Τα παιδιά ξέμαθαν να είναι μαθητές

Δημήτρης Τσιριγώτης

«Έχει καταντήσει το σχολείο χώρος εκπλήρωσης φαντασιώσεων κάθε γραφειοκράτη ιθύνοντος νου του υπουργείου που αγνοεί πως ο χώρος δράσης των εκπαιδευτικών είναι η τάξη και όχι το γραφείο»

Και να που το άνοιγμα των σχολείων δεν επέφερε την αναμενόμενη επαναφορά σε κανονική λειτουργία. Κατά γενική ομολογία όσων εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία η σχολική καθημερινότητα έχει γίνει πάρα πολύ δύσκολη. Η ένταση, η αταξία, το χάος, η παραβατικότητα, η αδιαφορία για την μάθηση, η δυσκολία στη συγκέντρωση και στην κατανόηση κυριαρχούν. Σαν τα παιδιά να έχουν απωλέσει την ιδιότητα να υπάρχουν ως μαθητές. Και γνωστικά αλλά και κοινωνικά. Είναι δυνατόν να ξέμαθαν να είναι μαθητές;

Τα πανεπιστήμια είναι θεσμοί γνώσης, ελευθερίας, δημιουργίας

Του Νίκου Τσούλια

     Όταν στη χώρα μας εξακολουθούμε να συζητάμε και να αντιπαρατιθέμεθα σε κλίμα όξυνσης για την απλή και μόνο λειτουργία των πανεπιστημίων, όταν τα πανεπιστήμια ρημάζονται από εξω-εκπαιδευτικά στοιχεία, όταν οι καταλήψεις στα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι μόνιμο φαινόμενο, όταν τα φαινόμενα βίας κατά των καθηγητών δεν λένε να σταματήσουν, τότε είναι μάλλον υπονομευμένη η ατζέντα του διαλόγου για τους κορυφαίους εκπαιδευτικούς, μορφωτικούς και επιστημονικούς θεσμούς της χώρας.

Το διαστελλόμενο χάσμα μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών

Δημήτρης Τσιριγώτης

Φυσικός

 

H φόρα των μαθητών προς το μέλλον δεν ανακόπτεται και δεν είναι σωστό να ανακοπεί. Η εκπαιδευτική πράξη πρέπει να λαμβάνει υπόψη το πώς πραγματικά είναι οι μαθητές σήμερα και όχι το πώς θα θέλαμε να είναι. Είναι ζωτική ανάγκη οι εκπαιδευτικοί να συνειδητοποιήσουν τις ιδιαιτερότητες των σημερινών μαθητών και να τις αποδεχτούν. Η αποδοχή της διαφορετικότητας και η ενσυναίσθηση είναι οι γέφυρες στο χάσμα.

Η παιδεία και οι εκλογές στο Κίνημα Αλλαγής

Του Νίκου Τσούλια

     Στην πορεία για την εκλογή ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής, οφείλουμε να κάνουμε δημόσιο διάλογο επί της ουσίας της πολιτικής και φυσικά επί της παιδείας.

Η δια της τέχνης παίδευσις: Τέχνη και Πολιτισμός στο σχολείο

Του Θεόδωρου Γραμματά

Εκπαιδευτικό δράμα και θέατρο, Θέατρο για την αλλαγή, Εφαρμοσμένο θέατρο, Κοινωνικό θέατρο, Θεατρικό παιχνίδι, είναι μερικοί μόνο από τους χαρακτηρισμούς και τις ιδιότητες που αποδίδονται στη Θεατρική Αγωγή και Παιδεία και γενικότερα στο Θέατρο στην Εκπαίδευση, που και αυτό με τη σειρά του δεν αποτελεί παρά μια επιμέρους κατηγορία της παρουσίας και  ενεργού λειτουργίας του Πολιτισμού στο εκπαιδευτικό σύστημα.

Ο αυταρχισμός του Υπουργείου Παιδείας δεν έχει τέλος αλλά είναι αδιέξοδος…

Του Νίκου Τσούλια

Έναν βασικό κομματικό στόχο έχει η Υπουργός Παιδείας – πέραν των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της ιδιωτικοποίησης της μάθησης – τον ασφυκτικό έλεγχο των εκπαιδευτικών και την αποδυνάμωση των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών.

