Ο CELESTIN FREINET ΚΑΙ Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ

Elizabeth reading, 1897 Bessie MacNicol

 

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ – ΠΑΥΛΙΝΑ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

​

Εργαλεία για την κοινωνικοποίηση και την πολιτική χειραφέτηση του μαθητή»

​

Το κείμενο αυτό στηρίχθηκε σε ανακοίνωση που πραγματοποιήσαμε στο τριήμερο αφιέρωμα στον μεγάλο μεταρρυθμιστή παιδαγωγό Célestin Freinet για τα 50 χρόνια από το θάνατό του που διοργάνωσε το Γαλλικό Ινστιτούτο της Αθήνας (1-3 Δεκέμβρη 2016).

Ο Παιδαγωγικός Έρωτας είναι πάντα υπαρκτός και δημιουργικός!

 

H. Edw. Lamson (1841-1919), Ένα σχολείο του χωριού (Αγροτικό σχολείο). 1890. Πινακοθήκη Τέχνης του Πανεπιστημίου του Γέηλ (Yale University Art Gallery)

Του Νίκου Τσούλια

 

     Γεννιέται με τον πιο αθώο τρόπο. Στην παιδική ηλικία ο μαθητής μπορεί να προσλάβει την εικόνα μιας δασκάλας ή ενός δάσκαλου ως φυσική προέκταση της μητέρας του ή του πατέρα του. Θα νιώσει μια αίσθηση διάχυτης και πανίσχυρης εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του εκπαιδευτικού – είναι αυτός που θα τον υπερασπιστεί σε κάθε δύσκολη εκτός της οικογενειακής εστίας στιγμή του.

Η παιδαγωγική αξία του παραμυθιού

 

 

Γράφει η Κυριακή-Μαρία Καραγγελή

 

Αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω όλοι μας έχουμε να προσθέσουμε πολλές ιστορίες έπειτα από τη νοσταλγική φράση : Μια φορά κι έναν καιρό… Μικροί ως ακροατές και αργότερα ως αφηγητές όμορφων ιστοριών. Έχουμε ταυτιστεί με ήρωες, έχουμε φοβηθεί με φοβερά και τρομερά πλάσματα της φαντασίας μας αλλά κυρίως έχουμε πλάσει έναν μαγικό κόσμο ονείρων, ελπίδας και αισιοδοξίας.

Θα είμαι πάντα εκπαιδευτικός!

Μαθητές και μαθήτριες του Θετικού Προσανατολισμού της Γ΄ Τάξης του 3ου Λυκείου Ζωγράφου σχολικής χρονιάς 2016-17, στο τελευταίο μάθημά μου.
Από αριστερά: Παρίτα, Νίκος, Σέβη, Κωνσταντίνος, Ζωή, Παναγιώτης, Αλέξανδρος, Σάρα, Δώρα, Δήμητρα, Δέσποινα, Δημήτρης, Άννα, Βασιλική, Χρύσα και Κωνσταντίνα.

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Μπορεί να μου ήλθε ο κόσμος ανάποδα με την αφυπηρέτησή μου – όπως πολύ σωστά λένε οι Κύπριοι εκπαιδευτικοί – και με την αναγκαστική αποδοχή της πραγματικότητας, αλλά δεν πρόκειται να δεχτώ την ανατροπή του ειδώλου μου που τεχνοτροπούσα χρόνια και χρόνια είτε στη σχολική αίθουσα είτε σε θέσεις ευθύνης του εκπαιδευτικού κινήματος.

Παιδαγωγούντες Ιστορικοί και η επίθεση εναντίον των Εκπαιδευτικών

Meyer von Bremen

 

Γιώργος Μαυρογιώργος

Πέμπτη, 27 Οκτώβριος, 2016

Μέλη "Παρέας" από συγκεκριμένους "επιφανείς" ιστορικούς αυτοσχεδιάζουν και, κατά τα πρότυπα της "Δημόσιας ιστορίας", ως ερασιτέχνες/εμπειροτέχνες επιχειρούν να συγκροτήσουν μια "Δημόσια Παιδαγωγική" νεοφιλελεύθερης έμπνευσης με άξονα μια ατεκμηρίωτη ιστορικά επίθεση εναντίον των εκπαιδευτικών και της άρνησής τους δήθεν να δεχτούν τις φαντασιώσεις μιας "επινοητικής εκπαίδευσης".

Το τελευταίο μου μάθημα!

Η εκπληκτική Γ΄ τάξη του 3ου Λυκείου Ζωγράφου σε εκδρομή στα Γιάννενα, 3 – 6 Δεκεμβρίου 2016

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Δεν ήμουνα σίγουρος ότι θα ήταν το τελευταίο μου μάθημα. Δεν ήξερα πότε θα μου έλθει το χαρτί της επίσημης αποδοχής της παραίτησής μου. Υπολόγιζα ότι θα είναι μέσα στις Χριστουγεννιάτικες Γιορτές. Το προσδιόρισα από μόνος μου ότι θα είναι αυτό το κύκνειο άσμα μου.

Ερίζουμε για την παιδαγωγική του θρησκευτικού μαθήματος; – πολιτισμικές «κατασκευές»

The Evening Under the Lamp   –   Pierre Bonnard,  1903

 

Σταμάτης Πορτελάνος

 

Τετάρτη, 19 Οκτώβριος, 2016

 

Οι μεθηλικιώσεις στον πολιτισμό-διαγενεαλογική ηθική

Η διαλεκτική μεταξύ των διαφορετικών προσεγγίσεων για το χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών λόγω της φύσης του απαιτεί νηφάλιο λόγο με επιχειρήματα και αλληλοκατανόηση για το εφικτό, αλλά και το ορθολογιστικά ανέφικτο. Απαιτείται για τη θρησκευτική παιδεία Λόγος από φωτισμένους νόες και «πνεύμα εγκαινίζον και ευθές» ανεξάρτητο σκοπιμοτήτων, ιδεοληψιών και θρησκευτικομηδενιστικών ή πνευματομηδενιστικών και εθνομηδενιστικών ρευμάτων. Όλα αυτά διαιρούν και αποσυντονίζουν την καθολικότητα ενός πολιτισμού ιστορίας και ταυτότητας. Ειρήσθω εν παρόδω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση Εθνών-κρατών υιοθετεί και στηρίζει τη σύνθεσή της από διαφορετικές εθνικές ταυτότητες. Εξάλλου ο Χριστιανισμός συνιστά σπλάχνο του πολιτισμού της, παρά τις αντίθετες ιδεοληψίες.