«Η συνάφεια των ιδεών και των πραγμάτων: συζητώντας τα σονέτα του Μπωντλαίρ»

Κοσμά Ε., Η ΑΥΓΗ, 02.11.2014

«Η τάξη και η συνάφεια των ιδεών είναι ίδια με την τάξη και τη συνάφεια των πραγμάτων»

(Baruch Spinosa, Ηθική)

Χαρτογραφώντας την επικράτεια της ποίησης σκοντάφτουμε σε μια ανθρώπινη, αναγκαία, σχεδόν νομοτελειακή, απαίτηση: την ταξινόμηση. Ο Ζωρζ Περέκ το διατύπωσε με την σαφήνεια που χαρακτηρίζει τον αμαρτωλό που εξομολογείται την αμαρτία του: «Πίσω από κάθε ουτοπία, υπάρχει πάντα ένα μεγάλο ταξινομητικό σχέδιο: μια θέση για κάθε πράγμα και κάθε πράγμα στη θέση του».¹ Ο παραδοσιακός και ο μοντέρνος «τρόπος» χρωματίζουν τον χάρτη της ποίησης, με τον ίδιο τρόπο και με την ίδια σταθερότητα που ξεχωρίζει η στεριά από τη θάλασσα σε ένα γεωγραφικό άτλαντα.

38o τεύχος Fractal

Περιεχόμενα

 

ΒΙΒΛΙΟ:

Σαντορίνη

 

 

Σκύψε αν μπορείς στη θάλασσα τη σκοτεινή ξεχνώντας
τον ήχο μιας φλογέρας πάνω σε πόδια γυμνά
που πάτησαν τον ύπνο σου στην άλλη ζωή τη βυθισμένη.

 

«Πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει το βλέμμα τελικά…;»

Της Μαρίας Πέστροβα

«Πόσο ψηλά

μπορεί να φτάσει

το βλέμμα τελικά;

37o τεύχος Fractal

Περιεχόμενα

 

ΒΙΒΛΙΟ:

Ο φύλακας των διοδίων

Νίκος Δόικος

The Danaides (1903), a Pre-Raphaelite interpretation by John William Waterhouse

 

Αμαρτωλοί στους παραδείσιους προθαλάμους
θριαμβευτές ανέρχοντ’ αίροντας σταυρούς.
Σε τέτοια ύψη αναμάρτητοι δεν φτάνουν,
δεν έχουν σθένος να πετάξουν, καθηλωμένοι
έτσι όπως τρέμουν στα κελιά των ιδρυμάτων,
στα καθαρά μεταξοσέντονα με τα νεκρά παγόνια,
με τις νεκρές, ημιτελείς τους ονειρώξεις.
Ξέρω τι λέω. Είμαι ο φύλακας των διοδίων.
Των υπερβάσεων ελέγχω τα φορτία, μετρώ το βάθος
των τετρημένων πίθων, το πάθος των Δαναΐδων,
τους υμνογράφους που περνούν με κόκκινο
και την απόγνωση των γλάρων και των πελαργών.
Αιχμαλωτίζω κεραυνούς μες στο μικρό καντήλι
και ρίχνω κέρματα φωτιάς στην μηχανή του Χρόνου.
Σε τέτοια ύψη αναμάρτητοι δεν φτάνουν.
Αμαρτωλοί κοσμούν τις τάξεις των Αγίων.
Ξέρω τι λέω. Είμαι ο φύλακας των διοδίων.
Εκ γενετής τυφλός έμαθα να διαβάζω
την μελωδία της σιωπής στο θρόισμα της Αλήθειας.

Ανέκδοτο ποίημα από την υπό έκδοση συλλογή Ρανίδες ύδατος κι αίματος-ασκήσεις επί χάρτου του Νίκου Δόικου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Δόικος

Όταν

 

Posted on October 16, 2016 by Apolytos Diallaktikos

Ακολουθεί ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα, του Μιχάλη Κατσαρού. Θυμάμαι σα χτες το διάβασα στη Γ’ Λυκείου Νεοελληνική Λογοτεχνία Γενικής χάρις τον επαναστατημένο καθηγητή που είχα κύριο Μ. Ανήκει στη συλλογή Κατά Σαδδουκαίων (1953). Αυτή η μεταπολεμική γενιά… Υπάρχει μάλιστα υλικό από ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ στο οποίο αφηγείται ο ίδιος το άλλο εξ’ ίσου λατρεμένο ποίημα. Μια λεπτομέρεια που δεν ήξερα ήταν ότι είχε ασχοληθεί με τη ζωγραφική και υπέγραφε τα έργα του ως Michael.