Το βάρος της μνήμης

Στη συλλογική μνήμη των Παλαιστινίων έμεινε ως η Νάκμπα, η καταστροφή, η στιγμή που άφησαν τα σπίτια τους, τα χωράφια και όσα τους έδεναν με εκείνο τον τρόπο, για να μη γυρίσουν ποτέ πίσω και να γίνουν άνθρωποι χωρίς πατρίδα

Παναγιώτης Σωτήρης

in.gr 20 Μαΐου 2021

Γενοκτονία των Ποντίων: Χτυπούσαν ανελέητα τα παιδιά με τα μαστίγια

Κατά την περίοδο 1914- 1923, οι Τούρκοι θανάτωσαν τουλάχιστον 200.000 Έλληνες του Πόντου.

in.gr

19 Μαΐου 2021

Με ένα απελπισμένο τηλεγράφημα τον Ιούλιο του 1920 η Επιτροπεία Ποντίων ενημέρωνε με σπαρακτικό τρόπο τον Ελευθέριο Βενιζέλο για τα γεγονότα που αποτέλεσαν την αρχή του τέλους του Ποντιακού Ελληνισμού.

Ύμνος στη μνήμη

 

Μόραλης Γιάννης (1916 Άρτα – 2009 Αθήνα)

Του Νίκου Τσούλια

      Ίσως είναι η πιο όμορφη πλευρά της συνείδησής μας και της σκέψης μας, η πιο γλυκιά εκδίκησή μας απέναντι σε κάθε φθοροποιό επέλαση της Νύχτας του Χρόνου. Ίσως είναι το θείο δώρο για να ερμηνεύουμε τον κόσμο και την πραγματικότητα, για να κατανοούμε τον εαυτό μας και να τον τοποθετούμε μέσα στο πλαίσιο της ζωής και της κοινωνίας.

ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ

ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ (Π. Χρηστίδης)

Σήμερα είναι η επέτειος της γενοκτονίας των Ποντίων, η οποία αναγνωρίστηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο με πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ. Είναι σημαντικό το πολιτικό σύστημα, όλα τα πολιτικά κόμματα ενωμένα, να διεκδικήσουν την πλήρη διεθνή αναγνώριση της ποντιακής γενοκτονίας.

Στο λόφο της κυρά – Παρασκευής

Από το λόφο… δεξιά είναι η δέση του φράγματος. Δεν φαίνεται…

Του Νίκου Τσούλια

     Την ίδια, την παιδική συνήθεια θα έκανα και τώρα – αρκετά χρόνια μετά. Τώρα δεν πήγαινα για δουλειές, για το μάζωμα των ζώων. Ήμουν ξέγνοιαστος. Ούτε θα διάβαζα, για να φτιάξω το μέλλον μου μόνο – αφού κάθε φορά που διαβάζεις εκεί προσβλέπεις.

Της μνήμης παιχνιδίσματα

Thoughts, 1929 – Emmanuel Mane-Katz (1894–1962)

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Έχουμε κάποια σταθερά σημεία αναφοράς για της μνήμης τα παιχνίδια, αλλά κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ξέρει με κάποια ικανοποιητική επάρκεια όλα τα μονοπάτια της ή τα ολόφωτα ξέφωτά της και τους κατάμαυρους γκρεμούς της. Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι τα έντονα φορτισμένα συναισθηματικά γεγονότα (ευχάριστα ή δραματικά) παραμένουν στα κιτάπια της γραμμένα εσαεί ή ότι τα σημαντικά γεγονότα, που επηρεάζουν με τις μετέπειτα εξελίξεις της ζωής μας, είναι πάντα ενεργά χωρίς να τα σκεπάζει καμιά σκόνη του χρόνου.

Αποθετήριο Μνήμης

 

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΑΠΕΤΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

http://www.presspublica.gr/apothetirio-mnimis/

13.11.2017

Στο κέντρο της πόλης μου υπάρχει ένα όμορφο πολυγωνικό κτίριο, με κατακόρυφους λευκούς και κίτρινους τοίχους και γυάλινες κωνοειδείς επιφάνειες. Το περιβάλλει μια συστάδα από χαμηλούς θάμνους και δυο ψηλά κυπαρίσσια στέκουν στην αριστερή του πλευρά, ακοίμητοι φρουροί του.

