Αρχείο
Παπαδιαμάντης και παιδεία
Του Νίκου Τσούλια
Ως πρόεδρος της ΟΛΜΕ
Δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην εφημερίδα:
«ΤΑ ΝΕΑ», 27 Μαρτίου 2001
Στη σημερινή περίοδο των μεγάλων αλλαγών και των αβεβαιοτήτων, θεωρώ πως οι αποκρυσταλλώσεις των προσωπικών και συλλογικών αναζητήσεών μας δεν μπορεί παρά να σχηματοποιούνται και στις επίκαιρες προκλήσεις της εποχής μας αλλά και στις μεγάλες αφηγήσεις που εξυφαίνονται μέσα από την ιστορία του τόπου μας. Και σ’ αυτή την εθνική μας περιπέτεια και ανέλιξη, η μορφή του Παπαδιαμάντη εξορύσσει διαρκώς νέα κοιτάσματα λαϊκών θησαυρών. Γιατί ο οίστρος του περιδινίζεται γύρω από τον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης. Γιατί ο στοχασμός του έχει τη «θεία νόσο» να αγγίζει το βίωμα και τη σκέψη του απλού ανθρώπου χωρίς κανένα φτιασίδωμα, χωρίς καμιά επινόηση.
Φροντιστηριακή μυθοπλασία
«Life’s Lessons» Life-Size Bronze Sculpture by George Lundeen
ΝΙΚΟΣ ΤΣΟΥΛΙΑΣ, ως Πρόεδρος της ΟΛΜΕ
Δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”, 08/12/2000
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ανορθολογισμού που παρατηρείται στο εκπαιδευτικό μας σύστημα τις τελευταίες δεκαετίες είναι κατά τη γνώμη μου η υπερβολική ανάπτυξη των φροντιστηρίων. Το πιο ανησυχητικό δε γεγονός είναι ότι υπάρχει μια γενικευμένη αποδοχή της εν λόγω κατάστασης και το όλο πρόβλημα παρουσιάζεται ως μια φυσιολογική εικόνα. Και έτσι η αχλύς της «φυσιολογικότητας» καθησυχάζει σκέψεις και νοοτροπίες, ότι τα πράγματα καλώς έχουν, αφού έτσι τα βρήκαμε. Δεν εγείρεται, δηλαδή, κάποια συγκροτημένη άποψη αμφισβήτησης: είναι απαραίτητα τα φροντιστήρια;
Νόαμ Τσόμσκι: “Ο σκοπός της εκπαίδευσης"
Εκπαίδευση είναι…
Του Νίκου Τσούλια
Εκπαίδευση είναι…
-
Να ανταποκρίνεσαι συστηματικά στο διαρκές κάλεσμα της σκέψης σου: στα συνεχή ερωτήματά της, στις ατέλειωτες φαντασιώσεις της, στα ασύνορα όνειρα επί των ονείρων της.
Χωρίς έρευνα δεν υπάρχει δικό μας μέλλον!
Αυτό είναι παιδεία…
Του Νίκου Τσούλια
Δύσκολα προσεγγίζονται η έννοια και το περιεχόμενο της προόδου και ακόμα πιο δύσκολα ορίζεται το μέλλον όχι με τη σημασία της χρονικής αναφοράς αλλά ως μια εν δυνάμει συνθήκη που συνδέεται με την εκάστοτε πραγματικότητα και με την πρόσληψή της από τη νόησή μας και με τα βιώματά μας.
Παιδεία, δύναμη θεραπευτική της ψυχής
19 Σεπτεμβρίου 2015
Δάσκαλος – Μαθητής: Το υπέροχο δίδυμο της ζωής
Ι.Θ. Κακριδή
Ανάμεσα στο μαθητή και στο διδάσκαλο είναι βέβαιο πως σιγά-σιγά μέσα στα χρόνια της κοινής προσπάθειας υφαίνεται μια σχέση, που μπορεί να θυμίζει άλλους δεσμούς ανθρώπινους, όπως να πούμε των παιδιών με τους γονείς, δεν παύει όμως να κρατεί και την ιδιοτυπία της. γιατί ενώ τη σχέση των παιδιών με τους γονείς τη ρυθμίζουν έξω από τους πνευματικούς και άλλοι παράγοντες, βιολογικοί, οικογενειακοί, οικονομικοί κ.λπ., η σχέση του μαθητή με το δάσκαλο κρατιέται αποκλειστικά στο πνευματικό επίπεδο.
Έμφαση στην κλασική παιδεία, αλλιώς η στρατηγική ήττα της εκπαίδευσης είναι αναπόφευκτη!
Gerrit Albertus Beneker ~ Katherine, 1926
Του Νίκου Τσούλια
Η κλασική παιδεία δεν αφορά απλά και μόνο τις βάσεις του Δυτικού – και όχι μόνο πια – πολιτισμού αλλά και το βασικό εποικοδόμημα της γνώσης και της μόρφωσης.
Πρόσφατα σχόλια