Να επικοινωνούμε με τους ανθρώπους μας

Καυκάσιο φαράγγι, Λεβ Λαγόριο

Του Νίκου Τσούλια

     Υπάρχει ο covid-19, η πανδημία, το ένα λοκντάουν μετά το άλλο, τα εκάστοτε νέα κρούσματα, οι διασωληνώσεις, οι απώλειες ανθρώπων. Ένα δυστοπικό σκηνικό περιβάλλει τη ζωή μας. Ο πολιτισμός μας συρρικνώνεται. Η ανθρωπότητα βαριανασαίνει.

Η επόμενη ημέρα έχει ήδη αρχίσει

Ο θάνατος του Σωκράτη, Μπέντζαμιν Γουέστ, 1756

Του Νίκου Τσούλια

     Πολλά πράγματα άλλαξαν. Εργασίες αποδομήθηκαν. Εργαζόμενοι βρίσκονται από τη μια ημέρα στην άλλη μέσα στο σκοτάδι της ανεργίας. Οι νέοι και οι νέες βλέπουν τείχος απελπισίας μπροστά τους. Αύριο ίσως τίποτα δεν θα θυμίζει το χθες.

Είναι παρακμιακή η σημερινή λογοτεχνία;

Boris Pasternak

Του Νίκου Τσούλια

 

      Είναι η σημερινή λογοτεχνία παρακμιακή; Επηρεάζεται από το γενικότερο κλίμα της εποχής; Μπορεί μια δημιουργική λογοτεχνία να γίνει στοιχείο υπέρβασης της κρίσης; Τι πρέπει να υπηρετείται: η θεώρηση «η τέχνη για την τέχνη» ή το δόγμα της «στρατευμένης τέχνης» ή μήπως υπάρχει κάποια ενδιάμεση και πιο δημιουργική πορεία της τέχνης;

Πώς εξελίσσεται η οικονομία μας;

Παραλία Μπιαρίτζ, Kimon Loghi

Του Νίκου Τσούλια

     Είναι σκληρά βιωμένα τα δύο μεγάλα “συμβάντα” της εποχής μας, η οικονομική κρίση και η πανδημία. Είναι γνωστή η προσωπική αλλά και η συλλογική ψυχολογία που διαμορφώνεται όταν “ένα κακό πέφτει πάνω στο άλλο”. Ξεχνάς το ένα, το πρώτο ή το πιο ελαφρύ – αν και εδώ και τα δύο είναι “βαριά και ασήκωτα” –, και ενώ μένεις με το άλλο, νομίζεις ότι το πρώτο έφυγε ή ότι φεύγει…

2020: από το σκοτάδι στο φως!

Γεωργία Γιώτα

Γεμάτη πόνο και θλίψη, πτώση και κατάπτωση, στάση και αντίσταση, ασθένεια και θάνατο η χρονιά που πριν λίγες ώρες πέρασε στην ιστορία της ανθρωπότητας ως μια από τις πλέον επώδυνες και δύσκολα διαχειρίσιμες χρονιές της

Ίσως η δεύτερη σε πόνο και αντοχή σώματος και ψυχής μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

Ποιες είναι οι μεγάλες διεθνείς προκλήσεις του 2021

Ποια θα είναι τα μεγάλα ερωτήματα της επόμενης χρονιάς στο διεθνές τοπίο;

in.gr

1 Ιανουαρίου 2021

Το 2020 τελείωσε με την πανδημία σε πλήρη εξέλιξη, την οικονομική κρίση ενεργή και το διεθνές τοπίο πιο ασταθές. Ποια θα είναι τα μεγάλα ερωτήματα της επόμενης χρονιάς στο διεθνές τοπίο;

Ταμείο Ανάκαμψης: πολιτική ανάπτυξης και κοινωνικής προόδου ή χαμένη ευκαιρία;

Poslední Pomazání, Jakub Schikaneder

Του Νίκου Τσούλια

Γραμματέας του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής

     Το Ταμείο Ανάκαμψης αποτελεί μια σημαντική και ιδιαίτερα κρίσιμη πολιτική επιλογή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι από τις λίγες αποφάσεις της Ε.Ε. που δίνουν ένα στίγμα πολιτικής ενοποίησης, αφού αντιμετωπίζεται η πανδημία και η οικονομική ύφεση ως κοινό πρόβλημα όλων των χωρών – μελών της, ως στοιχείο κοινής προσπάθειας για την υπέρβαση της κρίσης, για την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.