Μπορεί να επιστρέφει το παρελθόν;

Feast of Saints Jason and Sosipatros, in the Islan…, Joseph Cartwright, 1789-1829

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

 

      Συναντάς πολύ παλιούς φίλους και γνωστούς που έχεις χρόνια και χρόνια να δεις και χαίρεσαι με έναν πρωτόγνωρο τρόπο αλλά ταυτόχρονα βρίσκεσαι σε μια περίεργη αμηχανία. Κοιτάς και ξανακοιτάς το πρόσωπό τους και ενώ τους μιλάς, η σκέψη σου έχει αγκιστρωθεί στα σημάδια του χρόνου που φαίνονται παντού. Και άμα θέλεις να βρεις τα ανέγγιχτα σημεία, αναζητείς το βλέμμα τους και εστιάζεις εκεί για να βρεις σταθερά σημάδια ή καταθέτεις μια ιστορία για να συναφθούν οι κοινές αφηγήσεις σε μια μαρτυρία που αν ομολογηθεί από όλες τις πλευρές, αποκτά χαρακτηριστικά επιβεβαίωσης του κοινού παρελθόντος. Σε κάθε περίπτωση, θεωρείς ότι έχουν περισσότερα ίχνη του χρόνου πάνω τους από εσένα αγνοώντας θελημένα ή μη ότι και αυτοί τους ίδιους συλλογισμούς κάνουν. Και όταν αποχωρίζεσαι απ’ αυτούς, αρχίζεις τις βαθυστόχαστες αναλύσεις και θέτεις και ξαναθέτεις στον εαυτό του περίεργα ερωτήματα.

“Τότε και τώρα” και το πρόβλημα της ταυτότητας

 

Rodriguez_Manuel_Garcia_Y_A_Mediterranean_Village

Του Νίκου Τσούλια

 

      Πάντα θα είναι μια φράση που θα λέγεται με περίσκεψη και με αναστοχασμό, μια φράση που θα ακολουθείται από σκέψεις επί σκέψεων άλλοτε με μελαγχολική νοσταλγία για το χθες και άλλοτε με θαυμασμό στο σήμερα. Είναι μια φράση – ομολογία αλλά και μια απορία των τόσων και τόσων ανατρεπτικών συμβάντων που συμβαίνουν στη ζωή του ανθρώπου.

Διαχείριση της μνήμης και συλλογική ταυτότητα

Béla Iványi-Grünwald (Hungarian, 1867-1940), Lovers, c.1909

Κουζέλη Λαμπρινή

ΤΟ ΒΗΜΑ, 24.9.2017

Η κλασική μελέτη του γερμανού αιγυπτιολόγου Γιαν Ασμαν παρουσιάζει τους τρόπους με τους οποίους μια κοινωνία διαμορφώνει την εικόνα της για το παρελθόν και το μέλλον της

Καλλιέργησε τη μνήμη σου και θα ζήσεις χίλιες ζωές

 

Ένα γράμμα του Ουμπέρτο Έκο στον εγγονό του

7.3.2017

Αγαπητό μου εγγονάκι,

Δεν θα ήθελα αυτή η χριστουγεννιάτικη επιστολή να θεωρηθεί υπερβολικά  συναισθηματική ή ότι έχει σκοπό να σε νουθετήσει σχετικά με την αγάπη για τους συνανθρώπους μας, για την πατρίδα, για τον κόσμο, και όλα τα συναφή. Δεν θα έδινες καμιά σημασία και όταν θα έφτανε η στιγμή να θέσεις σε εφαρμογή όλα αυτά, (εσύ έφηβος, και εγώ στο επέκεινα), το σύστημα αξιών θα είχε αλλάξει τόσο πολύ, που πιθανότατα οι συμβουλές μου θα προέκυπταν ξεπερασμένες.

Χρήσεις και καταχρήσεις της Γενοκτονίας

 

Του Βλάση Αγτζίδη

Φεβρουαρίου 25, 2016

Την επίσημη Ιστορία τη γράφουν πάντα οι νικητές, και η προσπάθεια των ηττημένων να αναδείξουν και αυτοί τη δική τους ιστορική εμπειρία αποτελεί τις περισσότερες φορές μια επώδυνη περιπέτεια. Και οι ηττημένοι -κατά τη διαδικασία του μεγάλου μετασχηματισμού της Εγγύς Ανατολής που άρχισε το 1908 και ολοκληρώθηκε με τη Συνθήκη της Λωζάννης το 1923- υπήρξαν οι πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής, οι Ανταλλάξιμοι και από τις δύο ακτές του Αιγαίου καθώς και οι οικογένειες των στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους την περίοδο του ελληνοτουρκικού πολέμου 1919-1922. Nα σημειωθεί από τη αρχή ότι ο όρος «Μικρά Ασία» συμπεριλαμβάνει τις περιοχές του Πόντου, της Ιωνίας, της Βιθυνίας, της Καππαδοκίας κ.ά.