Σπίτι

Μιχάλης Κατσαρός

Σπίτι μὲ τὰ κεραμίδια σου
σπίτι σπίτι ἀληθινὸ
περιστέρια τὰ στολίδια σου
σπίτι μὲ τὸν οὐρανό.

Μὴ φύγεις

Μιχάλης Κατσαρός

Μὴν κλαῖς π᾿ ἀκόμα
δὲ μᾶς ἔφυγες ἀπ᾿ τὸν ἀέρα
τὸ δρόμο σου ῾τοιμάζουνε
ἀπὸ πέρα.

Θα σας περιμένω

Μιχάλης Κατσαρός

Θα σας περιμένω μέχρι τα φοβερά μεσάνυχτα αδιάφορος-

δεν έχω πια τι άλλο να πιστοποιήσω.

Οι φύλακες κακεντρεχείς παραμονεύουν το τέλος μου

ανάμεσα σε θρυμματισμένα πουκάμισα και λεγεώνες.

Θα περιμένω τη νύχτα σας αδιάφορος

χαμογελώντας με ψυχρότητα για τις ένδοξες μέρες.

Πίσω απὸ το χάρτινο κήπο σας

πίσω απὸ το χάρτινο πρόσωπό σας

εγὼ θα ξαφνιάζω τα πλήθη

ο άνεμος δικός μου

μάταιοι θόρυβοι και τυμπανοκρουσίες επίσημες

μάταιοι λόγοι.

Μην αμελήσετε.

Πάρτε μαζί σας νερό.

Το μέλλον μας θα έχει πολὺ ξηρασία.

ΣΤΟ ΝΕΚΡΟ ΔΑΣΟΣ

Μιχάλης Κατσαρός

Στο νεκρό δάσος των λέξεων προχωράω.

Aνάβω τα χλωμά φανάρια στους δρόμους

προσπαθώ ν’ αναστήσω.

Tα ονόματα που πυρπόλησαν τις καρδιές

σε μυστικές συνεδριάσεις

τα ονόματα που οδήγησαν

όλα δολοφονούνται.

Μπαλάντα για τους ποιητές που πέθαναν νέοι

 

Μιχάλης Κατσαρός

1958

 

Οι ποιητές κλειστήκανε στο σπήλαιό τους
δε βγαίνουν
φοβούνται
δεν παραδίδουν τίποτα –

 

Όταν

 

Posted on October 16, 2016 by Apolytos Diallaktikos

Ακολουθεί ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα, του Μιχάλη Κατσαρού. Θυμάμαι σα χτες το διάβασα στη Γ’ Λυκείου Νεοελληνική Λογοτεχνία Γενικής χάρις τον επαναστατημένο καθηγητή που είχα κύριο Μ. Ανήκει στη συλλογή Κατά Σαδδουκαίων (1953). Αυτή η μεταπολεμική γενιά… Υπάρχει μάλιστα υλικό από ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ στο οποίο αφηγείται ο ίδιος το άλλο εξ’ ίσου λατρεμένο ποίημα. Μια λεπτομέρεια που δεν ήξερα ήταν ότι είχε ασχοληθεί με τη ζωγραφική και υπέγραφε τα έργα του ως Michael.

Αφιέρωμα στον Μιχάλη Κατσαρό

Γράφει ο Δημήτρης Βαρβαρήγος //

http://fractalart.gr/michalis-katsaros/

Ποίηση ισχυρή με ιδέες κοινωνικές

Χρησιμοποιώ αυτό το τίτλο που ο ίδιος ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός είχε αναφέρει σε μία του συνέντευξη απαντώντας στην ερώτηση: Τι είναι ποίηση;

Μπαλάντα για τους ποιητές που πέθαναν νέοι

Little Schoolgirl by Johann Georg Meyer von Bremen

 

Μιχάλης Κατσαρός, 1958

Οι ποιητές κλειστήκανε στο σπήλαιό τους
δε βγαίνουν
φοβούνται
δεν παραδίδουν τίποτα –
Με ποιόν με ποιόν να μιλήσω;

 

Μάχομαι

Μιχάλης Κατσαρός

Εφάνηκε ολοζώντανος σαν μυθικό θηρίο
ήλιος ωραίος δυνατός που έδιωξε το κρύο
Την ερημιά μου στέριωσε σαν ήμουνα παιδάκι
κι απάνω στ’ οροπέδιο εγίνηκα γεράκι

Ήλιε του λέω σ’ αγαπώ
τρελαίνομαι για `σένα
Αυτά που είχα να σου πω
τα είχα φυλαγμένα

Μα τη φτωχή μου τη ζωή
ήρθες να σαγηνέψεις
και πάνω στο οροπέδιο
ήρθες να με μαγέψεις

Μάχομαι, μάχομαι αυτό το μέγα
μόνος, μόνος, μόνος