Οι κυβερνήσεις αλλάζουν – τα προβλήματα οξύνονται!

 

Γουναρόπουλος

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Τι έχουμε δει μέχρι τώρα μετά τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και τα αναγκαστικά μικτά σχήματα στη διακυβέρνηση της χώρας και πού οδήγησαν; Τα κυβερνητικά σχήματα του λαϊκισμού των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και τη σημερινή κυβέρνηση της Ν.Δ. τι ουσιαστικό έχουν προσφέρει; Έδωσαν κάποια προοπτική στη χώρα; Αναβάθμισαν την οικονομία; Εμβάθυναν τη δημοκρατία; Ανέδειξαν κάποιες δημιουργικές κοινωνικές δυνάμεις;

Μαθήματα ζωής από το 2020!

White House at Night, 1890 – Vincent van Gogh

Μαρίνα Μόσχα

Το 2020 φτάνει στο τέλος του! Πολλοί είναι εκείνοι που θέλουν να φύγει ανεπιστρεπτί. Αρκετοί είναι όμως και εκείνοι που φοβούνται τι θα φέρει το 2021, αν κρίνουμε από τα λόγια των παλαιότερων: «κάθε πέρσι και καλύτερα!» Πράγματι, ήταν μία χρονιά γεμάτη αρρώστια, δάκρια, σωματικό και ψυχικό πόνο, άγχος, φόβο, θλίψη, θάνατο… Ζήσαμε και εξακολουθούμε να ζούμε ένα χρόνο σχεδόν, κυριολεκτικά μέσα στο πένθος!

Πενθούμε την απώλεια της ζωής όπως την ξέραμε, την απώλεια όλων όσων θεωρούσαμε δεδομένα, την απώλεια της αγκαλιάς, του χαμόγελου, της ζεστασιάς ενός εγκάρδιου χαιρετισμού, την απώλεια του να βλέπουμε ο ένας το πρόσωπο του άλλου, την απώλεια της φυσικής παρουσίας αγαπημένων ζώντων προσώπων – και μη, την απώλεια της υγείας, την απώλεια της ελευθερίας, της ασφάλειας και της σιγουριάς… και πολλές ακόμη απώλειες!

2020: Μία δύσκολη χρονιά…

2020: Η χρονιά της απώλειας!

Παρόλες τις δυσκολίες και το πένθος όμως, το 2020 μας έδωσε και πολλά μαθήματα, μαθήματα ζωής. Ζήσαμε μέχρι τώρα πρωτόγνωρες καταστάσεις με την πανδημία να γυροφέρνει ακόμα πάνω από τα κεφάλια μας και ενδιάμεσα στις ανάσες μας. Δύο καραντίνες, άλλη μία ενδεχόμενη οικονομική κρίση εξαιτίας του covid 19 και των εγκλεισμών… Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ζήσαμε και το θυμό της φύσης. Θερίζουμε ότι σπείραμε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Η φύση θυμώνει για τον τρόπο που της φερόμαστε, και μας το δείχνει μέσα από έντονα καιρικά φαινόμενα. Νιώσαμε ακόμα και τη γη να σείεται και να καταπίνει στα σπλάχνα της ανθρώπους με τον τελευταίο σεισμό… Ένα έτος δύσκολο, με λιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς…

