«ΔΙΠΡΟΣΩΠΙΑ: Ο ΚΡΥΜΜΈΝΟΣ ΠΡΩΤΈΑΣ – ΙΑΝΌΣ»

Eyes Without a Face, 1990 – Luc Tuymans

 

«Μισώ τον άνδρα τον διπλούν πεφυκότα, χρηστόν λόγοισι, πολέμιον δε τοις τρόποις» (Φωκυλίδης)

 

Του Ηλία Γιαννακόπουλου

Ο άνθρωπος καθημερινά είναι υποχρεωμένος να συναναστρέφεται με άλλους ανθρώπους και να συνάπτει μαζί τους σχέσεις, φιλικές, επαγγελματικές, κοινωνικές. Στον απέναντι, στον «άλλο» αναζητά την ειλικρίνεια, την αλήθεια, την αυθεντικότητα, το πρόσωπο. Απεχθάνεται την υποκρισία, την προσποίηση, το ψέμα, το κίβδηλο και το προσωπείο. Ζητούμενο της επικοινωνίας και των ανθρώπινων επαφών η συνέπεια λόγων και έργων.

Μακιαβέλι ή Νάρκισσος;

 

 

Η “σκοτεινή” πλευρά της Συναισθηματικής Νοημοσύνης

Της Εύης Ροδά*

 

Την τελευταία εικοσαετία η Συναισθηματική Νοημοσύνη, -είτε ως ικανότητα (ability) είτε ως προσωπικό χαρακτηριστικό (trait) – έτυχε μεγάλης υποστήριξης και προτάθηκε ευρέως ως πανάκεια για ευτυχισμένη ζωή ή ως προβλεπτικός παράγοντας για άριστη εργασιακή επίδοση και επιτυχημένη επαγγελματική καριέρα.

Οι 6 «Τύποι προσωπικότητας» και οι επαγγελματικές επιλογές

Van Gogh

 

Της Εύης Ροδά*

 

Ένα σημαντικό στάδιο για τον σχεδιασμό της σταδιοδρομίας του ατόμου αποτελεί η απόκτηση αυτογνωσίας, δηλαδή το να μπορεί κανείς να απαντήσει στο βασικό ερώτημα «ποιος/ποια είμαι?».

Ηγετικές προσωπικότητες πολιτικού και συνδικαλιστή σε διαλεκτική αντιπαράθεση

 

THE SPECTRUM FOR HAPPINESS by Leonid Afremov

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

 

 

      Η σπουδαιότητα της προσωπικότητας στο δημόσιο βίο τεκμηριώνεται εύκολα από το γεγονός ότι έχουν αναπτυχθεί ιστορικά πολλές θεωρίες προσωπικότητας με φιλοσοφικά, ιδεολογικά και κοσμοθεωρητικά χαρακτηριστικά και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η προσέγγιση της προσωπικότητας συνδέεται με τις θεωρίες μάθησης. Βέβαια κάθε πρόσωπο, είναι μοναδικό και ιστορικό πρόσωπο, αλλά η ηγετική φυσιογνωμία κατά κανόνα επηρεάζει περισσότερο τις κοινωνικές διεργασίες, λόγω των ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών και του ειδικού ρόλου που διαδραματίζει.

Πώς γεννιέται ο «πρίγκιπας της σχολικής αίθουσας»;

raimonds staprans- purple sunset

Του Νίκου Τσούλια

Ο εκπαιδευτικός ως προσωπικότητα

      Ο εκπαιδευτικός σε κάθε εποχή και σε κάθε λαό ποτέ δεν ήταν ένας απλός επαγγελματίας. Αποτελούσε σε σημαντικό βαθμό – ανάλογα με το πολιτιστικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο – μια μορφή πρότυπου για τους εκπαιδευόμενους. Με δεδομένο ότι το σχολείο αποτελούσε τη δεύτερη και μοναδική εναλλακτική «θεσμική φωλιά αγωγής» παράλληλα με την αντίστοιχη οικογενειακή από τις πολύ μικρές ηλικίες μέχρι εκείνες της εφηβείας και της ενηλικίωσης, ο εκπαιδευτικός επιτελεί το ρόλο του ως κεντρικό πρόσωπο επί της σκηνής.