«Ξυπνάμε και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας»

Γ. Σαραντάρης, 1940

Ξυπνάμε και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας

Με όραση καινούρια προχωρούμε

Η μέρα έχει μαιάνδρους

Όπως η θάλασσα κύματα

Το ίδιο βλέμμα

Άννα Αχμάτοβα

Το ίδιο βλέμμα

Τα ίδια λιναρένια μαλλιά.

Όλα είναι όπως πριν από ένα χρόνο.

Μέσα από το γυαλί οι ακτίνες της ημέρας

Οι λευκοί τοίχοι από ασβέστη είναι γεμάτοι

Φρέσκο ​​άρωμα κρίνου.

Και τα λόγια σου είναι απλά.

Κάτω στον ύπνο

Παπαγεωργίου Γ. Κώστας

Έστησα τότε αυτί στου δωματίου τους τοίχους
και τους χάιδευα ή με ανάλαφρες γροθιές
χαϊδευτικές χτυπούσα μήπως. Με το αυτί κρατώντας κολλητό
και για σημεία δυσπρόσιτα σε μια 
καρέκλα που έφτανα φοβήθηκα ότι

Είναι αυτό βήμα νεκρού σαν να είχα ακούσει
εγώ ποτέ για να διακρίνω αν και. Ήταν μια
φορά ένας νεκρός που όταν ακουγόταν τη νύχτα
αργά τα βήματά του εγώ περίμενα πως θα
με βρει κακό και πράγματι έτσι

Η θάλασσα

Ντίνος Χριστιανόπουλος

“Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις.
Πόσοι δεν έφαγαν τα νιάτα τους –
μοιραίες βουτιές, θανατερές καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια αθέατα,
ρουφήχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
Αλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια
Μόνο και μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Αλίμονο αν προδώσουμε τη θάλασσα
Γιατί έχει τρόπους να μας καταπίνει.
Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
χίλιοι τη χαίρονται – ένας την πληρώνει.”

Με τα μάτια

ιε’

Ένας βαρύς χορός, αντρίκειος ήταν,
ένας ζεϊμπέκικος.
Κι εσύ με χέρια διάπλατα ανοιχτά,
σταυρός και θηλυκός εσταυρωμένος.

Τρεις μέρες κατόπιν δεν αναστήθηκες.
Δεν αναλήφθηκες πάνω σε φύλλα φωτιάς.

Ούτε και ξαναχόρεψες πια.

Από τη συλλογή Τα κατοικίδια (1997) του Σταύρου Ζαφειρίου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Σταύρος Ζαφειρίου

Τα ποιήματα του Fractal: Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986)

Jorge Luis Borges

Επιμέλεια και ανθολόγηση: Μανόλης Ανδρεδάκης//

ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 23η ΡΑΨΩΔΙΑ

(Μετάφραση: Δημήτρης Καλοκύρης)

Το  σιδερένιο τώρα πια σπαθί έχει κάνει

αυτό που όφειλε να κάνει: εκδικήθηκε.

Τα τρομερά δοξάρια, των εχθρών τα κράνη

στο αίμα βάφτηκαν που άφθονο χύθηκε.

Samuel Ullman – «Τα νιάτα δεν είναι περίοδος ζωής, είναι η κατάσταση του νου..»

Τα νιάτα δεν είναι περίοδος ζωής, είναι η κατάσταση του νου.

Δεν είναι κόκκινα μάγουλα, κόκκινα χείλη και ευλύγιστα γόνατα.

Είναι η διάθεση της θέλησης, ιδιότητα της φαντασίας, η δύναμη των αισθημάτων.

Είναι η φρεσκάδα της βαθιάς πηγής της ζωής.

Η ΑΝΑΜΜΕΝΗ ΛΑΜΠΑ

Άρης Αλεξάνδρου (1922 – 1978)

Εσείς που υπακούτε σε κυβερνήσεις και Π. Γ.

σαν τους νεοσύλλεκτους στο σιωπητήριο

θ’ αναγνωρίσετε μια μέρα πως η ποσότητα της πίκρας

έτσι που νότιζε τους τοίχους του κελιού

Η ΑΝΟΔΟΣ

Αντρέας Εμπειρίκος

Οι λέξεις όταν πέφτουν στο σώμα της νυκτός

Μοιάζουν με καράβια που τις θάλασσες οργώνουν

Με άνδρες που σπέρνουν και γυναίκες που μιλούν

Μέσα στους ποππυσμούς των φιλημάτων

Ένα απλό κρεβάτι

Της Αγγελάκη – Ρουκ

Κινήσεις που οδηγούν
σ’ ένα απλό κρεβάτι
πώς να εμπνεύσουν πια;

Μπέρτολτ Μπρεχτ, Πολλοί λατρεύουνε την τάξη

Πολλοί λατρεύουνε την τάξη.

Για να φάνε βάζουν

τραπεζομάντηλο απάνω στο τραπέζι,

αν έχουν, ή σκουπίζουν

με το χέρι τους τα ψίχουλα,

όταν το χέρι τους δεν είναι κουρασμένο.

Αλλά το τραπέζι τους στήνεται,

Η παλινωδία του κορακιού

Ίσως άνθρωπε

να ήμουν πολύ σκληρός

μαζί σου. Δεν ήξερα

πως τα μικρά σου

ξυπνάνε συχνά

μες τον ύπνο τους

κι εσύ όλη τη νύχτα

μένεις ξάγρυπνος

δίπλα στο παιδί σου.