Ανάπτυξη δεν είναι μόνο η οικονομική μεγέθυνση όπως λέει ο νεοφιλελευθερισμός και η Ν.Δ.

Melancholy, Edvard Munch, 1892

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Στους σημερινούς καιρούς με την επικυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού πολλά νοήματα των λέξεών μας και των εκφράσεών μας έχουν μετασχηματιστεί και λειτουργούν ως ιδεολογικά στοιχεία στήριξης και επέκτασης του εν λόγω πολιτικού ρεύματος. Και αυτό δεν είναι παράδοξο αφού κάθε εποχή και με βάση τα κρατούντα πολιτισμικά και κοσμοθεωρητικά σχήματα μεταλλάσσει το εννοιολογικό στερέωμα αλλά και το γλωσσικό κώδικα· πρόκειται για την εξέλιξη της ίδιας της γλώσσας.

Advertisements

Ποια είναι η σχέση της εκπαίδευσης με την ανάπτυξη;

“Au Charbonnage” Café, Vincent van Gogh, Brussels

 

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Στη σημερινή συγκυρία, η εκπαίδευση λογίζεται και αντιμετωπίζεται ως ένα πεδίο με αποκλειστική του λειτουργία την προαγωγή υλικών αγαθών και τον επαγγελματικό καταμερισμό των πολιτών και κατά δεύτερο λόγο την κοινωνική πρόοδο και την πνευματική καλλιέργεια των ανθρώπων. Έχει δηλαδή μια εργαλειακή χρήση εκ μέρους της κεφαλαιοκρατικής οικονομίας με βασικό και αποκλειστικό στόχο την οικονομική μεγέθυνση και τη συσσώρευση του παραγόμενου πλούτου σε όλο και πιο λίγα κέντρα εξουσίας.

Η κυριαρχία του χρήματος

Του Νίκου Τσούλια

      «Το χρήμα κυβερνάει τον κόσμο», ήταν μια κοινή διαπίστωση των ανθρώπων στα καφενεία στους παλιότερους καιρούς. Και ήταν από τα λίγα σημεία κοινής συμφωνίας γύρω από τα πολιτικά ζητήματα, τα οποία γενικώς ήταν εστία έντονων διαφωνιών και ζωηρών αντεγκλήσεων. Τα χρόνια πέρασαν και περνούν και ο κόσμος αλλάζει αλλά η παλιά διαπίστωση παραμένει πάντα ισχυρή και μάλιστα στις ημέρες μας αποκτά όλο και πιο ισχυρό περιεχόμενο!

ΠΕΚ: Για τη μισθολογική κατάσταση των καθηγητών

Προοδευτική Ενότητα Καθηγητών (ΠΕΚ)

 

     Η μισθολογική κατάσταση των καθηγητών – όπως και πολλών εργαζόμενων – είναι καθ’ όλη τη διάρκεια της εφαρμογής των μνημονίων κατάσταση ανέχειας και σε ένα μεγάλο μέρος σε κατάσταση κάτω του ορίου φτώχειας· μια εικόνα οικονομικής ασφυξίας.

Εμείς και τα μνημόνια

Jules GIRARDET – Le Cygne et ses Petits

Του Νίκου Τσούλια

     Μαγική χώρα η Ελλάδα, παραμυθένια η τρέχουσα πολιτική της, οι κάτοικοί της ζούμε μια επινοημένη πραγματικότητα. Μεταμορφώνουμε την «ιστορική μας στιγμή» σε ένα παράλληλο σύμπαν συλλογικής φαντασίωσης και περιμένουμε την έξοδο από τις δυσκολίες και τα τέρατα του παραμυθιού με εκείνο το κλασικό όμορφο τέλος «και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα», χωρίς να κάνουμε τίποτα. Αποκοιμίσαμε το δράκο του παραμυθιού, που μας έφερε στη δύσκολη στιγμή, και τώρα ο δρόμος είναι ελεύθερος για την ευτυχία…

Εμπόριο ελπίδων και συντάξεων

 

Adam. Detail from Michelangelo s fresco in the Sistine Chapel

 

 

ΤΟ ΒΗΜΑ

30.10.2018

 

Η χρεοκοπία και η εξ αυτής επελθούσα σχεδόν δεκαετής οικονομική κρίση φανέρωσε μια χώρα που ζούσε πέραν των δυνάμεων και των δυνατοτήτων της, μια χώρα που ευημερούσε με δανεικά και ψέματα.

Θα μειωθούν, δεν θα μειωθούν οι συντάξεις;

Του Νίκου Τσούλια

     Όχι, δεν πρόκειται για τη γνωστή φράση «μ’ αγαπάει, δεν μ’ αγαπάει». Εδώ δεν μαδιέται η μαργαρίτα αλλά οι συντάξεις και μάλιστα θα είναι σε διαρκές μάδημα, αφού έχουν ήδη συνδεθεί με τα συγκεκριμένα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες. Γι’ αυτό το λόγο και η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μιλάει διαρκώς και επιμόνως για υπερκάλυψη του πλεονάσματος για φέτος στους δανειστές.