Η μελαγχολική όψη των διακοπών

Του Νίκου Τσούλια

     Οι διακοπές δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους και τα παιδιά αλλά όλους τους ανθρώπους. Φυσικά και για όσους δεν εργάζονται πρόσκαιρα ή όχι και για οποιοδήποτε λόγο και για τους συνταξιούχους κλπ, οι καλοκαιρινές διακοπές είναι πρώτιστη ψυχική και σωματική ανάγκη.

Το ρεπό και η ελιά…

Η δύση του ήλιου, Μαξ Πεχστάιν, 1921

Γράφει ο Γιώργος Γεωργακόπουλος

Πολλά χρόνια πριν, ο Τόμας Φρίντμαν έγραφε το βιβλίο «το Lexus και η ελιά», σε μια προσπάθεια να παρουσιάσει εκφάνσεις του φαινομένου της παγκοσμιοποίησης. Είχε δώσει αυτό τον τίτλο στο βιβλίο του με αφορμή την συμπόρευση από τη μια της ιλιγγιώδους ανάπτυξης της τεχνολογίας και από την άλλη της ισχυρής παρουσίας χαμένων στον χρόνο συγκρούσεων που εξακολουθούν μέχρι και σήμερα.

Επιχείριση: απορρύθμιση των κοινωνικών κινημάτων

Του Νίκου Τσούλια

     Σκεπτόμαστε και ανησυχούμε ξανά και ξανά το πως θα μπορούμε να βγαίνουμε ελεύθερα έξω από το σπίτι μας, το πως θα πηγαίνουμε στην εργασία μας, το πως θα κάνουμε βόλτες ή θα πηγαίνουμε εκδρομές και θα κάνουμε τουρισμό – και πολύ καλά κάνουμε.

Οι μαθητές των Εσπερινών Λυκείων αξίζουν τη φροντίδα της Πολιτείας

Του Νίκου Τσούλια

Γραμματέα του Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής

Αν μιλάμε για γνωσιοκεντρικές εποχές, τις οποίες οφείλουμε να υπηρετούμε…

Αν έχει νόημα και αξία ο αγώνας των νέων να κερδίζουν τη ζωή τους με όλες τους τις δυνάμεις…

Τι μετασχηματισμοί θα γίνουν στον κόσμο της εργασίας;

Έκπληξη του σίτου, Μαρούζα Μάλλο, 1936

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Είναι πολύ δύσκολο να γίνει τεκμηριωμένη ανάλυση για το εύρος και το βάθος των αλλαγών που ήδη προκαλεί και θα προκαλέσει συνολικά η πανδημία, η οποία έχει και αρκετό μέλλον.

Σχέσεις κεφαλαίου εργασίας στη μεταμοντέρνα περίοδο

Soler family, 1903, Picasso

Του Νίκου Τσούλια

       Πρόκειται για τις πιο αντιπαραθετικές, τις απόλυτα μετωπικές σχέσεις της σύγχρονης ιστορικότητας, οι οποίες αποτελούν και τη βασική κινητήρια «δύναμη» της ίδιας της ιστορίας. Το αντιπαραθετικό δίπολο «κεφάλαιο και εργασία» εκφράζει και συμβολίζει την ουσία της ταξικής πάλης και διατρέχει το σημερινό πολιτισμό μέσα απ’ όλες τις εκφράσεις του τόσο στην καθημερινή ζωή και διαπάλη όσο και στις κάθε λογής κοινωνικές λειτουργίες. Πολύ λίγα πράγματα μπορούν να περιγραφούν με σαφή τρόπο έξω από τη «βαριά σκιά» αυτής της αντίθεσης.

Εμείς και ο καπιταλισμός

 

Alecos Fassianos (Greek, b. 1935), ATHENEAN WITH BLUE BIRD

Του Νίκου Τσούλια

 

      Αν κάνουμε ένα δημοψήφισμα και ρωτήσουμε το ποιος είναι ο κύριος πολιτικός υπεύθυνος για τη σημερινή βαρβαρότητα του Κόσμου, η απάντηση θα είναι συντριπτικά απλή και θα δείξει τον καπιταλισμό. Φυσικά η εξήγηση είναι εξίσου απλή.

