Παιδεία: ο πλούτος των φτωχών

Η εκπαίδευση κάνει τα πρώτα οργανωμένα της βήματα στο Μεσαίωνα υπό την επίβλεψη της εκκλησίας, με τα γραμματοδιδασκαλεία για τους λίγους και με στόχο η ηγεσία της εκκλησίας να ελέγχει / κατευθύνει τις μάζες.

Η περίοδος της Αναγέννησης είναι αυτή που δίνει τα εργαλεία στην παιδεία να σπάσει το τσόφλι και να ανοιχτεί στον πραγματικό κόσμο, καταλαμβάνοντας χώρο και ρόλο:

«Εκεί που οι μαθητές συναντούν το όνειρό τους…»

Του Νίκου Τσούλια

     Η σκληρή δοκιμασία των σχολείων από την πανδημία έχει επιφέρει πολλαπλά πλήγματα στην εκπαίδευση, στη μάθηση, στη διαπαιδαγώγηση των μαθητών. Και αν μπορούμε να μιλήσουμε για την κάλυψη ενός μέρους του μαθησιακού κενού τους, με συγκροτημένα προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας, πώς μπορούμε να αναφερθούμε σε αναπλήρωση του χαμένου πολιτιστικού προγράμματος του σχολείου; Εδώ η απώλεια μοιάζει να είναι οριστική…

Καλό ή αποτελεσματικό σχολείο; (β΄ μέρος)

Της Κάτιας Μπαλτζάκη και του Νίκου Τσούλια

     Ο ορισμός της ποιότητας στην εκπαίδευση είναι μια διαδικασία δυναμική και διαμορφώνεται μέσα από την πορεία του σχολικού οργανισμού, τις εξωτερικές επιρροές και πιέσεις αλλά και το εσωτερικό περιβάλλον δηλ. την κουλτούρα κάθε σχολείου. Η κουλτούρα, ιδιαίτερα για τα σχολεία που έχουν μια μακρά πορεία, αποτελεί έναν ισχυρό παράγοντα που συμβάλει στη διαμόρφωση της αποτελεσματικότητάς τους.

Το εκπαιδευτικό αφήγημα σήμερα είναι κοινωνικό και πολιτικό αφήγημα

 

Του Νίκου Τσούλια

 

 

     Η προϊούσα και έντονη τάση της φιλελευθεροποίησης της οικονομίας και της ιδιωτικοποίησης των τελευταίων παραγωγικών τομέων επεκτείνεται στο κοινωνικό εποικοδόμημα και φυσικά στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Αγώνας Πολιτισμού και Παιδείας, ο αγώνας για τα Γλυπτά του Παρθενώνα

Με αφορμή τη νέα επικαιρότητα στο εθνικό ζήτημα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης αναδημοσιεύεται μία από τις παλιότερες σχετικές με το θέμα αποφάσεις της ΟΛΜΕ.

(Για την αντιγραφή: Νίκος Τσούλιας)

Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ)

Αθήνα, 13/9/1994

     Κάθε λαός μέσα στην όμορφη αλλά και βασανιστική περιπέτεια της Ιστορίας επιχειρεί να δημιουργήσει ισχυρούς συμβολισμούς με τους οποίους προάγεται η εξευγενισμένη συμπεριφορά και ανιχνεύεται η τελείωση του Ανθρώπου.

Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΛΕΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΣΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

Τομέας Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής

     Η κ. Κεραμέως πεισματικά αρνείται την κοινή λογική. Ο αυταρχισμός της την οδηγεί σε σύγκρουση με το σύνολο του εκπαιδευτικού κόσμου, όταν επιμένει σε καιρό πανδημίας και κλεισίματος των σχολείων να πραγματοποιηθούν μέχρι το τέλος του Φεβρουαρίου, δια ζώσης πολύωρες συνελεύσεις των Συλλόγων Διδασκόντων για να συγκροτήσουν ομάδες εργασίας, να καθορίσουν προγραμματικούς στόχους, να σχεδιάσουν δράσεις, ώστε να υλοποιήσουν το ΦΕΚ της «αυτοαξιολόγησης».

