Αρχείο
Η πρωτεύουσα των προσφύγων
Με τον Ηλία Πετρόπουλο και την γυναίκα του, το ζεύγος Λουκά Βενετούλα, και τον Βασίλη Τσιτσάνη στη Θεσσαλονίκη, 1964. Πηγή: www.lifo.gr
-
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ
Ιανουάριος 1, 2018
Η αίσθηση της παλαιότητας και της μεγαλοσύνης, καθώς προέρχεται κυρίως από τον κονιορτό, χαρίζει στους Θεσσαλονικιούς, τους αληθινούς Θεσσαλονικιούς, τους μη μολυσμένους με επιθυμίες ανόδου στην κρατική μηχανή, που το κανάλι της περνάει πάντα μέσα απ’ την Αθήνα, χαρίζει μια αίσθηση ματαιότητας και μια μακαριότητα αριστοκρατική.
Τ’ όνειρο που θα ‘ρθει
Γιώργος Ιωάννου
Δεν έχει πάλι ύπνο κι ακούει τα ρεμπέτικα
και τα σκυλιά που αγαπούν τους μεθυσμένους.
Έκλεισε κι ο μπακάλης που πουλάει κρασί.
Στα σπίτια περιμένουν οι γυναίκες.
Το τρένο πέρασε σφυρίζοντας∙ ο τελευταίος σεισμός.
Τ΄όνειρο που θα ‘ρθει κι απόψε το φαντάζεται:
Λιθογραφίες της Γενοβέφας, μυρωδιές, κρασί
στο δρόμο της καρδιάς που τρίζει μες στην κούραση.
Ξανθά παιδιά που πήρε ο ύπνος με τα ρούχα τους,
καθώς περίμεναν τα βήματα του γυρισμού του.
Και δυο μεγάλα μάτια, μάτια υπομονής, μες στο σκοτάδι.
Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)
http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=1560.msg242798#msg242798
Σφραγίδα μοναξιάς
Γιώργος Ιωάννου
Έσφιξα τα μάτια να μη βλέπω πια
– να μη με βλέπουν, αυτοί που τριγυρνούνε
με μια σφραγίδα μοναξιάς στο μέτωπο.
Μα ζωγραφίστηκες εσύ στα βλέφαρά μου
με το χαμόγελο της τελευταίας συγκατάβασης.
Κακά τα ψέματα, δεν επαρκεί η μνήμη.
Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)
Θα ‘ταν αλλιώς
Γιώργος Ιωάννου
Ξυπνάει τη νύχτα και βυθίζεται
μες στον καθρέφτη.
Κρύβει τη μύτη του, τα μάτια μισοκλείνει∙
αλλάζει τα μαλλιά, φαντάζεται τα δόντια.
Θα ‘ταν αλλιώς τα πράγματα…
Μ’ αυτή την ίδια μοίρα σ’ ένα ωραίο περίβλημα.
Σε σώμα μέσα σαν κι αυτά που δεν κατάλαβαν
τη σημασία τους ανάμεσά μας
και σβήνουνε τόσο νωρίς σε χέρια ανάξια.
Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)
http://www.translatum.gr/forum/index.php/topic,1560.msg151471.html#msg151471
Θα ‘ταν αλλιώς
Γιώργος Ιωάννου
Ξυπνάει τη νύχτα και βυθίζεται
μες στον καθρέφτη.
Κρύβει τη μύτη του, τα μάτια μισοκλείνει∙
αλλάζει τα μαλλιά, φαντάζεται τα δόντια.
Θα ‘ταν αλλιώς τα πράγματα…
Μ’ αυτή την ίδια μοίρα σ’ ένα ωραίο περίβλημα.
Σε σώμα μέσα σαν κι αυτά που δεν κατάλαβαν
τη σημασία τους ανάμεσά μας
και σβήνουνε τόσο νωρίς σε χέρια ανάξια.
Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)
Δούλος ιερός του έρωτα (I)
Γιώργος Ιωάννου
Γυρνώντας από το ταξίδι
θα βρω έναν έρωτα.
Πηγαίνοντας στο ταξίδι
θα βρω έναν έρωτα.
Καλύτερα στο γυρισμό να βρω τον έρωτα,
να τον φέρω γρήγορα στο σπίτι.
Περπατώντας στην Πατησίων
θα σκοντάψω στον έρωτα,
Θα ‘ναι μια τρύπια δεκάρα,
δε θα τη μαζεύει κανείς.
Θα πάρω μια αλυσιδίτσα,
θα την κρεμάσω στο λαιμό μου.
