Δέκα ερωτήσεις: ένα “κατηγορώ”

 

 

Fabbi_Fabio_La_Procession_

Του Νίκου Τσούλια

Παιδεία δε των εν ημίν μόνον εστίν αθάνατον και θείον

Πλούταρχος, Περί παίδων αγωγής

 

      Μέχρι πρόσφατα εκείνοι που κυρίως ασκούσαν κριτική στο εκπαιδευτικό σύστημα σε ό,τι αφορούσε τα προβλήματα ήταν οι εκπρόσωποι των κοινωνικών φορέων με στόχο πάντα την προώθηση των ζητημάτων της δημόσιας εκπαίδευσης. Τώρα η εικόνα εδώ και μερικά χρόνια έχει αντιστραφεί. Οι πολιτικά αρμόδιοι είναι αυτοί που όχι μόνο δεν ασκούν απλώς μια κριτική, αλλά υιοθετούν μια κατεδαφιστική αντίληψη και πρακτική για το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα (ως να μην έχουν καμιά ευθύνη γι’ αυτή την κακή εξέλιξη, αν όντως είναι τέτοια! ) και ανακαλύπτουν ως λύση των σύνθετων προβλημάτων της παιδείας την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και δη της τριτοβάθμιας.

Το όνειρο του Κυριάκου: Το τέλος του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του σχολείου!

Χρήστος Κάτσικας

Τρίτη, 19 Σεπτέμβριος, 2017

Πριν λίγες μέρες ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Μητσοτάκης ζήτησε οι καθηγητές των ΑΕΙ να μπορούν να ιδρύουν επιχειρήσεις.

Η επενδυτική άπνοια και το σύμπαν της δημαγωγίας

 

Vincent Van Gogh (Dutch, 1853-1890), Self-Portrait with Glass, Paris, January 1887

Του Νίκου Τσούλια

 

     Πρώτο περιστατικό, η τύχη του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Έγινε με τον πιο συμβολικό τρόπο η μητέρα των μαχών ανάμεσα στη δεξιά και στην αριστερή πολιτική πρόταση στις τελευταίες εκλογές της χώρας μας, μια κόκκινη γραμμή από τις πολλές που απλόχερα έθεσε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και που έγιναν όλες «στάχτη και μπούρμπερη», ήταν η ιδεολογική γραμμή μεταξύ προοδευτικότητας και νεοφιλελευθερισμού, το μεγάλο χαράκωμα της συριζαίικης αριστεράς.

Ιδιωτικοποίηση των πάντων;

 

Henry Moret (1856-1913), Lecture à la fenêtre / Reading at the window, 1892

Του Νίκου Τσούλια

      Θεωρώ ότι δεν εκτιμούμε σωστά και πλήρως όλες τις επιπτώσεις της σημερινής κρίσης στη χώρα μας. Ίσως γιατί σε καμιά φάση της δεν συμπεριφερθήκαμε ορθολογικά. Φουσκώσαμε από θυμό και οργή. Εκδηλώσαμε και εκδηλώνουμε – σε μικρότερο βαθμό ευτυχώς – πολλές μορφές βίας και προπηλακισμών εναντίον όποιων θεωρούσαμε και θεωρούμε εντελώς αυθαίρετα ως υπεύθυνους για το «κακό που μας βρήκε».

Ιδιωτικοποιήσεις και εκπαίδευση

Του Νίκου Τσούλια

Ο διαρκώς επεκτεινόμενος οικονομικός φιλελευθερισμός σε όλα τα πεδία των σύγχρονων κοινωνικών χώρων επεκτείνεται (φυσικά) και στην εκπαίδευση.
Ο λόγος είναι απλός.
Η εκπαίδευση συνιστά έναν από τους μεγαλύτερους θεσμούς με σχεδόν απεριόριστη επενδυτική δυνατότητα, αφού η μόρφωση των νέων δεν είναι απλά και μόνο μια σταθερά συνιστώσα της δημόσιας ζωής, αλλά συγκεντρώνει όλο και πιο έντονο κοινωνικό ενδιαφέρον.