Η Παιδεία αποτελεί ένα σημαντικό κοινωνικό εργαλείο

Του εκπαιδευτικού Φάνη Βουγά

Η κοινωνία αποτελεί από αρχαιοτάτων χρόνων την ανάγκη συνύπαρξης ανθρώπων με διαφορετικά στοιχεία (κοινωνικές καταβολές, συμπεριφορά, γνωστικό υπόβαθρο, παραδόσεις, ήθη και έθιμα) σε ένα συγκεκριμένο χωρικό πλαίσιο. Η συνύπαρξη όλων αυτών των ετερόκλητων στοιχείων έπρεπε να οριοθετηθεί με αμοιβαία αποδεκτούς κανόνες συμπεριφοράς. Την θέσπιση των κανόνων αυτών αναλάμβανε συνήθως μια άρχουσα νομοθετική και εκτελεστική εξουσία.

Παιδεία και Μόρφωση για ένα δημιουργικό μέλλον της χώρας μας

Τομέας Παιδείας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. – ΚΙΝ.ΑΛ.

Α. Παιδεία και Μόρφωση για όλους

για μια Δημοκρατική Κοινωνία

Η παιδεία είναι πρώτιστο κοινωνικό αγαθό, εστία πολιτισμού, πηγή προόδου. Κάθε πολιτεία από την παιδεία αρχίζει τη διαμόρφωσή της και στην παιδεία απολήγει κάθε μακρόπνοη επιλογή της.

Με την παιδεία υφαίνουμε το νήμα του πολιτισμού μας. Με αυτή κυρίως συμμετέχει κάθε πολίτης στα αγαθά του Κόσμου και αγωνίζεται στη ζωή του.

Σοσιαλδημοκρατία και Παιδεία στις νέες εποχές

Του Νίκου Τσούλια

Α. Γενική θεώρηση

Η Παιδεία και ο Πολιτισμός αποτελούν μια θαυμαστή ενότητα αλληλοτροφοδότησης, συνύπαρξης και συνεξέλιξηςˑ και ως εκ τούτου είναι αναγκαία η συνδιαμόρφωση κοινής πολιτικής τους. Το όλο σύμπαν τους είναι το πιο σταθερό νήμα της διαχρονικής πορείας του λαού μας και της χώρας μας. Διαμορφώνει την εθνική ταυτότητά μας, τις προσωπικές και συλλογικές συνειδήσεις μας, το κοινό φαντασιακό μας. Προβάλλει στο μέλλον τους οραματισμούς μας και τους σχεδιασμούς μας.

Η Παιδεία στην Ευρώπη: Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον

1.   Εισαγωγή

Διαβάζοντας αποσπάσματα από το βιβλίο του Robert  L. Heilbroner με τίτλο «Οι φιλόσοφοι του οικονομικού κόσμου»:

«Ο νέος τρόπος ζωής γεννήθηκε στα σπλάχνα του παλιού. Δεν ήταν φοβερά γεγονότα, μεγάλες περιπέτειες, συγκεκριμένοι νόμοι ή ισχυρές προσωπικότητες που προκάλεσαν την οικονομική επανάσταση. Ήταν μια διαδικασία πολύπλευρης αλλαγής.

Εθνική Στρατηγική για την Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση και την Έρευνα

Τομέας Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής

     Η δημιουργία Ενιαίου Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας απαιτείται να γίνει μέσα από μια εθνική στρατηγική, που θα αντιμετωπίζει με ορθολογικό τρόπο τις προτεραιότητες, τις ανάγκες και τελικά τις επιλογές με κριτήρια: επιστημονικά και εκπαιδευτικά, αναπτυξιακά και μορφωτικά, κοινωνικά και γεωγραφικά.

Περισσότερη Δημοκρατία και Παιδεία για έναν Κόσμο Ειρήνης!

Τομέας Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής

     Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο λαό της Ουκρανίας, που δέχεται αναιτιολόγητα πολεμική επίθεση από την ηγεσία της Ρωσίας. Αγωνιζόμαστε κατά του αναθεωρητισμού και του επεκτατισμού. Το «ποτέ πια πόλεμος» είναι βασικό διακύβευμά μας.