Και ναι, θυμώνω και εγώ, όπως και αρκετοί από εσάς με τα «θετικά» και με το «όλα για κάποιο λόγο γίνονται». Τι να το κάνω όταν δεν μπορώ να επισκεφτώ για παράδειγμα, την 82χρονη ανοϊκή μητέρα μου που δεν ξέρω πόσο χρόνο ζωής έχει ακόμη μπροστά της; Τι να το κάνω όταν δεν μπορώ να αγκαλιάσω ανθρώπους, όταν χρειάζεται να κρύβω το χαμόγελο πίσω από μία μάσκα…

Μαθήματα ζωής από το 2020 – Μαρίνα Μόσχα

Και όμως, είναι στην ανθρώπινη φύση να μην το βάζει κάτω! Είναι στη φύση μας να πολεμάμε και να διεκδικούμε κάτι καλύτερο ακόμα και για λόγους επιβίωσης, αν θέλετε. Πράγματι λοιπόν, το 2020 μας έδωσε και μας δίνει ακόμα πολλά μαθήματα ζωής, όπου αν τα «εκμεταλλευτούμε» ίσως τελικά βγει και κάτι καλό μέσα από όλες αυτές τις απώλειες…

Τι μάθαμε τελικά το 2020;

1. Μάθαμε τι σημαίνει ατομική ευθύνη και υπευθυνότητα. Ασχέτως αν δεν την αναλαμβάνουν όλοι, ξέρουμε όμως πλέον πως αν ενωθούμε και ο καθένας αναλάβει τη δική του και μόνο ευθύνη, λειτουργώντας συλλογικά – και όχι μόνο για την πανδημία – τα πράγματα μπορούν να γίνουν πολύ καλύτερα σε πολλούς τομείς.
2. Μάθαμε την αξία της ελευθερίας. Πόσο τελικά μας ενοχλεί το να μην μπορώ να βγω έξω από το σπίτι μου όποτε εγώ θέλω και να νιώθω και ασφαλής!
3. Αξιολογήσαμε περισσότερο το τι σημαίνει αλληλοσεβασμός και θυσία της δικής μου ανάγκης ή και εκτόνωσης για τα αγαπημένα μας άτομα, μέσα από την δική μας στέρηση εξόδου
4. Μάθαμε την αξία της αγκαλιάς: Μας έλειψε η θετική της επίδραση στο πιο θετικό συναίσθημα, στην καλύτερη ψυχολογία και σωματική υγεία.
5. Μάθαμε την αξία του χαμόγελου και των εκφράσεων του προσώπου και πόσο σημαντική είναι η ζεστασιά αυτή.
6. Εκτιμήσαμε την υγεία, κυρίως οι πιο μικρές ηλικίες. Το υπέρτατο αυτό αγαθό που θεωρούσαμε σχεδόν όλοι δεδομένο.
7. Μάθαμε να μην επαναπαυόμαστε, καθώς τίποτα τελικά δεν είναι δεδομένο στη ζωή μας…
8. Μάθαμε την αξία της τεχνολογίας. Πόσο κοντά μπορεί να μας φέρει, πόσο μπορεί να ωφελήσει, πόσο μπορεί να μας στηρίξει ψυχικά να παραμείνουμε συνδεδεμένοι έστω και από απόσταση.
9. Μάθαμε την αξία της κοινωνικοποίησης. Πόσο σημαντική είναι για την ψυχική μας υγεία, έστω και με την βοήθεια της τεχνολογίας στα διαστήματα των εγκλεισμών! Μάθαμε να μην … χανόμαστε, να παραμένουμε συνδεδεμένοι ακόμα και αν οι καταστάσεις δεν ευνοούν την από κοντά παρουσία.
10. Βρήκαμε και αξιοποιήσαμε επιτέλους τον χρόνο που δεν είχαμε λόγω των καθημερινών υποχρεώσεων, μιλήσαμε, συζητήσαμε, τσακωθήκαμε, τα ξαναβρήκαμε… αποκτήσαμε πιο ουσιαστική και ανθρώπινη επαφή!
11. Ήρθαμε σε επαφή με άτομα που είχαμε χαθεί τον προηγούμενο καιρό ή τα προηγούμενα χρόνια
12. Μάθαμε νέους και δημιουργικούς τρόπους: επικοινωνίας αλλά και φροντίδας εαυτού
13. Μάθαμε πως τελικά αν θέλουμε η προσαρμογή δεν είναι και τόσο δύσκολη…
14. Μάθαμε να προσέχουμε τη διατροφή μας. Κυρίως μετά την πρώτη καραντίνα, την αξία της υγιούς διατροφής σε συνδυασμό με μία καλή υγεία
15. Μάθαμε να εκτιμάμε τους ανθρώπους γύρω μας και να μην τους θεωρούμε δεδομένους
