Αρχείο
Τα ποιήματα του Fractal: Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986)
Jorge Luis Borges
Επιμέλεια και ανθολόγηση: Μανόλης Ανδρεδάκης//
ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 23η ΡΑΨΩΔΙΑ
(Μετάφραση: Δημήτρης Καλοκύρης)
Το σιδερένιο τώρα πια σπαθί έχει κάνει
αυτό που όφειλε να κάνει: εκδικήθηκε.
Τα τρομερά δοξάρια, των εχθρών τα κράνη
στο αίμα βάφτηκαν που άφθονο χύθηκε.
Χτίζοντας τον λαβύρινθο μιας βιβλιοθήκης
Χ. Λ. Μπόρχες και Φράνκο Μαρία Ρίτσι (Φωτ. Massimo Listri)
του Φράνκο Μαρία Ρίτσι
«Μια μέρα, το χειμώνα του 1973, πήγα στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Μπουένος Άιρες, την οποία διύθυνε ο Μπόρχες. Καλοντυμένος, με λευκό πουκάμισο, με περίμενε κάτω από τον θόλο του αναγνωστηρίου. Μόλις τον ενημέρωσαν ότι έφτασε ο εκδότης από το Μιλάνο, άρχισε να βαδίζει προς το μέρος μου, απευθύνοντάς μου έναν στίχο από την Κόλαση του Δάντη: Tu duca, tu signore, tu maestro («Θα είσαι ο οδηγός μου, ο κύριος και ο αφέντης μου»).
Ένας αναγνώστης
του Χόρχε-Λούις Μπόρχες
Άλλοι, ας καυχηθούν για τις σελίδες που έχουν γράψει•
εγώ, είμαι περήφανος για κείνες που έχω διαβάσει.
Μπορεί να μην υπήρξα φιλόλογος,
ή να μην έχω ερευνήσει τις πτώσεις, τις εγκλίσεις τις δύσκολες
μεταφωνίες των γραμμάτων,
το δέλτα που μετατρέπεται σε ταυ
την ισοδυναμία του χι με το κάπα,
αλλά, χρόνο με το χρόνο, μ’ έχει κυριέψει
ένα πάθος για τη γλώσσα.
Η κατασκευή της ουτοπικής βιβλιοθήκης του Μπόρχες
10. 11.2016
O Αργεντινός συγγραφέας Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986) ανήκει στους συγγραφείς που οραματίσθηκαν, αρκετό καιρό πριν από την τεχνολογική έκρηξη, δομές που εμπεριείχαν την πολυπλοκότητα της υπερκειμενικής φύσης του διαδικτύου.
Το αίνιγμα του άλλου – Μικρό κείμενο για τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες
Από την Ελένη Γκίκα //
Μικρό κείμενο για τον ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ
«Αν εξαιρέσουμε τον Τσε Γκεβάρα και τον Χουάν Περόν, τον οποίο απεχθανόταν ο Μπόρχες, τούτος ο τυφλός porteno παραμένει ο διασημότερος Αργεντινός του 20ου αιώνα»…. Και «Το λήμμα «μπορχεσιανός» εδώ και χρόνια, είναι εξίσου πολυχρησιμοποιημένο στο λογοτεχνικό λεξιλόγιο με τον όρο «καφκικός».
Ο Μπόρχες στην Κρήτη
Γιώργος Χουλιάρας
Τον οδηγήσαμε ακριβώς στο σημείο
από όπου φαντάσθηκε ότι ξεκίνησε.
Οι πέτρες έκαιγαν στα ερείπια
καθώς ο ήλιος τώρα τρύπωνε παντού
σε ένα μεθοδικά ακάλυπτο παρελθόν.
Κοιτάζαμε χωρίς να βλέπουμε.
Εδώ θα ήταν ο λαβύρινθος εκείνος
μονολογούσε χαμένος σε σκέψεις
που δεν είχε διαφθείρει το φως.
Εδώ θα ήταν απολύτως σκοτεινά
όπως τώρα, έλεγε, το βλέπω
ενώ με θόρυβο τα τζιτζίκια
ακόνιζαν τα κέρατα του ταύρου.
Θα προχώρησε προς την έξοδο
με το χέρι σφιγμένο σε κουβάρι
που η άκρη του δεν φαινόταν
ούτε τώρα αν υπήρχε.
Γιατί τον χάσαμε από τα μάτια μας
σε μια στιγμή όπως μας στράβωσε
ο ήλιος σε μυθικό καθρέφτη
φυγαδεύοντας το πραγματικό
είδωλο ενός ανύπαρκτου κόσμου.
Ο Μπόρχες στην Ελλάδα
Κυριακίδης Αχιλλέας, Η ΑΥΓΗ, 9.2.2014
ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ, Άπαντα τα πεζά, τόμος Ι, σελ. 600, τόμος ΙΙ, σελ. 488, εισαγωγή, μετάφραση, σημειώσεις Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδόσεις Πατάκη
- Από την παρουσίαση των Πεζών του, στην Εθνική Βιβλιοθήκη
Ξαναδιαβάζοντας τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες
Κουζέλη Λαμπρινή, ΤΟ ΒΗΜΑ, 2.2.1014
Η επανέκδοση των Απάντων του αργεντινού συγγραφέα στις δοκιμασμένες μεταφράσεις των Δημήτρη Καλοκύρη και Αχιλλέα Κυριακίδη.
Πρόσφατα σχόλια