Όλο στο σπίτι μέσα
θα περιμένω τον έρωτα.
Σηκώνοντας το ακουστικό
θα ορμάει της λεωφόρου ο θόρυβος.
Πάνω και κάτω βηματίζοντας
του κουδουνιού θα προσμένω το χτύπημα.
Αυτά τα άσπρα χέρια
Γιώργος Ιωάννου,
Με τις παλάμες μου τις ένοχες στο πρόσωπο,
ούτε μπορώ να κρύβομαι, ούτε και να βαδίζω.
Αυτά τα άσπρα χέρια εξίσου είναι γνωστά.
Κι έψελνα κάποτε τις Κυριακές στην εκκλησία…
Τι να ‘γιναν οι τόσες προσευχές;
Πού είν’ ο άγγελός μου;
Τι σχέση έχω εγώ μ’ αυτή τη νύχτα;
Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)
http://www.translatum.gr/forum/index.php/topic,1560.msg171759.html#msg171759
Σφραγίδα μοναξιάς
Γιώργος Ιωάννου
Έσφιξα τα μάτια να μη βλέπω πια
– να μη με βλέπουν, αυτοί που τριγυρνούνε
με μια σφραγίδα μοναξιάς στο μέτωπο.
Μα ζωγραφίστηκες εσύ στα βλέφαρά μου
με το χαμόγελο της τελευταίας συγκατάβασης.
Κακά τα ψέματα, δεν επαρκεί η μνήμη.
Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)
http://www.translatum.gr/forum/index.php/topic,1560.msg151471.html#msg151471
Με κυκλώνει απόψε
Γιώργος Ιωάννου
Έξω αιώνια βρέχει, έξω ερημιά∙
θαρρώ πως χάθηκα για πάντα.
Με ζώνη πάλι ο φόβος, με κυκλώνει.
Πύρινη γλώσσα απειλεί το σπίτι μου.
Το παίρνει, το αιωρεί πάνω απ’ την πόλη.
Ποιος ξέρει τι κατάντησα και δεν το νιώθω.
Ένας απόψε να με άγγιζε στον ώμο,
αμέσως θα κατέρρεα στα πόδια του.
Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)
http://www.translatum.gr/forum/index.php/topic,1560.msg151471.html#msg151471
Αγάπη μου χωρίς ελπίδα
Γιώργος Ιωάννου,
Κάτι ζητάει φέτος το φθινόπωρο.
Σου ζήτησα μια πρόχειρη φωτογραφία.
Αν όμως βρέχει απόψε, πάλι θα χαθείς.
Βροχές, φωτογραφίες και φθινόπωρα.
Αγάπη μου,
αγάπη μου χωρίς ελπίδα.
Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)
http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=1560.msg139191#msg139191
Όταν αστράφτει
Γιώργος Ιωάννου,
Έκλεισα το παράθυρο
κι αμέσως έπεσε η νύχτα.
Η μακρινή βροντή πάλι ξεχώρισε∙
λύθηκαν, κόπηκαν τα ήπατά μου.
Κρατάω με τα δόντια τον καιρό.
Βυθίζω μέσα στη μαυρίλα το μυαλό μου.
Ας άνοιγε η γη, ας με κατάπινε,
τουλάχιστο να μη γελούν, όταν αστράφτει.
Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)
http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=1560.msg139191#msg139191
Τ’ όνειρο που θα ‘ρθει
Γιώργος Ιωάννου,
Δεν έχει πάλι ύπνο κι ακούει τα ρεμπέτικα
και τα σκυλιά που αγαπούν τους μεθυσμένους.
Έκλεισε κι ο μπακάλης που πουλάει κρασί.
Στα σπίτια περιμένουν οι γυναίκες.
Το τρένο πέρασε σφυρίζοντας∙ ο τελευταίος σεισμός.
Τ΄όνειρο που θα ‘ρθεί κι απόψε το φαντάζεται:
Λιθογραφίες της Γενοβέφας, μυρωδιές, κρασί
στο δρόμο της καρδιάς που τρίζει μες στην κούραση.
Ξανθά παιδιά που πήρε ο ύπνος με τα ρούχα τους,
καθώς περίμεναν τα βήματα του γυρισμού του.
Και δυο μεγάλα μάτια, μάτια υπομονής, μες στο σκοτάδι.
Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)
http://www.translatum.gr/forum/index.php/topic,1560.msg171759.html#msg171759
Παιδείας Εγκώμιον 
Πρόσφατα σχόλια