοέλληνα, ανεξαρτήτως τάξης και μόρφωσης, δεν ήταν πάντα δεδομένο ως αυτονόητη ελληνική παράδοση. Εναντίον του είχε ξεσπάσει ένας σφοδρός πόλεμος από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας και της εξάπλωσής του, ο οποίος διήρκεσε έναν ολόκληρο αιώνα.
Στα καταγώγια του ρεμπέτικου…
Μια αναδρομή στην ιστορία του τραγουδιού που αποτέλεσε συνώνυμο του μάγκα
05/10/2014
Το ρεμπέτικο τραγούδι, που πλέον έχει καταχωρηθεί στη συνείδηση του Έλληνα, ανεξαρτήτως τάξης και μόρφωσης, δεν ήταν πάντα δεδομένο ως αυτονόητη ελληνική παράδοση, Χωρίς να αποτελεί πάντα το δημοφιλές αυτό είδος που σήμερα αναγνωρίζουν όλοι, τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας, εναντίον του είχε ξεσπάσει ένας σφοδρός πόλεμος, ο οποίος διήρκεσε σχεδόν έναν ολόκληρο αιώνα…
Γράφει η Νίκη Παπάζογλου
Ριξ’ την ζεμπεκιά σου, Ευφρόσυνε!
Ζεϊμπέκικος, Γιάννης Τσαρούχης
Του Αλέξανδρου Ασωνίτη,
Μαΐου 19, 2016
Συγγραφέα, συντονιστή της σχολής σεμιναρίων: «Ανοιχτή Τέχνη»
Ο μοναχικός θρήνος – το ζεϊμπέκικο…
Γ.Τσαρούχης
Άρθρο του Διονύση Χαριτόπουλου στην εφημερίδα Τα Νέα, 14/9/2002.
Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα· είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται. Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων.
Παιδείας Εγκώμιον 
Πρόσφατα σχόλια