Δήλωση Φώφης Γεννηματά, Προέδρου του Κινήματος Αλλαγής, για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου

Σήμερα τιμούμε τον Ποντιακό ελληνισμό.

Ένα από τα πιο δυναμικά και δημιουργικά κύτταρα του ελληνισμού που έρχεται μέσα από τα βάθη των αιώνων και κάνει αισθητή την παρουσία του παντού, σε όλους τους κοινωνικούς τομείς.

Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών στην Ελλάδα: 150 χρόνια "επιθεωρητισμού"

Νίκος Μάστορας

 

«Η προέλευση των Επιθεωρητών (από άποψη σπουδών και προέλευσης βαθµίδας), ο τρόπος επιλογής τους, το είδος και η έκταση των αρµοδιοτήτων τους. O αριθµός τους, οι µεταβολές που έγιναν λόγω πολιτειακών και πολιτικών αλλαγών και, τέλος, η αρµοδιότητά τους να συντάσσουν τις υπηρεσιακές εκθέσεις ικανότητας των εκπαιδευτικών, αποτέλεσαν αντικείµενο συζητήσεων για χρόνια (το λεγόµενο «επιθεωρητικό»).

Να φύγεις από τις λάσπες…

Του Νίκου Τσούλια

      Ήταν η εκδοχή του Αμερικάνικου ονείρου της αγροτικής ζωής στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες της χώρας μας. Η φτώχεια και η έντονα σκληρή δουλειά στα χωράφια έπεφταν σαν κατάρα στην ελληνική κοινωνία.

Ο λοιμός της Αθήνας το 430 π.χ. – «Αποκαμωμένοι παρατούσαν τα μοιρολόγια…»

Δουλγερίδης Δημήτρης

ΤΑ ΝΕΑ, 6 Απριλίου 2020

Η Ιστορία απεχθάνεται τις συγκρίσεις, αλλά ευνοεί τους συσχετισμούς. Δεν είναι καν το μεγάλο βιβλίο απ’ το οποίο αντλούμε μαθήματα, έτοιμα να εφαρμοστούν ανά εποχή, καθ’ υπόδειξη ενός ακατάσχετου αναχρονισμού. Δεν μπορούμε να μπαίνουμε δύο φορές στο ορμητικό της ποτάμι ούτε να επιχειρούμε κοπτοραπτική πάνω στο πατρόν με τα διδάγματά της.

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (1770-1843). Αθάνατος.

Ο Κολοκοτρώνης σε έργο του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου. Μουσείο Θεόφιλου.

«Η επανάστασις η εδική μας δεν ομοιάζει με καμμιάν απ’ όσες γίνονται την σήμερον εις την Ευρώπην. Της Ευρώπης αι επαναστάσεις εναντίον των διοικήσεών των είναι εμφύλιος πόλεμος.

Η «εικόνα» του δάσκαλου στη δεκαετία του 1960 (β)

Το Δημοτικό σχολείο του χωριού μου, της Αυγής Αμαλιάδας

Του Νίκου Τσούλια

      Ο δάσκαλος και η δασκάλα αυτής της περιόδου είναι κεντρικά πρόσωπα της δημόσιας και κοινωνικής ζωής της χώρας μας. Είναι οι βασικοί αναμορφωτές για την ανάπτυξη του τόπου μας και για την πνευματική αναγέννηση του λαού μας. Η προσφορά τους στη διαπαιδαγώγησή μας και στη μόρφωσή μας είναι καθοριστική.

Έχουν και τα βιβλία τις δικές τους ιστορίες…

Iman Maleki, 1976

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Όχι, τα βιβλία δεν έχουν μόνο ιστορίες – πολλές ιστορίες… – έχουν και προϊστορία! Είναι όλο το προηγούμενο στάδιο της κυοφορίας τους, από την στιγμή έμπνευσης του συγγραφέα και απ’ όλη τη σχετική επεξεργασία μέχρι να πάρει την τελική μορφή.

