Όταν η Γκρέτα αναδεικνύει ένα μείζον παγκόσμιο πρόβλημα!

Του Νίκου Τσούλια

     Όταν μια μικρή μαθήτρια αναλαμβάνει πρωτοβουλία με διεθνή αντίκτυπο και η θέληση γίνεται αποφασιστικότητα και αγώνας, όταν η προσωπική δράση μετασχηματίζεται σε κοινωνικό, παγκόσμιο κίνημα και οι νέες τεχνολογίες και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χρησιμοποιούνται στην προαγωγή μιας σημαντικής οικολογικής κίνησης, τότε υπάρχει ελπίδα για κοινωνική πρόοδο, για ένα φωτεινό μέλλον.

Advertisements

Έχουν ισχυρό κύρος οι εκπαιδευτικοί;

1ο δημοτικό σχολείο Γιαννιτσών

ή, πιο ορθά,

Γιατί και πώς να έχουν κύρος οι εκπαιδευτικοί;

Του Νίκου Τσούλια

     Άκρως απλουστευτικό το αρχικό ερώτημα και ίσως να μην έχει και νόημα, μπορεί να ισχυριστεί κάποιος, και όχι αβάσιμα. Γιατί μπορεί να απαντηθεί με μια αρνητική ή με μια θετική απάντηση ή μπορεί να προσδιοριστεί με σαφές περιεχόμενο η έννοια του κύρους ή, ακόμα, μπορεί να προσεγγιστεί με στατιστικό τρόπο η απάντηση – και τι θα σήμαινε να τσουβαλιαστούν όλες οι απόψεις των τόσων και τόσων διαφορετικών νοοτροπιών και αντιλήψεων των πολιτών σε έναν ενιαίο αριθμό;

Η Παιδεία αποτελεί ένα σημαντικό κοινωνικό εργαλείο

Castellamare di Stabia, Tivadar Kosztka Csontvary, 1902

 

 

Του εκπαιδευτικού Φάνη Βουγά

Η κοινωνία αποτελεί από αρχαιοτάτων χρόνων την ανάγκη συνύπαρξης ανθρώπων με διαφορετικά στοιχεία (κοινωνικές καταβολές, συμπεριφορά, γνωστικό υπόβαθρο, παραδόσεις, ήθη και έθιμα) σε ένα συγκεκριμένο χωρικό πλαίσιο. Η συνύπαρξη όλων αυτών των ετερόκλητων στοιχείων έπρεπε να οριοθετηθεί με αμοιβαία αποδεκτούς κανόνες συμπεριφοράς. Την θέσπιση των κανόνων αυτών αναλάμβανε συνήθως μια άρχουσα νομοθετική και εκτελεστική εξουσία.

Στοιχεία για ένα μεταρρυθμιστικό εκπαιδευτικό αφήγημα

Greek Girls Picking up Pebbles, Frederic Leighton

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Η παιδεία και ο πολιτισμός μας είναι δυναμικό πεδίο για την αναγέννηση και για την πρόοδο της πατρίδας μας. Η ανάπτυξη δεν είναι μόνο υπόθεση της οικονομίας αλλά και της διαρκούς ενίσχυσης της θεσμικής δημόσιας εκπαίδευσής μας.

Ο Μαρξισμός είχε την αυταπάτη ότι θα απαντούσε σε όλα!

Του Νίκου Τσούλια

 

      Αν το τέλος μιας ιστορικής έκφρασης του μαρξισμού, αυτού που ονομάσαμε «υπαρκτό σοσιαλισμό», ερχόταν με την ανάδυση μιας εποχής με πιο εξευγενισμένη συμπεριφορά του ανθρώπου, τότε η αποτίμηση αυτού του ρεύματος της νοόσφαιρας θα ήταν σίγουρα αρνητική. Εφόσον όμως ωθούνται στην επίκαιρη ιστοριογραφία τόσο οι αταβιστικού χαρακτήρα εθνικές καθυστερήσεις, με κύριο στόχο την επίλυση των διαφορών του παρελθόντος, όσο και οι «εκσυγχρονιστικές» απόψεις της επέκτασης της βαρβαρότητας και της εκμετάλλευσης, η συζήτηση και ο αγώνας για δίκαιη κοινωνία θα τεθούν σε στέρεες βάσεις, ακριβώς γιατί η συνείδηση του ανθρώπου αναζητεί μέσα από το δράμα της βιολογικής ύπαρξης και από την αλλοτριωμένη όψη του τεχνολογικού του πολιτισμού το πέρασμά της στη σφαίρα της απόλυτης ελευθερίας. Από δεοντολογικής άποψης πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι στις στροφές τις ιστορίας τα βλέμματα είναι αδρανειακά και οι καμπυλόγραμμες τροχιές προσφέρουν θέαση ρευστών και εναλλασσόμενων εικόνων…

Μπορούμε να προσδιορίσουμε την έννοια του ανθρώπου;

Του Νίκου Τσούλια

      Η απορία προκύπτει από δύο παραδοχές. Πρώτη, η έννοια του ανθρώπου έχει μια ενότητα και η ανθρώπινη φύση είναι μια πολύ συγκεκριμένη κοινωνική και βιολογική δημιουργία που ξεχωρίζει από κάθε άλλη δημιουργία φύσης και κοινωνίας. Δεύτερη, το φάσμα των ανθρώπινων χαρακτήρων, των ανθρώπινων προσωπικοτήτων, των ανθρώπινων λειτουργιών είναι φοβερά ευρύ αλλά συχνά και αντιφατικό.

Εκεί που σκάει το κύμα…

Του Νίκου Τσούλια

      Έχουν και οι παραλίες την κοινωνιολογία της τόσο για τη μελέτη των διαφοροποιήσεών τους ανάλογα με το που βρίσκονται αυτές – άλλες στη κοσμοπολίτισσα Μύκονο και άλλες στην φτωχική Ιθάκη – όσο και για την έρευνά τους στο εσωτερικό κάθε παραλίας, αφού γίνεται μια σύμμειξη κοινωνικών στρωμάτων, που δύσκολα βρίσκουμε σε τέτοια έκταση σ’ άλλα σημεία λαϊκής συνάθροισης.