Αγαπάμε την Ελλάδα;

Του Νίκου Τσούλια

     Γεννηθήκαμε, γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, ζούμε, δρούμε στην Ελλάδα. Είναι η μεγάλη πολιτισμική μήτρα μας, η συλλογική μας εστία, η Πατρίδα μας.

Γλωσσική σύγχυση ή κίβδηλες αξίες της κοινωνίας;

Edwin Lord Weeks (1849-1903) The_Moorish_Bazaar

Του Νίκου Τσούλια

      Μαθαίνουμε και έχουμε συνηθίσει να αντλούμε το βασικό περιεχόμενο των λέξεων της γλώσσας μας μέσα από τα ποικίλα λεξικά[i] και από τους θεσμούς της εκπαίδευσης. Όμως πολύ εύκολα συνειδητοποιούμε ότι η οριοθέτηση των σημασιολογικών φορτίων των λέξεων δεν είναι τόσο απλή όσο παρουσιάζεται από τις προαναφερθείσες επίσημες πηγές.

Ελλάδα, χώρα διαφθοράς;

Le Coucher Du Soleil La Seine-Claude Monet

Του Νίκου Τσούλια

      Στις σχετικές του θέματος διεθνείς αξιολογήσεις η χώρα μας έχει μια θέση με μεγάλο ποσοστό διαφθοράς, που δεν θυμίζει σε τίποτα οργανωμένο και εκσυγχρονισμένο κράτος. Και προφανώς δεν χρειάζεται καμιά ιδιαίτερη επιστημονική ανάλυση για να εξαχθεί αυτό το συμπέρασμα. Κάθε πολίτης θα έχει συναντήσει αρκετές φορές στη ζωή του φαινόμενο διαφθοράς.

Παρανομία: το μέγα πρόβλημά μας

Του Νίκου Τσούλια

      Καθημερινά βιώνουμε όλο και καινούργιες περιπτώσεις παρανομίας, κλοπής και υφαρπαγής δημόσιων οικονομικών πόρων. Ξαφνιαζόμαστε από την ευρηματικότητα της καταπάτησης του νόμου. Απορούμε για τα μεγάλα οικονομικά μεγέθη που έχουν κλαπεί. Μένουμε έκπληκτοι από την έκταση της παρανομίας. Πολιτικοί του τύπου: Τσοχατζόπουλου, Παπαγεωργόπουλου, Λιάπη κλπ, στελέχη της κρατικής διοίκησης και των κομματικών μηχανισμών, πρόεδροι και διευθύνοντες σύμβουλοι Δημόσιων Οργανισμών και πολίτες κάθε κατηγορίες έσερναν και σέρνουν το χορό της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου της χώρας μας με την πιο απίστευτη ευκολία και κανένας θεσμός δεν το έπαιρνε είδηση και δεν ελάμβανε κανένα μέτρο! Η φοροδιαφυγή έχει τέτοια μεγέθη που αναλογίζεται κανείς, αν μπορούμε να μιλάμε ουσιαστικά για κάποιο υπαρκτό φορολογικό σύστημα.

Επιτέλους, μια δίκαιη απόφαση

Του Νίκου Τσούλια

Επιτέλους, μια δίκαιη απόφαση, μια απόφαση που βγάζει από το απυρόβλητο της δικαιοσύνης το πολιτικό σύστημα και τους πολιτικούς, μια απόφαση – σταθμός που πρέπει να βρει τη συνέχειά της. Ζούμε εδώ και χρόνια μια εικόνα του απόλυτου παράλογου, πολιτικοί και δημόσια πρόσωπα λεηλατούν το δημόσιο χρήμα και εμπαίζουν τους νόμους και τη νοημοσύνη μας, χωρίς κανένας να τους αγγίζει. Ζούμε μια εικόνα τρομοκράτησης των εργαζομένων και των πολιτών, ότι οι μισθοί τους και οι συντάξεις τους, ακόμα και η ανεργία τους είναι η αιτία του κακού, η αιτία της σημερινής κρίσης, ότι οι νέοι μας δεν πρόκειται να βρουν εργασία λόγω δικής τους αδυναμίας.