Αρχείο
Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
Κ. Π. Καβάφης (1863 – 1933)
Την δύσκολη ζωή μου ασφαλή να κάνω
εγώ στην Τράπεζα του Μέλλοντος επάνω
πολύ ολίγα συναλλάγματα θα βγάλω.
Κεφάλαια μεγάλ’ αν έχει αμφιβάλλω.
Κι άρχισα να φοβούμαι μη στην πρώτη κρίσι
εξαφνικά τας πληρωμάς της σταματήσει.
Τα παράθυρα
Κ. Καβάφης
Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαριές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα.
Κ.Π.Καβάφης – Ένας Γέρος
Επιμελείται ο Χρήστος Μαυρόπουλος
11/07/2019
Στου καφενείο του βοερού το μέσα μέρος
σκυμμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.
Ο Ποιητής και η Μούσα
Κ. Καβάφης
Ο ποιητής
Προς τι καλόν, τι όφελος ηθέλησεν η τύχη,
κ’ εν τη αδυναμία μου επλάσθην ποιητής;
Μάταιοι είν’ οι λόγοι μου· της λύρας μου οι ήχοι
αυτοί οι μουσικώτεροι δεν είναι αληθείς.
Το πρώτο σκαλί
Κ. Π. Καβάφης
Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν
μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης∙
«Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω
κι ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.
Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι.
Αλίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω,
πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα∙
κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι
ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος».
Είπ’ ο Θεόκριτος∙ «Αυτά τα λόγια
ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.
Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει
να ’σαι υπερήφανος κι ευτυχισμένος.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι∙
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο
πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.
Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο
πρέπει με το δικαίωμά σου να ’σαι
πολίτης εις των ιδεών την πόλη.
Και δύσκολο στην πόλη εκείνην είναι
και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.
Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι∙
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα».
[1899]
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Κ. Π. Καβάφης, Ποιήματα εν όλω (εκδ. Μοντέρνοι Καιροί, 1998)
Ο χρόνος στον Καβάφη: Μία προσέγγιση της έννοιας του χρόνου σε τέσσερα καβαφικά ποιήματα [1]
Γράφει η Ζωή Τσιάμη // *
http://fractalart.gr/o-chronos-ston-kavafi/
«Η φαντασία, το ύψος, αι μεγάλαι ιδέαι, εν ενί λόγω η θεία έμπνευσις είναι δώρα απορρέοντα κατ’ ευθείαν εκ της φύσεως, ων το μυστικό γνωρίζει αυτή μόνη και κρύπτει μη εννοούσα να την κάμνουν συναγωνισμόν».
(απόσπασμα του Κ. Καβάφη από άρθρο του στην εφημερίδα Τηλέγραφος της Αλεξάνδρειας, 1891)[2]
Το τίμιο ξύλο του Καβάφη
Η διαχείριση του Αρχείου Καβάφη από το Ιδρυμα Ωνάση απασχολεί έντονα τον τελευταίο καιρό την ακαδημαϊκή κοινότητα και τον δημόσιο λόγο. Γιατί αντιδρούν οι ερευνητές, τι απαντά το Ιδρυμα
Κουζέλη Λ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 29/04/2017
Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης
Κων. Π. Καβάφης
Άρεσε γενικώς στην Aλεξάνδρεια,
τες δέκα μέρες που διέμεινεν αυτού,
ο ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης
Aριστομένης, υιός του Μενελάου.
Ως τ’ όνομά του, κ’ η περιβολή, κοσμίως, ελληνική.
Δέχονταν ευχαρίστως τες τιμές, αλλά
δεν τες επιζητούσεν˙ ήταν μετριόφρων.
Aγόραζε βιβλία ελληνικά,
ιδίως ιστορικά και φιλοσοφικά.
Προ πάντων δε άνθρωπος λιγομίλητος.
Θάταν βαθύς στες σκέψεις, διεδίδετο,
κ’ οι τέτοιοι τόχουν φυσικό να μη μιλούν πολλά.
Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πήρε όνομα ελληνικό, ντύθηκε σαν τους Έλληνας,
έμαθ’ επάνω, κάτω σαν τους Έλληνας να φέρεται˙
κ’ έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν
χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσι
μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά,
κ’ οι Aλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,
ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι.
Γι’ αυτό και περιορίζονταν σε λίγες λέξεις,
προσέχοντας με δέος τες κλίσεις και την προφορά˙
κ’ έπληττεν ουκ ολίγον έχοντας
κουβέντες στοιβαγμένες μέσα του.
Ιθάκη
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
from estiades
ALSO AVAILABLE: youtu.be/5FLDeNLlPaQ
Artwork: Gavin Aung Than
Απαγγελία: Σον Κόνερι
Μουσική: Βαγγέλης Παπαθανασίου
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Από τον Σεφέρη στον Καβάφη
Ο διπλός δρόμος (πίσω-μπρος, μπρος-πίσω) ευνόησε την όψιμη διασταύρωση του Σεφέρη με τον Καβάφη, με το ειρωνικό σήμα «γέρας του γήρατος», αλλότροπο στις δύο εφαρμογές του. Στον Καβάφη διαμεσολαβεί κατά κανόνα η μνήμη για να γεφυρώσει το γήρας του σώματος με το γέρας της ποίησης. Στον Σεφέρη οι δύο όροι προχωρούν αλληλέγγυοι σ’ έναν αγώνα χρόνου που τους υπερβαίνει. Σ’ αυτή τη γραμμή προχώρησαν οι δύο προηγούμενες αναφορές μου σε ισάριθμα σεφερικά ποιήματα, που στοχάζονται το γήρας από διαφορετική σκοπιά το καθένα και σε άλλη ώρα του πολέμου.
Ο Καβάφης του κόσμου
Posted by antonispetrides.wordpress.com
[Ομιλία που εκφωνήθηκε στην Αγγλική Σχολή Λευκωσίας στις 13 Δεκεμβρίου στο πλαίσιο ημερίδας με τίτλο «Cavafy’s world and Cavafy of the world». Θερμές ευχαριστίες στη συνάδελφο Εύα Πολυβίου για την πρόσκληση. Θεωρώ χρέος του ιστολογίου να κλείσει το 2013, έτος Καβάφη, με μία καβαφολογική ανάρτηση. Δείτε επίσης αυτό, αυτό και αυτό]
Ο ομοφυλόφιλος Καβάφης και η πολιτική του έρωτα
Eπιθυμία, κοινωνία και γραφή. Γαλλική décadence και αλεξανδρινή αυτοσυνειδησία. Η «νέα φάσις του έρωτος» και η ποιητική της αποκάλυψης. Τα «ιερά ποιήματα» του εθνικού ποιητή και η queer θεωρία. Στατικά και ρευστά αρχεία. Η καβαφική πρόσληψη και η κριτική
Κουζέλη Λαμπρινή, ΤΟ ΒΗΜΑ, 14/09/2014
Παιδείας Εγκώμιον 
Πρόσφατα σχόλια