Ο ριζοσπάστης δάσκαλος και παιδαγωγός Δημήτρης Γληνός

Eλένη Zούζουλα – Kώστας Θεριανός

Δευτέρα, 26 Δεκέμβριος, 2016

“Aν ισχύει η ρήση πως οι νεκροί βαραίνουν στα μυαλά των ζωντανών και η παράδοση αποτελεί και βαρίδι στην πρόοδο, τότε η περίπτωση του Γληνού θα πρέπει να αποτελεί εξαίρεση. Γιατί ο πνευματικός ηγέτης και αγωνιστής δάσκαλος, ο οποίος ξεκίνησε από τον αστικό ουμανισμό για να συναντηθεί με τον κομμουνισμό, ασυμβίβαστος, καινοτόμος, συγκροτημένος, δίκαια πρέπει να θεωρηθεί μεταξύ των πρώτων στο πνευματικό στερέωμα του 20ου αιώνα. Ίσως ο μέγιστος αριστερός διανοητής στον παιδαγωγικό χώρο”.

Αϊσέ σημαίνει Ζωή

 

 

Χρήστος Κυργιάκης

 

Μια ιστορία φιλίας στον κάμπο της Θεσσαλίας γύρω στα 1820

 

Αφηγητής 1 (Αφ1)  Αφηγητής 2 (Αφ2)  Αϊσέ (Α)

Ζωή (Ζ) Μάνα Ζωής (Μ.Ζ)

 

(Αφ1): Τούτη η ιστορία που θα σας αφηγηθούμε, δεν υμνεί τους πρωταγωνιστές του ξεσηκωμού του 1821. Άλλωστε αυτοί δεν το έχουν ανάγκη. Όλοι τούς γνωρίζουν λίγο-πολύ και από την καλή και από την ανάποδη.

Η Ιστορία είναι περιπλάνηση και η κάθε εποχή έχει την Οδύσσεια που της αρμόζει

Ξένια Πηρούνια

«Να αλλάξεις τον κόσμο φίλε Σάντσο, δεν είναι τρέλα, ούτε ουτοπία, είναι δικαιοσύνη». Λέει ο Δον Κιχώτης στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μιγκέλ ντε Θερβάντες το οποίο γράφεται μέσα στη φυλακή μεταξύ 1596-1598 που βρίσκεται κατηγορούμενος για χρέη και αφορισμένος από την Εκκλησία της Σεβίλλης.

Τι απέγιναν οι αρχαίοι λαοί της “περιοχής μας”;

Τα ερείπια της Βαβυλώνας όπως φωτογραφήθηκαν το 1932

Του Νίκου Τσούλια

      Το ερώτημά μου αφορά τους αρχαίους λαούς της Μεσογείου που η ιστορική τους συμβολή αποτέλεσε ουσιαστικά το χάραμα ενός μεγάλου φάσματος του παγκόσμιου πολιτισμού, λαούς που δρομολόγησαν τις πρώτες οργανωμένες κοινωνίες και έκαναν τη μεγάλη επανάσταση της μόνιμης εγκατάστασης και της ανάπτυξης πόλεων.

Μανάδες ηρωίδες των παλιότερων καιρών…

Τι και αν δούλευαν σκληρά μέσα στο λιοπύρι, ένα χαμόγελο του μωρού ήταν πηγή δύναμης και ευτυχίας!

Του Νίκου Τσούλια

 

      Μπορώ εξ αρχής να ισχυριστώ – και θα προσπαθήσω να τεκμηριώσω αυτό τον ισχυρισμό μου – ότι οι μανάδες των παλιότερων καιρών ήταν γυναίκες του σκληρού και διαρκούς αγώνα για να στηρίξουν την οικογένειά τους. Ήταν ηρωίδες. Αναφέρομαι στις γυναίκες των φτωχών και αγροτικών κυρίως περιοχών – που ήταν και η μεγάλη πλειοψηφία – στις εποχές των δεκαετιών 1950 και 1960.