Αρχείο
Πάσχα το τερπνόν
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Το Πάσχα δεν είναι μόνο «τερπνόν», αλλά και «λύτρον λύπης» για τον Παπαδιαμάντη, ο οποίος δημοσίευσε πολλά διηγήματα για τη Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση του Χριστού, ξετυλίγοντας ιστορίες ικανές να μαγέψουν όχι μόνο τους αναγνώστες της εποχής του, αλλά και όσους δεν έχουν πάψει να αγαπούν τη λογοτεχνία μέχρι και το τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Το άρθρο αυτό του Παπαδιαμάντη δημοσιεύτηκε, υπό τον τίτλο «Το Πάσχα», στην αθηναϊκή εφημερίδα «Εφημερίς», στις 6 Μαΐου 1888, Κυριακή του Πάσχα. Ο Παπαδιαμάντης πανηγυρίζει για τις συναθροίσεις του ελληνικού λαού, υμνεί και λατρεύει το γιορτινό πνεύμα της αγάπης, το οποίο παραμένει υψηλόφρον και ανθηρό, όπως η αναστημένη φύση.
Το Πάσχα σε παλιά Αναγνωστικά
Χριστός Ανέστη
Χρόνια πολλά
Χρόνια όμορφα και δημιουργικά, χρόνια γεμάτα αγάπη!
Νίκος Τσούλιας
Το θείο δράμα μέσα από την Τέχνη
Του Νίκου Τσούλια
Η Τέχνη έχει πάντα δικά της μονοπάτια. Δεν αρκείται στην ορθολογική θεώρηση της πραγματικότητας. Έχει άλλους δρόμους και από την Επιστήμη και από τη Φιλοσοφία. Αφορμάται από το συναίσθημα μα το υπερβαίνει. Αναζητά νέα σύμπαντα. Τα δημιουργεί. Κάνει έναν δικό της κόσμο.
Η Μεγάλη Παρασκευή σε παλιό Αναγνωστικό
«Σὲ λίγες ἡμέρες ἦλθεν ἡ Μεγάλη Παρασκευή. Οἱ καμπάνες ἐκτυποῦσαν πένθιμα.
Ἡ Δαφνούλα καὶ ὁ Κωστάκης ἐρώτησαν τὴν μητέρα τους γιὰ τὴν ἡμέρα αὐτή. Ἐκείνη τοὺς εἶπε :
– Σήμερα, παιδιά μου, ἡ ἡμέρα εἶναι πολὺ λυπητερή. Σὰν σήμερα ἐσταυρώθηκεν ὁ Χριστός μας. Τὸ μεσημέρι θὰ πᾶμε στὴν ἐκκλησία νὰ προσκυνήσωμε τὸν Ἐσταυρωμένο καὶ τὸν Ἐπιτάφιο. Ἐλᾶτε τώρα μαζί μου κάτω στὸ περιβόλι.
Ω γλυκύ μου Έαρ…
Του Νίκου Τσούλια
Πάσχα χωρίς παιδικές μνήμες δεν υπάρχει! Έτσι κι αλλιώς μεγάλο μέρος της ζωής μας το διάγουμε με την παιδική μας ματιά, αν και δεν το κατανοούμε πάντα. Αλλά τα μεγάλα γεγονότα, τα γεγονότα που έχουν σωρευτικά όμορφα βιώματα, γίνονται φωτεινές αναμνήσεις και έρχονται ξανά και ξανά και γίνονται αδιάβρωτα από το πέρασμα των καιρών και ίσως να είναι μια εκδίκηση στο ισοπεδωτικό πέρασμα του χρόνου.
Καλό Πάσχα!
Κωστής Βάρναλης
Οι πόνοι της Παναγίας
Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί;
Σε ποιο νησί του ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική;
Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ’ άδικο φωνάζεις.
Ξαίρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή,
που με τα βρόχια της οργής ταχιά θε να σπαράζεις.
…
«Το Πάσχα, κάποτε…»
-
- Ήπειρος 1957 – Μπαλάφας Κώστας
Του Νίκου Τσούλια
Πως το περιμέναμε. Πως το λατρεύαμε… Και δεν ήταν οι διακοπές η αιτία για την γλυκιά προσδοκία, παρόλο που το σχολείο τότε ήταν αυστηρό. Ήταν το γιορτινό κλίμα, τα καινούργια πάνινα παπούτσια, τα πολλά φώτα και τα βεγγαλικά, τα κουλούρια, τα γλυκά και τα πλούσια φαγητά, η χαλαρότητα στο αυστηρό κλίμα, ο ερχομός των νέων από την Αθήνα με τα ωραία τους ρούχα και όλο και κάποια όμορφα κορίτσια από την πρωτεύουσα, αφού ντρεπόμαστε να ονειρευτούμε τα κορίτσια του χωριού.
Θεσσαλονίκη: Επτά Ναοί για να βιώσετε κατανυκτικό Πάσχα
Ποιος είπε πως για να περάσετε ένα αξέχαστο Πάσχα και να βιώσετε ξεχωριστά αυτές τις άγιες ημέρες, πρέπει να βρεθείτε σε κάποιο ξακουστό μοναστήρι, ίσως σε κάποιο γραφικό εκκλησάκι σε ένα νησί, ή σε ένα χωριό!
Οσοι πιστοί παραμείνετε στην Θεσσαλονίκη και θέλετε να ζήσετε μία ξεχωριστή εμπειρία, σε κλίμα κατάνυξης και θρησκευτικής ευλάβειας, πρέπει να μάθετε πως έχετε πολλές επιλογές.
Το Πάσχα κάποτε ήταν …
Η Λαμπρή των Ελλήνων
Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα
Είτε «Πάσχα στα πέλαγα» έκαναν οι Έλληνες, είτε την «Πασχαλιά της Λευτεριάς» περνούσαν, «Χιονισμένο Πάσχα», «Τραγικό Πάσχα» ή «Τη Νύχτα της Εξόδου», η «Πασχαλινή Ιστορία» μοιάζει να είναι και μια υπόθεση συγγραφική εκτός από υπαρξιακή ιστορία των ανθρώπων.
Και είτε «Πάσχα στο νησί των γιασεμιών» επέλεγαν, είτε «Πάσχα στο χωριό», η «Μακρινή Ανάσταση» γινόταν η δική τους «Ανάσταση». «Η ημέρα της Λαμπρής», όπως τραγούδησε ο Σολωμός στον «Λάμπρο». Το «Πάσχα των Ελλήνων», όπως το χαρακτήρισε με αμφισημία ο Άγγελος Σικελιανός.
Διότι για τον Έλληνα η Ανάσταση και η Λαμπρή είναι διπλή και τρίδιπλη γιορτή μέσα στο χρόνο. Του Θεανθρώπου και της ψυχής του, της Φύσης και της φύσης του, της Πατρίδας του και του Έθνους. Στην Ελλάδα, όλα την Άνοιξη ανασταίνονται.
Χριστός Ανέστη
Τοιχογραφία του ναού της Παναγίας της Καπνικαρέας
Παιδείας Εγκώμιον 
Πρόσφατα σχόλια