Είμαστε μια σκληρή κοινωνία;

Του Νίκου Τσούλια

     Πολλά τα περιστατικά βίας στη χώρα μας. Οι δολοφονίες γυναικών αλληλοδιαδέχονται η μία την άλλη. Η βίαιη περιθωριοποίηση συνανθρώπων μας λόγω οικονομικών δυσκολιών απλώνεται σαν μεταστατικός καρκίνος. Στο σχολείο τα φαινόμενα ρατσισμού και οι αποκλεισμοί μαθητών από μαθητές δεν λένε να κοπάσουν. Στον αθλητισμό το ένα περιστατικό βίας διαδέχεται το άλλο. Αλλά και η απόλυτη φτώχεια – που έχει απλωθεί επικίνδυνα και στη χώρα μας – δεν αποτελεί την πιο (παγκόσμια) σκληρή μορφή βίας, αφού πλήττεται η ίδια η δυνατότητα της ύπαρξης του ανθρώπου;

Λασίθι – Άγρια ρατσιστική επίθεση σε βάρος μεταναστών εργατών – Πυροβολισμοί και τραυματισμοί

Σοκαρισμένη η τοπική κοινωνία από τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκαν μετανάστες εργάτες από ομάδα τραμπούκων. Οι κάτοικοι κατήγγειλαν το γεγονός και περιμένουν συλλήψεις από την αστυνομία

in.gr, 13 Αυγούστου 2021

Άγρια ρατσιστική επίθεση δέχτηκαν στο Λασίθι μετανάστες εργάτες από το Πακιστάν, στο σπίτι τους από ομάδα τραμπούκων.

Εμμανουήλ Καραλής – «Μας χτυπούσαν, καθόμασταν και κλαίγαμε με την αδελφή μου»

in.gr

4 Αυγούστου 2021

Ο τέταρτος Ολυμπιονίκης του Τόκιο, Εμμανουήλ Καραλής, σε συνέντευξή του είχε μιλήσει για τις ρατσιστικές επιθέσεις που είχε δεχτεί.

Όλη η Ελλάδα είναι περήφανη για τον Μανώλη Καραλή, ο οποίος εκπροσώπησε επάξια την Ελλάδα στον τελικό του άλματος επί κοντώ στους Ολυμπιακούς του Τόκυο, ισοφαρίζοντας το ατομικό του ρεκόρ και κατακτώντας την τέταρτη θέση.

We need Change*

 

 

(*«Χρειαζόμαστε Αλλαγή» είναι το σύνθημα που χρησιμοποιούν όσοι συμμετέχουν στις πορείες στις ΗΠΑ)

Άρθρο Παύλου Χρηστίδη,

Εκπροσώπου Τύπου του Κινήματος Αλλαγής

 

Τις τελευταίες ημέρες, ή μάλλον νύχτες λόγω της διαφοράς ώρας, παρακολουθούμε τις εκρήξεις στο καζάνι που βράζει στις ΗΠΑ.

Αυτά είναι τα τελευταία λόγια του 46χρονου Τζορτζ Φλόιντ

 

 

Αυτά είναι τα τελευταία λόγια του 46χρονου Τζορτζ Φλόιντ που έπεσε νεκρός στις ΗΠΑ όταν αστυνομικός τον ακινητοποίησε στο έδαφος, γονατίζοντας στο λαιμό του για σχεδόν 9 λεπτά:

«Είναι το πρόσωπό μου φίλε
δεν έκανα τίποτα σοβαρό φίλε
σε παρακαλώ
σε παρακαλώ
σε παρακαλώ δε μπορώ να αναπνεύσω

 

Η βαρβαρότητα της πατριδοκαπηλίας και της προγονοπληξίας

The Parthenon, 1871, by Frederic Church

Του Νίκου Τσούλια

 

      Συνήθως αυτά τα δύο ιδεολογικά και κοσμοθεωρητικά άκρως αρνητικά στοιχεία συνδέονται άρρηκτα και μορφοποιούνται κυρίως μέσα από την πολιτική έκφραση του εθνικισμού και του ρατσισμού. Πρόκειται για βαθιά αντεθνική και αντιπατριωτική στάση και συμπεριφορά που οδηγεί σε ευρεία αντιδημοκρατική και αντικοινωνική αντίληψη και πρακτική μέσα από μια ιταμή βεβήλωση της ιστορίας.

Όχι στο ρατσισμό και στη βαρβαρότητα

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Θα ξεκινήσω το άρθρο μου από το τέλος του, από το συμπέρασμά μου. Όσο δεν καταφέρνουμε να δημιουργούμε ένα κλίμα απόλυτης ενοχής σ’ αυτούς που εκφράζουν τη βαρβαρότητα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, θα έχουμε ως κοινωνία και ως πολιτεία μείζον ιδεολογικό και πολιτικό πρόβλημα. Όσο παραμένει κοινοβουλευτικό κόμμα και μάλιστα τρίτο (!) η ναζιστική οργάνωση «Χρυσή Αυγή», η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει κανένα ευοίωνο μέλλον.

