Οδυσσέας Ελύτης – Ανοιχτά χαρτιά

Αν υπάρχει ένας χώρος επάνω στη γη όπου όλοι οι παράγοντες, όσοι συντελούν στη δημιουργία, φυσικοί, εθνικοί, φυλετικοί, ιστορικοί, συνηγορούν για την ύπαρξη μιας τέχνης –στις θεμελιακές της βάσεις- καθαρά αντιμιμητικής, ο χώρος αυτός είναι η Ανατολική Μεσόγειος, ο τόπος αυτός είναι η Ελλάδα.

Advertisements

Ελύτης: "Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν"

 

106 χρόνια από τη γέννηση του Ελύτη

Πρόσωπο σαν φτιαγμένο από χαρτί

Που κάποιος το τσαλάκωσε να το πετάξει

Και όμως να το υπάρχει και με κάποια

Χαιρεκακία χαμογελά την ώρα που εμείς

Οι αληθινοί, πεθαίνουμε

 

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ , ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1979

 

Επιμέλεια: Ράνια Παπαδοπούλου

Οδυσσέας Ελύτης: «Καλή παιδεία, εκείνη που ελευθερώνει και βοηθά τον άνθρωπο να ολοκληρωθεί σύμφωνα με τον εαυτό του»

Οδυσσέας Ελύτης

Τρίτη, 27 Σεπτέμβριος, 2016

«Τα γράμματα είναι από τις πιο ευγενικές ασκήσεις κι από τους πιο υψηλούς πόθους του ανθρώπου. Η παιδεία είναι ο κυβερνήτης του βίου.

Η κακοδαιμονία των Ελλήνων: Μια σπάνια συνέντευξη του Οδ. Ελύτη

 

Το Insider δημοσιεύει μια σπάνια συνέντευξη που έδωσε ο Οδυσσέας Ελύτης στον Ρένο Αποστολίδηστην Ἐφημερίδα “Ἐλευθερία” στις 15 Ιουνίου του 1958.

Ο μοναδικός λόγος του Ελύτη παραμένει δραματικά επίκαιρος.

Η Μεγάλη Εβδομάδα στην ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη

Odysseas Elytis in Rome

 

Ελληνάκια

Ο. Ελύτης

Το Μάρτη περικάλεσα και το μικρό Νοέμβρη
τον Αύγουστο το φεγγερό, κακό να μην μας εύρει.
Γιατ’ είμαστε μικρά παιδιά, είμαστε δυο Ελληνάκια
μεσ’ στα γαλάζια πέλαγα και στ’ άσπρα συννεφάκια.
Γιατ’ είμαστε μικρά παιδιά κι η αγάπη μας μεγάλη
που αν τη χωρέσουμε απ’ τη μια, περσεύει από την άλλη.
Ποιος έχει λόγια να την πει τέτοιαν αγάπη
ποιος ξέρει μάγια να την κάνει βουητό
μεσ’ στους αιώνες να χτυπάει σαν άγριο κύμα
και να μην έχει, να μην έχει τελειωμό.

Το μονόγραμμα

Οδυσσέας Ελύτης

Θά πενθώ πάντα — μ’ακούς; — γιά σένα,
μόνος, στόν Παράδεισο

Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές
Τής παλάμης,η Μοίρα, σάν κλειδούχος
Μιά στιγμή θά συγκατατεθεί ο Καιρός
Πώς αλλιώς,αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
Θά παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας
Καί θά χτυπήσει τόν κόσμο η αθωότητα
Μέ τό δριμύ του μαύρου του θανάτου.