16. Αντιληφθήκαμε ποια είναι τελικά τα δικά μας άτομα. Ποιοι είναι οι άνθρωποι που είναι πραγματικά δίπλα μας και μπορεί να εκπλαγήκαμε όταν είδαμε πως άλλους θεωρούσαμε «δικούς μας» και άλλοι τελικά είναι «οι δικοί μας άνθρωποι».
17. Μάθαμε την αξία του εθελοντισμού και της προσφοράς
18. Μάθαμε να είμαστε ευγνώμονες για ότι η ζωή μας δίνει και έχουμε καταφέρει
19. Ήρθαμε πιο κοντά με την οικογένειά μας, περνώντας ποιοτικό χρόνο που το προηγούμενο διάστημα δεν είχαμε. Η οικογένεια ενώθηκε και πάλι πίσω από το οικογενειακό τραπέζι. Ίσως βέβαια όχι για όλους όσους συνέχισαν να λειτουργούν αποκομμένοι και κλεισμένοι στο δικό τους εσωτερικό κόσμο ή πίσω από μία οθόνη…
20. Εκτιμήσαμε απλές καθημερινές συνήθειες που είχαμε ξεχάσει, όπως το σπίτι μας, την επαφή με την οικογένεια, το καλό φαγητό, τις στιγμές…
21. Μάθαμε το μοίρασμα. Να μοιράζομαι με όσους έχουν ανάγκη αλλά να μοιράζομαι και τη δική μου ανάγκη. Μάθαμε επίσης να μοιραζόμαστε και δουλειές στο σπίτι ώστε να δημιουργούμε περισσότερο χρόνο για «εμάς»…
22. Μάθαμε την αξία της εργασίας και την εκτιμήσαμε δεόντως! Όχι μόνο για να έχουμε τις οικονομικές απολαβές που είναι και απαραίτητες, αλλά και επειδή συνειδητοποιήσαμε την προσφορά της στην ψυχική μας υγεία, μέσα από την έξοδο από το σπίτι, την επαφή με συναδέλφους, την δημιουργικότητα…
23. Μάθαμε να εργαζόμαστε και από το σπίτι, κάτι που αρκετοί εύχονταν τον προηγούμενο καιρό… είδαμε πως μπορεί να γίνει σε πολλά είδη εργασίας, εσείς αποφασίζετε αν τελικά θέλετε αυτό τον τρόπο ή όχι!
24. Μειώθηκε η γραφειοκρατία, αποφύγαμε τις ουρές μέσα από ηλεκτρονικές πλατφόρμες
25. Μάθαμε την φροντίδα εαυτού: να γυμναζόμαστε, να διαβάζουμε, να χαλαρώνουμε…
26. Αποφύγαμε «υποχρεωτικές οικογενειακές ή φιλικές συγκεντρώσεις». Όπως πχ. το Πάσχα, όπου θεωρούσαμε πως είμαστε αναγκασμένοι να είμαστε όλοι μαζί για να μην παρεξηγηθούμε χωρίς να περνάμε όμως καλά… Μάθαμε πως μπορούμε να περάσουμε εξίσου καλά ή ίσως και καλύτερα με τα δικά μας άτομα
27. Γίναμε πιο δημιουργικοί και βρήκαμε ποιοτικό χρόνο, κυρίως οι γονείς με τα παιδιά, μέσα από τρόπους δημιουργικής απασχόλησης…
28. Μάθαμε αρκετά για τη συντροφική σχέση και την ποιότητά της. Είδαμε πως η σχέση μας κρατάει ή ότι προσπαθούμε εμείς οι δύο να την κρατήσουμε με νύχια και με …δόντια!
29. Μάθαμε την αξία της ψυχικής υγείας! Μάθαμε πόσο σημαντική είναι η φροντίδα του ψυχισμού μας. Ήρθαμε πιο κοντά με έννοιες και συναισθήματα, όπως άγχος, κατάθλιψη, απογοήτευση, ψυχικός πόνος, πίεση, καταναγκασμός, φόβος, κλπ. και το κυριότερο πως μπορούμε να μιλήσουμε πλέον ανοιχτά για το πώς νιώθουμε αυτό το διάστημα, σαν να αποβάλλαμε το «στίγμα» ενός πιθανού ψυχικού ζητήματος!
30. Μάθαμε την επαφή με τον εαυτό μας! Νομίζω πως αυτό είναι το κυριότερο μάθημα της συγκεκριμένης χρονιάς, καθώς όλοι μας αισθανθήκαμε – άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο – τι είναι αυτό που μας λείπει ή τι θέλουμε για τον εαυτό μας, ώστε αν δεν …ξεχαστούμε και πάλι, να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε αυτή την γνώση και στην μετά κορωνοϊού εποχή!