Μην …λιθοβολείτε τους εκπαιδευτικούς

Του Νίκου Τσούλια

     Πριν αρκετά χρόνια είχα δημοσιεύσει, ως Πρόεδρος ΟΛΜΕ, ένα άρθρο με τον τίτλο “Μη λιθοβολείτε το σχολείο” με το οποίο επέκρινα τις θεωρίες αποδόμησης του σχολείου και τόνιζα το εξής βασικό σημείο. Η κριτική που γίνεται στο σχολείο συνολικά δεν μπορεί να είναι κατεδαφιστική, δεν μπορεί να απορρίπτει τη θετική συνεισφορά του στην ελληνική κοινωνία αλλά αντίθετα οφείλει να είναι δημιουργική.

Θέλουμε μόρφωση και παιδεία;

Του Νίκου Τσούλια

     Εκπαιδευτικές πολιτικές πάνε και έρχονται η μια πίσω από την άλλη. Κομματικές αντιπαραθέσεις για την εκπαίδευση γίνονται κάθε ημέρα. Προβλήματα και ανάγκες των σχολείων και των πανεπιστημίων έρχονται με πολλαπλό τρόπο συχνά στη δημοσιότητα. Οι σχέσεις εκπαίδευσης και επαγγελματικών προσδιορισμών αλλά και εργασιακών χώρων είναι συνεχώς στο προσκήνιο.

Αναζητώντας τον Μέγα Παιδαγωγό…

Του Νίκου Τσούλια

     Ζούμε σε ένα δυστοπικό σκηνικό. Μαζί με την πανδημία και την ακραίας μορφής οικονομική κρίση της χώρας μας, η κυβέρνηση της Ν.Δ. και η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας επιδίδονται σε πολυμέτωπη αυταρχική πολιτική με ένα μείγμα παλαιάς κοπής συντηρητισμού και σύγχρονου γυαλιστερού νεοφιλελευθερισμού.

Το σχολείο και η παιδεία είναι η απάντηση

Του Νίκου Τσούλια

     Φαινόμενα βίας παντού, έμφυλη βία ακόμα και εκεί που η τέχνη απελευθερώνει τον άνθρωπο και τον εξευγενίζει, σκληρότητα στις κοινωνικές σχέσεις, ανταγωνισμός και μόνο ανταγωνισμός – το υπέρτατο δόγμα του εμπορευματοποιημένου κόσμου μας, ρηχότητα ψυχική ακόμα και στο προσωπικό περιβάλλον, έλλειμμα αγάπης παντού… εμφανίζονται με ένταση σε οριακές στιγμές της δημοσιότητας και απορούμε για την εμπεριεχόμενη βαρβαρότητά τους.

«ΠΑΙΔΕΊΑΣ ΟΡΆΜΑΤΑ»

 

 

Του Ηλία Γιαννακόπουλου

 

«Μόνον εκείνοι που κατέχουν τα κλειδιά της ελευθερίας και των ονείρων θ’ ανοίξουν το σχολείο σε μία ανοιχτή κοινωνία» (Ραούλ Βανεγκέμ)

 

Διαχρονικά ο άνθρωπος κατά την μακραίωνη πορεία του πάνω στη γη αγωνίστηκε τόσο για την βιολογική του επιβίωση όσο και για την εσωτερική του ολοκλήρωση. Στο δρόμο από την πρωτόγονη βαρβαρότητα στη λογική θεώρηση και ερμηνεία του κόσμου είχε ως σύμμαχο την ικανότητα να «αποθηκεύει» τις αποκτημένες γνώσεις. Η κατανόηση των νόμων της φύσης και η ως ένα βαθμό αποδέσμευσή του από αυτήν τον κατέστησε κυρίαρχο του ζωικού βασιλείου.

Σχολείο παιδείας και ανθρωπισμού

Vincent van Gogh / Orchard in Blossom, 1888

Του Νίκου Τσούλια

Ως πρόεδρος της ΟΛΜΕ

      Πιστεύω πώς είναι ήδη υπερώριμη η σημερινή περίοδος για να συζητήσουμε (η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της) τις νέες δυναμικές της μάθησης, τις μορφωτικές αναζητήσεις, το περιεχόμενο του σχολείου. Ο ανταγωνισμός των τριών μεγάλων αναπτυγμένων γεωγραφικών οντοτήτων της ανθρωπότητας (Η.Π.Α., Ευρωπαϊκή Ένωση, Ιαπωνία) θέτει την εκπαίδευση πιο επιτακτικά ερωτήματα, μεγαλύτερες απαιτήσεις.