Η ακτινοβολία των κοινωνικών κινημάτων

Sailing ships, Volanakis

Του Νίκου Τσούλια

      Ιστορική και ιδιαίτερα σημαντική στις πολιτικές εξελίξεις κάθε χώρας και σε κάθε περίοδο είναι η δυναμική των κοινωνικών κινημάτων. Η δράση τους άλλοτε μπορεί να είναι συγκυριακή και να οδηγεί σε εκρήξεις, όπως συνέβη στο Μάη του 1968 και άλλοτε είναι συνεχής χωρίς κορυφώσεις.

Άσπρες – μαύρες όψεις του επαγγελματισμού

Bridge of straw, Venice, 1899, by Maurice Prendergast

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Ο καταμερισμός της εργασίας και ο συνακόλουθος επαγγελματισμός έλκουν την καταγωγή τους από τα βάθη των πρώτων κοινωνιών του ανθρώπου. Ήταν αποτέλεσμα της διαρκώς αυξανόμενης πολυπλοκότητας των κοινωνιών, της όλο και πιο διαφοροποιημένης παραγωγικής διαδικασίας και των ριζοσπαστικών καινοτομιών στο γενικότερο πολιτισμικό στερέωμα.

Συζητώντας για τις Γενικές Συνελεύσεις

GRIMMER, Abel_Spring

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Απορώ αν υπάρχουν άλλες κοινωνικές λειτουργίες τόσο δημιουργικές και τόσο γοητευτικές όσο οι Γενικές Συνελεύσεις των εργαζόμενων και των διάφορων επαγγελματικών κλάδων. Εδώ αναδύεται η ομορφιά και η δύναμη της συλλογικότητας και γίνονται οι αντιπαραθέσεις ιδεών και αντιλήψεων, οι καταθέσεις προτάσεων και σχεδίων επί διάφορων ζητημάτων κάθε εργασιακού χώρου αλλά και η παραταξιακή διαπάλη και κυρίως οι συνθέσεις και οι συγκλίσεις στους κοινούς στόχους και στον κοινό αγώνα.

Απόλυτη η αναγκαιότητα του συνδικαλισμού

Της Παρίτας Φιλιάγκου

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

 

     Πολλά αρνητικά έχουν λεχθεί και γραφεί για τα αρνητικά σημεία του συνδικαλισμού και έχουμε και εμείς αναφερθεί στις αρνητικές όψεις του με αυτοκριτική διάθεση, αφού ασχοληθήκαμε μαζί του σε όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής πορείας. Δύσκολα, πολύ δύσκολα όμως θα βρούμε αρθρογραφία για τα θετικά στοιχεία του και αυτό όχι γιατί δεν έχει, αλλά γιατί δεν έχουμε κουλτούρα κριτικής και δημιουργικής, αντικειμενικής και δίκαιης προσέγγισης των πτυχών του συνδικαλισμού – αλλά και γιατί εύκολα λέμε και κατακρίνουμε το κακό αλλά δύσκολα αναφερόμαστε και προκρίνουμε το καλό.

Η σύγχρονη βαρβαρότητα είναι ο νεοφιλελευθερισμός

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Συχνά η σχολειοποίηση των λέξεων και η εν πολλοίς έντονη βιωματική πρόσληψη των εννοιών στις μικρές ηλικίες μας δημιουργούν μια ισχυρή κρούστα προκατάληψης και δεν επιτρέπουν την ανανέωση του περιεχομένου τους. Έτσι, αν θέλουμε να προσδιορίσουμε την έννοια της λέξης «βαρβαρότητα», η σκέψη μας θα πάει σε άγριους ανθρώπους, σε έλλειμμα πολιτισμού, σε σκληρές και απάνθρωπες συμπεριφορές και πάντως θα θεωρήσουμε ότι είναι κάτι που δεν αφορά το σημερινό δυτικό πολιτισμό.