Βία, λαϊκισμός και ρατσισμός

Arab Encampment, Huguet Victor Pierre

Του Νίκου Τσούλια

      Τα χαρακτηριστικά στοιχεία που εκδηλώνονται στις δύσκολες στιγμές των ανθρώπων, στις όποιες κρίσεις της ιστορίας των λαών εκφράζουν με τον πιο ανάγλυφο τρόπο τα ουσιαστικά στοιχεία του πολιτισμού τους. Τότε θα φανεί η εξευγενισμένη συμπεριφορά τους ή η εκτεταμένη βαρβαρότητά τους, ο ορθολογισμός τους και η πίστη τους στον αγώνα για τη ζωή ή ποικίλες χυδαιότητες και οι αναφορές στους λαϊκισμούς και στους μεσσιανισμούς των δήθεν εύκολων λύσεων. Τότε θα ξεπηδήσουν τα βαθύτερα μηνύματα του πνεύματός των και η έκταση και η ένταση ή όχι του ουμανισμού τους. Όταν όλα πάνε καλά ή όταν νομίζουμε ότι όλα πάνε καλά, τότε περισσεύει μια κάποια ανεκτικότητα και πολλή αδιαφορία, τότε προσπερνάμε ό,τι μάς είναι «αγκάθι» και δείχνουμε μια κάποια …ανωτερότητα.

Λαϊκισμός, ο μεγάλος εχθρός του λαού

Palace of Knossos

Του Νίκου Τσούλια

      Ο λαϊκισμός απευθύνεται στην ανώριμη σκέψη του πολίτη, εκτρέφει την πιο ανορθολογική βουλησιαρχία, υιοθετεί τους στόχους κάθε επιθυμίας και φουσκώνει σα μαγιά τις πιο πλασματικές και ανόητες συλλογικές φαντασιώσεις. Ο λαϊκισμός δεν είναι μόνος του σ’ αυτό το πλιάτσικο που κάνει στη λογική και στην ορθοκρισία του ανθρώπου. Σχεδόν κάθε πολίτης στη σχέση του με την πολιτική πάντα θέλει να ακούει αυτό που του αρέσει, αυτό που του θρέφει τις μεγάλες προσδοκίες. Γι’ αυτό και ο πολιτικός λόγος βασιζόμενος σ’ αυτή την ψυχολογία των πολιτών αφενός και γνωρίζοντας ότι ως δημόσιος λόγος «οφείλει» να έχει και μια δόση παραμυθίας αφετέρου ερωτοτροπεί με αυτή την αντίληψη γιατί δίνει εύκολα εκλογικά κέρδη.

Φασισμός και εκπαίδευση

Γενική θεώρηση

Του Νίκου Τσούλια

      Σε ένα τόσο κρίσιμο πρόβλημα της εποχής μας, εκείνο του φασισμού, ο ρόλος της εκπαίδευσης και της παιδείας είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Γιατί η εκπαίδευση συναρθρώνεται με όλη την ελληνική κοινωνία, λειτουργεί με έναν πολύ συστηματικό και οργανωμένο τρόπο και σε κάθε περίπτωση επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό τις συνειδήσεις και τις κοσμοθεωρήσεις των νέων.

Ο Μάνος Χατζιδάκις για το φασισμό και το ρατσισμό

 

 

FABRIS, Pietro, Italian painter (active 1756-1779 in Naples), View of Paestum

 

 

Φεβρουάριος του 1993

«Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.

Αφιέρωμα στους Ρομά

• ΑΥΓΗ 03.11.2013

 

Το αφιέρωμα επιμελήθηκε η Μαρία Καλαντζοπούλου. Ευχαριστούμε θερμά την Μπέκη Μπλουμ για τη συνεργασία, για τις προτάσεις, για όλα: χωρίς τη βοήθειά της το αφιέρωμα αυτό δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί.

Όλο το σημερινό φύλλο εικονογραφείται με φωτογραφίες Ρομά από τα Γιάννενα, το 1999-2000, του Ευθύμιου Μελεγκίδη. Ζώντας στα Γιάννενα, ο Μελεγκίδης άρχισε να φωτογραφίζει το 1985. Φωτογράφος της δράσης και του δρόμου, τον διακρίνει το καταλυτικό χιούμορ, και η σαρκαστική απογύμνωση του κοινωνικού σχολίου, μαζί με την ευαισθησία. Αναπτύσσοντας μια «ευαίσθητη ψυχολογική σχέση με το φωτογραφιζόμενο άτομο», όχι μόνο επιλέγει «πρόσωπα με ενδιαφέρουσες εκφράσεις, αλλά διαλέγει την πιο κατάλληλη στιγμή» για να τραβήξει τη φωτογραφία — για να δανειστούμε τη διατύπωση του Στ. Μίλγκραμ. Δεν λέμε άλλα, οι φωτογραφίες μιλάνε μόνες τους· θέλουμε, όμως, να ευχαριστήσουμε ολόθερμα τον Μάκη Μελεγκίδη.