Το πολιτικό πλαίσιο της Συμφωνία των Πρεσπών

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Λίγοι έχουμε διαβάσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, ακόμα πιο λίγοι έχουμε ζητήσει τη βοήθεια ιστορικών και νομικών για την ερμηνεία των δύσκολων σημείων – γιατί υπάρχουν όροι που δεν έχουν εύκολο το σημασιολογικό τους φορτίο με βάση τα διεθνή ειωθότα – και ακόμα πιο λίγοι έχουμε κατανοήσει το βάθος των επιπτώσεών της. Αυτό καθόλου δεν μας εμποδίζει να παίρνουμε την άλφα ή τη βήτα θέση με βάση είτε την κομματική μας επιλογή είτε τα πρόχειρα δημοσιεύματα είτε τον αυθαίρετο δικό μας προσδιορισμό.

Η παγίδα του Νίμιτς για να μπορέσει το ΝΑΤΟ να καταπιεί τα Βαλκάνια

Από

Ολγα Μαύρου,

Το κατωτέρω άρθρο του Σταύρου Λυγερού  αναρτήθηκε στο slpress.gr όπου και μπορείτε επίσης  να το διαβάσετε. To αναπαρήγαγα, γιατί η Συμφωνια των Πρεσπών, πέραν απο τα «εν ευθέτω χρόνω» αξιοποιήσιμα (απο τους ισχυρούς) ζητήματα μακεδονικων μειονοτήτων στη Βουλγαρια και στην Ελλάδα (που ειναι βεβαιο ότι δεν θα τα γλιτώσουμε) ουσιαστικά προσφέρει στο πιάτο όλα τα Βαλκάνια, στο ΝΑΤΟ. Και η χώρα μας χάνει πλέον το μοναδικό της ατού, την σταθερά ασταθή ακροβατική (και δυσκολη) πολιτική  ισορροπία αιώνων ολόκληρων ανάμεσα σε μεγάλες δυνάμεις που μας έκαναν σάντουιτς. Τώρα οι ακροβασίες τελείωσαν