Εικόνα της ζωής μου

Του Νίκου Τσούλια

Στη μακρινή σκιά του Ερύμανθου
το χωριό μου,
στης λίμνης το νερό
καθρεφτίζεται το σπιτικό μου.

Σβήσε τα μάτια μου…

Ράινερ Μαρία Ρίλκε

 

Σβήσε τα μάτια μου· μπορώ να σε κοιτάζω,
τ’ αυτιά μου σφράγισέ τα, να σ’ ακούω μπορώ.

 

Εδώ βασιλεύει η ομορφιά

 

Του Νίκου Τσούλια

 

Απόλυτα μοναδικό,
τίποτα δεν του μοιάζει.

Στην απουσία του,
ερημιά και φόβος…

Κάτι δεν πάει καλά

Μαρία Καρδάτου

Πρέπει ν’ ανοίξεις ένα παράθυρο
κάπως να ανασάνεις κι εσύ
που μία ζωή τρωγλοδύτης
τη ζωή σου τη μαύρισες
με πράξεις που δεν έκανες
αλλά μόνο με σκέψεις

Τον θάνατο κάνει λυτρωτή!

 

του Νίκου Τσούλια

 

Του ανθρώπου ο απόλυτος εχθρός,

όχι, η αρρώστια έρχεται έξω από εμάς.

Του …πολιτισμού μας δημιούργημα,

έρεβος των κοινωνιών.

Ο ΚΥΚΝΟΣ

 

του Ρίλκε

Ο μόχθος τούτος, που απ’ του ακόμα ακάμωτου τη γεύση
μπορεί να διέρχεται, μα σάμπως να φορά αλυσίδες,
τελείως με την άκτιστη του κύκνου μοιάζει πλεύση.

Ζεϊμπέκικο βαρύ…

Ζεϊμπέκικο βαρύ
για μάγκα από παλιά κοπή,
ένα ζεϊμπέκικο παλιό
από κάποιον λατρευτό.

Ύμνος στην μητέρα…

 

Στο μπαλκόνι μια φορά
μια μάνα στέκεται καμαρωτά
δίπλα της, τα δυο της παιδιά.

Με βρήκε το ξημέρωμα

Πες μου τι κάνουν τα πουλιά
σαν τους γκρεμίσουν τη φωλιά
που πάνε και κοιμούνται.

Φως της ύπαρξής μου

Απέραντο το κενό…
το μόνο που νιώθω δικό μου

Την πασχαλιά μου ρώτησα…

Την πασχαλιά μου ρώτησα
αν Πάσχα φέτος θα φανεί
και εκείνη μου απάντησε,
ορθά κοφτά, ότι θ’ ρθει.

Βελούχι μου περήφανο

Βελούχι 

 

Βελούχι μου περήφανο
κι οξιά ζωγραφισμένη,
λιώσε τα χιόνια γλήγορα
να χορταριάσει ο τόπος.