Παιδεία: ο πλούτος των φτωχών

Η εκπαίδευση κάνει τα πρώτα οργανωμένα της βήματα στο Μεσαίωνα υπό την επίβλεψη της εκκλησίας, με τα γραμματοδιδασκαλεία για τους λίγους και με στόχο η ηγεσία της εκκλησίας να ελέγχει / κατευθύνει τις μάζες.

Η περίοδος της Αναγέννησης είναι αυτή που δίνει τα εργαλεία στην παιδεία να σπάσει το τσόφλι και να ανοιχτεί στον πραγματικό κόσμο, καταλαμβάνοντας χώρο και ρόλο:

«Εκεί που οι μαθητές συναντούν το όνειρό τους…»

Του Νίκου Τσούλια

     Η σκληρή δοκιμασία των σχολείων από την πανδημία έχει επιφέρει πολλαπλά πλήγματα στην εκπαίδευση, στη μάθηση, στη διαπαιδαγώγηση των μαθητών. Και αν μπορούμε να μιλήσουμε για την κάλυψη ενός μέρους του μαθησιακού κενού τους, με συγκροτημένα προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας, πώς μπορούμε να αναφερθούμε σε αναπλήρωση του χαμένου πολιτιστικού προγράμματος του σχολείου; Εδώ η απώλεια μοιάζει να είναι οριστική…

Καλό ή αποτελεσματικό σχολείο; (β΄ μέρος)

Της Κάτιας Μπαλτζάκη και του Νίκου Τσούλια

     Ο ορισμός της ποιότητας στην εκπαίδευση είναι μια διαδικασία δυναμική και διαμορφώνεται μέσα από την πορεία του σχολικού οργανισμού, τις εξωτερικές επιρροές και πιέσεις αλλά και το εσωτερικό περιβάλλον δηλ. την κουλτούρα κάθε σχολείου. Η κουλτούρα, ιδιαίτερα για τα σχολεία που έχουν μια μακρά πορεία, αποτελεί έναν ισχυρό παράγοντα που συμβάλει στη διαμόρφωση της αποτελεσματικότητάς τους.

Το εκπαιδευτικό αφήγημα σήμερα είναι κοινωνικό και πολιτικό αφήγημα

 

Του Νίκου Τσούλια

 

 

     Η προϊούσα και έντονη τάση της φιλελευθεροποίησης της οικονομίας και της ιδιωτικοποίησης των τελευταίων παραγωγικών τομέων επεκτείνεται στο κοινωνικό εποικοδόμημα και φυσικά στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Αγώνας Πολιτισμού και Παιδείας, ο αγώνας για τα Γλυπτά του Παρθενώνα

Με αφορμή τη νέα επικαιρότητα στο εθνικό ζήτημα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης αναδημοσιεύεται μία από τις παλιότερες σχετικές με το θέμα αποφάσεις της ΟΛΜΕ.

(Για την αντιγραφή: Νίκος Τσούλιας)

Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ)

Αθήνα, 13/9/1994

     Κάθε λαός μέσα στην όμορφη αλλά και βασανιστική περιπέτεια της Ιστορίας επιχειρεί να δημιουργήσει ισχυρούς συμβολισμούς με τους οποίους προάγεται η εξευγενισμένη συμπεριφορά και ανιχνεύεται η τελείωση του Ανθρώπου.

Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΛΕΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΣΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

Τομέας Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής

     Η κ. Κεραμέως πεισματικά αρνείται την κοινή λογική. Ο αυταρχισμός της την οδηγεί σε σύγκρουση με το σύνολο του εκπαιδευτικού κόσμου, όταν επιμένει σε καιρό πανδημίας και κλεισίματος των σχολείων να πραγματοποιηθούν μέχρι το τέλος του Φεβρουαρίου, δια ζώσης πολύωρες συνελεύσεις των Συλλόγων Διδασκόντων για να συγκροτήσουν ομάδες εργασίας, να καθορίσουν προγραμματικούς στόχους, να σχεδιάσουν δράσεις, ώστε να υλοποιήσουν το ΦΕΚ της «αυτοαξιολόγησης».