Καλό ή αποτελεσματικό σχολείο; (γ΄ μέρος)

Της Κάτιας Μπαλτζάκη και του Νίκου Τσούλια

     Στα προηγούμενα σχετικά άρθρα μας παρουσιάστηκε η άποψη ότι ένα από τα κρίσιμα σημεία του εκπαιδευτικού διαλόγου που αφορά τους όρους «αποτελεσματικότητα», «λογοδοσία» και «αποδοτικότητα» είναι η προσφυγή στην εκπαιδευτική έρευνα προκειμένου μέσα από ένα πρίσμα καθαρά επιστημονικό να επανέλθουμε στην ανάλυση των παραπάνω όρων.

Να δούμε την επέκταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης

Του Νίκου Τσούλια

     Η ελληνική κοινωνία καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης – εδώ και μισόν αιώνα – έχει αποκρυσταλλώσει τις βασικές προτεραιότητές της. Μία, ίσως η ισχυρότερη, είναι η με κάθε τρόπο και κάθε θυσία εκπαίδευση και μόρφωση των νέων.

Τα παιδιά ξέμαθαν να είναι μαθητές

Δημήτρης Τσιριγώτης

«Έχει καταντήσει το σχολείο χώρος εκπλήρωσης φαντασιώσεων κάθε γραφειοκράτη ιθύνοντος νου του υπουργείου που αγνοεί πως ο χώρος δράσης των εκπαιδευτικών είναι η τάξη και όχι το γραφείο»

Και να που το άνοιγμα των σχολείων δεν επέφερε την αναμενόμενη επαναφορά σε κανονική λειτουργία. Κατά γενική ομολογία όσων εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία η σχολική καθημερινότητα έχει γίνει πάρα πολύ δύσκολη. Η ένταση, η αταξία, το χάος, η παραβατικότητα, η αδιαφορία για την μάθηση, η δυσκολία στη συγκέντρωση και στην κατανόηση κυριαρχούν. Σαν τα παιδιά να έχουν απωλέσει την ιδιότητα να υπάρχουν ως μαθητές. Και γνωστικά αλλά και κοινωνικά. Είναι δυνατόν να ξέμαθαν να είναι μαθητές;

Τα πανεπιστήμια είναι θεσμοί γνώσης, ελευθερίας, δημιουργίας

Του Νίκου Τσούλια

     Όταν στη χώρα μας εξακολουθούμε να συζητάμε και να αντιπαρατιθέμεθα σε κλίμα όξυνσης για την απλή και μόνο λειτουργία των πανεπιστημίων, όταν τα πανεπιστήμια ρημάζονται από εξω-εκπαιδευτικά στοιχεία, όταν οι καταλήψεις στα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι μόνιμο φαινόμενο, όταν τα φαινόμενα βίας κατά των καθηγητών δεν λένε να σταματήσουν, τότε είναι μάλλον υπονομευμένη η ατζέντα του διαλόγου για τους κορυφαίους εκπαιδευτικούς, μορφωτικούς και επιστημονικούς θεσμούς της χώρας.

Το διαστελλόμενο χάσμα μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών

Δημήτρης Τσιριγώτης

Φυσικός

 

H φόρα των μαθητών προς το μέλλον δεν ανακόπτεται και δεν είναι σωστό να ανακοπεί. Η εκπαιδευτική πράξη πρέπει να λαμβάνει υπόψη το πώς πραγματικά είναι οι μαθητές σήμερα και όχι το πώς θα θέλαμε να είναι. Είναι ζωτική ανάγκη οι εκπαιδευτικοί να συνειδητοποιήσουν τις ιδιαιτερότητες των σημερινών μαθητών και να τις αποδεχτούν. Η αποδοχή της διαφορετικότητας και η ενσυναίσθηση είναι οι γέφυρες στο χάσμα.

Η παιδεία και οι εκλογές στο Κίνημα Αλλαγής

Του Νίκου Τσούλια

     Στην πορεία για την εκλογή ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής, οφείλουμε να κάνουμε δημόσιο διάλογο επί της ουσίας της πολιτικής και φυσικά επί της παιδείας.