Γράμμα σε έναν φίλο Πασόκο

 

Πωλ Γκωγκέν, Allée des Alyscamps – 1888

Του Νίκου Τσούλια

Αγαπητέ φίλε…

      Ξέρω πολύ καλά πώς αισθάνεσαι. Βιώνεις ένα δράμα τα τελευταία χρόνια. Νιώθεις προδομένος από το κόμμα σου – το «κόμμα καμάρι» της μεταπολίτευσης -, γιατί δεν εκτίμησε καλά τις εξελίξεις και κυρίως γιατί δεν διαμόρφωσε ένα εθνικό σχέδιο, που θα καθοδηγούσε την Ελλάδα στους δύσκολους καιρούς της παγκοσμιοποίησης και της συμμετοχής μας στην ευρωζώνη, γιατί δεν καλλιέργησε μια κουλτούρα πολιτικού ορθολογισμού στους ευρείς παρακμιακούς τόπους του καταναλωτισμού και του άμετρου υπερδανεισμού πολιτών και οικογενειών, οργανώσεων και φορέων.

Αγαπάτε την Ελλάδα; Απόδειξη!

 

Odilon Redon (French, 1840-1916), Ecstasy, 1885

Θεόδωρος Σταυριανόπουλος

MSc Ηθ. Φιλοσοφίας – Μαθηματικός

Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι κυβερνήθηκε δημοκρατικά. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για να δημιουργηθούν οι υποδομές που απαιτούσε ο τόπος για επανίδρυση του κράτους καθώς επίσης για να δημιουργηθεί η βιομηχανική συγκρότηση του τόπου. Δυστυχώς κανένα βήμα βιομηχανικής προόδου της χώρας δεν υπήρξε. Εισάγουμε ακόμα και οδοντογλυφίδες όπως συνηθίζεται να λέγεται.

Οι απελευθερωτές της χώρας: Τσίπρας και Καμμένος!

Interior, Inge Schiöler

 

 

Του Νίκου Τσούλια

Καιρός ανάγει και καιρός αὖ κατάγει.

Αίσωπος

 

      Αυτοπροσδιορίστηκαν και εμφανίστηκαν ως απελευθερωτές της χώρας μας, που βρισκόταν και βρίσκεται στη δίνη μιας μεγάλης κρίσης. «Έριχναν» στον Καιάδα τα κόμματα του «παλιού συστήματος» και προέβαλλαν εαυτούς ως το απόλυτο καινούργιο και το μεγάλο αντισυστημικό ρεύμα που θα απάλλασσε την Ελλάδα από το χρέος – δηλαδή ήταν ο Αρτέμης Σώρρας της πολιτικής – και θα μετασχημάτιζε την Ευρώπη και τον Κόσμο σε μια κατεύθυνση ανατροπής των δυνάμεων της αγοράς και του νεοφιλελευθερισμού!

Εισήγηση της ΚE του ΚΚE στο 20ο Συνέδριο

 

Αθήνα, 15.3.2017

Η ΚΕ του ΚΚΕ

Στη βάση του νέου Προγράμματος του Κόμματος και των αποφάσεων που ψηφίστηκαν στο 19ο Συνέδριο, εκτιμάμε σήμερα τη δράση μας, βγάζουμε συμπεράσματα χρήσιμα για την πάλη μας, χαράσσουμε τα καθήκοντά μας μέχρι το επόμενο, το 21ο Συνέδριο.

Βαθιές δομές και φαύλοι κύκλοι αντί τομών σε μια έρημη χώρα

Constant Montald (Belgian, 1862-1944), Paysage de nuit [Night Landscape], 1916

 

Τσούκας Χαρίδημος

ΤΟ ΒΗΜΑ, 19.2.2016

 

Ο τυφώνας της βαθιάς κρίσης που σαρώνει τη χώρα δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Αποδυναμώνει τη σκέψη, εκχυδαΐζει τη δημόσια επικοινωνία, προάγει την ασυνεννοησία. Η πολιτική διαμάχη μετατρέπεται, όλο και περισσότερο, σε άμετρη σύγκρουση. Η οικονομική κρίση εντείνει τη θεσμική παθογένεια.

Η διαχείριση της κρίσης της χώρας μας

 

Γ. Κόρδης

Του Νίκου Τσούλια

      Σε κάθε περίπτωση οριακών δραματικών καταστάσεων, η διαχείρισή τους είναι απόρροια της αξιολόγησης που κάνουμε γι’ αυτές τις καταστάσεις. Έτσι, η διαχείριση της κρίσης είναι της ίδιας θεώρησης με εκείνη της αξιολόγησης της κρίσης – δηλαδή στην περίπτωσή μας είναι ανορθολογική και ως εκ τούτου αδιέξοδη.

Αιτίες για την κρίση της χώρας μας

George Kordis digital byzantine art

Του Νίκου Τσούλια

      Έχει εθιστεί η σκέψη του ανθρώπου να λειτουργεί απλουστευτικά – όχι απλά – και να μην μπορεί να αναλύει μια κατάσταση, γιατί αναζητεί την πιο προσιτή θεώρηση, να βρίσκει μια και μόνο συγκριμένη αιτία για ένα άλφα αποτέλεσμα. Αναζητούμε δηλαδή τη γνωστή μας από το σχολείο συνάρτηση της μιας μεταβλητής: ψ = f(x)! Ίσως να ενυπάρχει και της παιδικής ηλικίας το καταπιεσμένο συναίσθημα της άρνησης σε οποιαδήποτε ερώτηση ενοχοποίησης εκ μέρους των μεγάλων της μορφής «ποιος έκανε τη ζημιά;» – και έτσι να έχει αποκτήσει στοιχεία νεύρωσης η απάντηση για ένα πρόσωπο, για μια αιτία!