Από όλα αυτά τα μαθήματα και άλλα που δεν έχω αναφερθεί, σημαντικό είναι να προσπαθήσουμε να φωτίσουμε οποιαδήποτε προβληματική κατάσταση. Δεν φτάνει μόνο η συνειδητοποίηση του «δεν πάμε καλά». Χρειάζεται και κάτι να κάνουμε για να «πάμε και να είμαστε καλά!»

Μαρίνα Μόσχα

https://marinamoscha.life/2020/12/28/%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%b6%cf%89%ce%ae%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-2020/

Van Gogh

Ευθύνη και παραμυθία

Λευτέρης Κουσούλης

in.gr

11 Δεκεμβρίου 2020

Από όποιον δρόμο και να προσπαθήσει να προσεγγίσει κανείς τις ημέρες που διανύουμε, με σκοπό την κατανόησή τους, θα συναντηθεί υποχρεωτικά με τα θεμελιώδη. Και θα πρέπει να περάσει μέσα από τη διαρκώς πυρακτωμένη ζώνη τους, αν θέλει να παραμείνει κοντά στον υπαρκτό κόσμο. Μακριά από μεταμφιεσμένες καταστάσεις και εξωραϊσμένα προσωπεία.

Η οικονομία στα σκοτάδια και η κυβέρνηση της Ν.Δ. αλλού γι’ αλλού

Ο φτωχός ψαράς, Pierre Puvis de Chavannes, 1881

Του Νίκου Τσούλια

     Η χώρα μας εξακολουθεί να βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Δεν είναι μόνο τα απανωτά μνημόνια, οι πολλοί εφαρμοστικοί νόμοι τους και η ουρά του τρίτου μνημονίου με τις δεσμεύσεις του Υπερταμείου αλλά επιπλέον και οι σοβαρές επιπτώσεις της πανδημίας. Έτσι δημιουργείται ένα σκηνικό δυστοπίας για το παρόν και για το μέλλον της χώρας μας.

Αναζητώντας την ιδανική συνταγή

New Planet, 1921 – Konstantin Yuon

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΔΟΥΚΑ

Είναι καιρός πια να σταματήσουν  οι μεμψιμοιρίες, οι αμφιταλαντεύσεις και οι ενδοιασμοί σχετικά με το θέμα, αφού είναι γνωστό και αναμφισβήτητο, ότι ένα πιάτο γεμιστά είναι πάντα ένα πιάτο γεμιστά, αυτό δεν αλλάζει, έτσι δεν είναι;